Οδηγούσα σήμερα όταν ξαφνικά πετάγεται από δίπλα, όχι γάτος - η φωτο είναι συνέχεια του ποστ από κάτω γιατί δεν κατάφερα να τη βάλω ως σχόλιο.

Πετάγεται, που λέτε, ένα άλλο αυτοκίνητο και με κουφαίνει στις κόρνες. Το σφάλμα μου ήταν ότι καταλάμβανα χώρο στη μία από τις δυο διαθέσιμες λωρίδες κυκλοφορίας, με αποτέλεσμα ο άλλος να μην έχει και τις δυο για τον εαυτό του.

Γυρνάω και γνέφω με το χέρι μου "ΤΙΙΙ έγινε;; Έχεις και απαίτηση;;" (βλ. στριφογύρισμα παλάμης), στο οποίο σημείο συνοφρυωμένος ο άλλος με προσπερνά επιδεικτικά, σπαταλώντας 3 λίτρα βενζίνη στην προσπάθειά του αυτή, και χάνεται.

Εδώ να πω ότι δεν ακολουθεί καμία βιαιοπραγία, ταλαιπωρία, αιματοχυσία, ή τέλοσπάντων οποιαδήποτε συνταραχτική εξέλιξη.

Απλώς, σκέφτηκα... Φαντάζεσαι τώρα, αυτό το ίχνος τσαμπουκά που επέδειξε η μικρή και άβγαλτη (μουάχαχ... ΜΟΥΑΧΑΧ!) οδηγός να αποτελέσει τόσο μεγάλο πλήγμα για τον εγωισμό και προφανές κόμπλεξ του τύπου αυτού, που, πηγαίνοντας σπίτι του, να πιάσει τη γυναίκα του να τη σαπίσει στο ξύλο για εκτόνωση;;; Γιατί σίγουρα σε κάποιον θα πρέπει να παραστήσει το αφεντικό.

(   (  ( ((Ουάου)) )  )   )

Προκάλεσα το σάπισμα ενός συνανθρώπου μου :/

Πφφφτ! Κάτι έπρεπε να γράψω για να αναρτήσω το γατόνι της νύχτας, μετά από παράκληση του τηλεοπτικού κοινού (αλήθεια, τι ακούει το γατόνι;! Διαγωνισμός - πλούσια δώρα).

’λλο κόμπλεξ κι αυτό! Να μη γράφουμε κάθε τρεις και λίγο αλλιώς θα φκάλουμε νάμιν. Excuse my French.