Τρίτη και 13 χθες...

Και λοιπόν?

Εγώ το μεροκάματο το έβγαλα!!!

Η χθεσινοπρωινή ιδέα για casino αποδείχθηκε καλή.

Όσοι το σκέφτονταν αλλά τελικά το φοβήθηκαν,

έχασαν μια καλή ευκαιρία για παχυλό χαρτζιλίκι.

Όσοι δεν μπορούσαν να ακολουθήσουν... κρίμα!

Τελικά μόνο η Μάρα ακολούθησε (και "ευτυχώς"...)

Μπήκαμε στο Regency Casino Mont Parnès κατά τις 11μ.μ.,

πιστεύοντας ότι η αίθουσα θα ήταν σχεδόν άδεια...

Μπαααααααααααααααα!!!!!

Προφανώς δεν είμασταν οι μόνοι που ήθελαν να

προκαλέσουν την τύχη τους μια τέτοια ημέρα...

Μιλάμε για πολύ κόσμο!!! Σαν παραμονή Πρωτοχρονιάς ήταν!!!

Ως συνήθως, πήρα το Amaretto μου, και κάναμε μια πρώτη βόλτα στα τραπέζια.

Τις ρουλέττες δεν τις κοίταξα σχεδόν καθόλου...

Μια γρήγορη ματιά μόνο, για να δω το 17 που μου πρότεινε μια... Κινέζα,

αλλά και το 13 που, λόγω της ημέρας, είχε την τιμητική του.

Αφού χαζεύουμε λίγο τα τραπέζια του BlackJack,

το μάτι μου πέφτει σε ένα που άνοιγε εκείνη τη στιγμή...

"Ψήνεσαι να το ανοίξουμε?", ρωτάω.

"Αμέ, ναι, γιατί όχι...", απάντησε...

...και κάτσαμε.

Αυτό ήταν! ’ρχισε η μάχη με την θεά Τύχη και τα

μηχανήματα που ανακετεύουν "εντελώς τυχαία" τις τράπουλες...

Ξεκινώντας με 100 + 100 ευρουλάκια, μετά από λίγη ώρα

βρισκόμαστε η Μάρα ταπί (και πολύ ψύχραιμη!!!), και εγώ

να ανεβοκατεβαίνω μεταξύ των 50 και των 350 ευρώ

σαν ασανσέρ στο πάλαι ποτέ World Trade Center...

Αλλάξανε 3 dealers μέχρι να έρθει η πρώτη δυσκολία...

Ξαφνικά, βρίσκομαι ταπί!!!

Τί να κάνω τώρα...

Να πω "ευχαριστώ που με ξηλώσατε" και να καληνυχτίσω?

Μπα... θα ήμουν "κότα"... σοφή μεν, αλλά "κότα"...

Να πάω μια βόλτα μέχρι τα ΑΤΜ για ενισχύσεις?

Απαπα... αυτά τα κάνουν οι τελειωμένοι!

(άσε που δεν θυμόμουν και τα pin των καρτών μου...)

Έχω πάνω μου 20 ευρώ ακόμα...

Βενζίνη είχα φουλάρει από πριν, τσιγάρα είχα...

Και να τα 'χανα, λοιπόν, μικρό το κακό...

Βγάζει και η Μάρα τα τελευταία της 30... κι ο Βούδας βοηθός!

Η κίνηση αυτή απεδείχθη τεράστια!!!

Τα 50 ευρώ έγιναν 200 και 300 πολύ σύντομα!

...μέχρι την επόμενη dealer!!!

Δεν θα την πετύχω πουθενα την σκύλα? Θα δει!!!

Μου έκανε τα......... 300, 200!!!...

...και μετά 100...

Όταν έμεινα με 80 στο χέρι, σηκώθηκα και έφυγα

για να μην την διαολοστείλω!!!

Μια χαλαρή βόλτα από τραπέζι σε τραπέζι, σε αναζήτηση

καλού dealer και σοβαρών παιχτών...

...και η κυρα-Τύχη άρχισε να με φωνάζει!

Δίπλα στον τελειωμένο, που ένας Θεός ξέρει από πότε ήταν εκεί (έλεγε ότι

ήταν όλη μέρα, αλλά τον έκοψα να έχει ξεχαστεί εκεί καμιά βδομάδα......),

μου κάθεται η έμπνευση να ανοίξω κουτί αρχικά με αυτόν κι άλλον ένα,

και όταν οι άλλοι σταμάτησαν... εγώ με τον dealer!

"Και τώρα οι δυό μας, αγάπη μου!", του λέω.

Το χαμόγελό του δεν ξέρω αν προερχόταν από έντονη

αίσθηση του χιούμορ ή αν νόμιζε (ή ήλπιζε) τίποτις άλλο...

...αλλά με πήγε τέλεια!!!!!!!!!!!

Σε περίπου 10 λεπτά, τα 80 ευρώ έγιναν σχεδόν 400!!!

Δεν χώραγαν οι δεκάρες μάρκες στο ένα χέρι...

"Να σας αλλάξω μερικά? Θα πάθετε καμιά αγκύλωση!"

Αλλάζω τις 30 με 3 των 100... και αμέσως στην "θυρίδα"

(στα χέρια της Μάρας δηλαδή, για να μην τις ξαναπαίξω)...

Είμαι στα 360 (και 10 από τα 20 που έχω δανείσει στον τελειωμένο)...

...και εκεί που έχω πάρει φόρα και δεν σταματάω,

ακούγεται η φωνή της λογικής:

"Μην παίξεις άλλο, πάμε να φύγουμε..."

"Βαρέθηκες?"

"Και βαρέθηκα, και κουράστηκα... Πάμε σου λέω..."

Εδώ πρέπει να το πω:

Σε ευχαριστώ που με σταμάτησες, Μάρα!

Αν δεν με σταμάταγες, ίσως να ήμουν ακόμη εκεί να παίζω...

...ένας ακόμη τελειωμένος(?) δίπλα στον τελειωμένο...!

Το μόνο που δεν ξέρω - και θα μείνω με την απορία - είναι

το τί θα είχε συμβεί αν είχα καθήσει κι άλλο...

Θα τα είχα ακουμπήσει όλα???

Θα είχα κερδίσει περισσότερα???

Ας μείνω με την απορία...

Σημασία έχουν τρία πράγματα τελικά:

Πρώτον: Πρέπει να ξέρεις πότε να σταματήσεις (ή να έχεις δίπλα σου

μια Μάρα, να σου λέει "πάμε να φύγουμε" και να φεύγεις κύριος!!!).

 Δεύτερον: Το μεροκάματο των 200 ευρώ δεν το βρίσκεις κάθε μέρα...

Τρίτον (και σημαντικότερο!!!): Η γροθιά στο μαχαίρι απέδειξε ότι η Τρίτη και 13

μπορεί να θεωρείται (δικαίως ή αδίκως, δεν ξέρω) γρουσούζικη ημέρα από πολλούς,

αλλά για τους μή προληπτικούς σαν εμένα δεν μετράει.

Την επόμε Τρίτη (ή Παρασκευή) και 13, όσοι κατάλαβαν ας ακολουθήσουν!

;-)