Όταν κάποιος προσπαθεί να μάθει τη ζωή μέσα απ’ τα βιβλία, είναι σαφές γιατί το κάνει. Γιατί μάλλον έξω, δεν του δείχνει κανένας.

Γιατί τα βιβλία το καλό είναι ότι προσφέρουν γνώσεις και εμπειρίες. Το κακό είναι όμως ότι είναι αλλουνού.

Έτσι, διαβάζοντας πολλά βιβλία, το καλό είναι ότι μπορείς να απαντήσεις σε οτιδήποτε σε ρωτήσουν. Το κακό είναι ότι πριν αρχίσεις να απαντάς έχεις ξεχάσει την ερώτηση….

Όμως τα βιβλία έχουν βγάλει απίστευτους χαρακτήρες οι οποίοι έχουνε μείνει στο μυαλό όλων διαχρονικά, γιατί ήταν τόσο καλογραμμένοι που τους θυμόμαστε γιατί θέλουμε να γίνουμε σαν κι αυτούς, ή γιατί είναι τόσο κακογραμμένοι που τους θυμόμαστε γιατί είμαστε σαν κι αυτούς…

Ας πάρουμε πχ τα ομηρικά έπη, τα σπουδαιότερα έργα που έχουν γραφτεί (ειπωθεί καλύτερα) ποτέ.

Θυμόμαστε τον Αχιλλέα. Η μάνα του ήτανε θεά, και γι’ αυτό νόμιζε ότι θα τη βγάλει καθαρή. Όπως τώρα όμως που λίγες οικογένειες έχουν πληροφορίες τι θα συμβεί στο χρηματιστήριο, έτσι και τότε λίγες οικογένειες ξέρανε την έκβαση του πολέμου. Έτσι του είπε «μην πας θα σκοτωθείς». Αυτός δεν άκουσε καλά νομίζοντας ότι του πε «μην πας θα λερωθείς», της φώναξε «άει παράτα μας ρε μάνα», πήγε στον πόλεμο και σκοτώθηκε, αλλά το κυριότερο, πέφτοντας κάτω, λερώθηκε…

Θυμόμαστε τον Οδυσσέα. Χάρις αυτόν «έπεσε» η Τροία, και την είδε Ζαγοράκης στο Euro 2004. δε γύρισε σπίτι του καπάκι μετά τον πόλεμο, αλλά γύριζε με μικρούλες. Η Καλυψώ, η Ναυσικά ήταν κάποιες απ’ αυτές. Αλλά το κέρατο που του χε φορέσει η Πηνελόπη ήταν ανυπόφορο γιατί στο μεταξύ κι αυτή είχε γίνει τεκνατζού από τις λίγες. Ο Οδυσσέας γι’ αυτό κι όταν γύρισε στην Ιθάκη μεταμορφώθηκε σε άλλον. Όχι για να φάει τους μνηστήρες, αλλά γιατί η Πηνελόπη ήταν ικανή να πάει με τον καθένα εκτός από τον άνδρα της…

Θυμόμαστε τη Βρησηίδα. Το ελληνικό στρατόπεδο το έκανε ειδήσεις του star. Πήγε και με τον Αχιλλέα και με τον Αγαμέμνονα. Πλακωθήκανε οι Έλληνες, έτοιμοι να χάσουν το πόλεμο, αλλά αυτή εκείνη το χαβά της. Με την τσιχλόφουσκα γύριζε στις σκηνές κάνοντας εντατικά μαθήματα «πως μπορείς να χάσεις τον πόλεμο χωρίς καν να πολεμήσεις».

Θυμόμαστε τέλος τον Πάρη και το Μενέλαο. Το πιο αρχαίο καταγεγραμμένο κέρατο του κόσμου. Και διδάσκει. Ο Μενέλαος αν ζούσε τώρα ίσως να ήτανε τάρανδος του Άγιου- Βασίλη, φαρμακοποιός που πουλάει προφυλαχτικά στον εραστή της γυναίκας του, ή απλά φωτογραφία στο κομοδίνο της κυρίας, γυρισμένη ανάποδα. Και έκανε πόλεμο, γιατί του αύτωσαν τη γυναίκα. Αυτό αποδεικνύει ότι μπορεί να ήτανε τάρανδος αλλά τουλάχιστον αρσενικός…

Δεν υπήρχε ούτε Δρούζα, ούτε κους-κους, ούτε η άλλη η παπάρω στο alter να πει τον πόνο του. Ούτε ζήτησε σαν βλακέντιος απ’ την Ελένη να κάνουνε μια νέα αρχή. Γιατί αν το φιλοσοφήσει κάποιος, όταν ένας κερατάς ζητά μια νέα αρχή, στην ουσία ζητάει να του το ξαναφορέσεις το κέρατο, αλλά με άλλη διατύπωση…