Είμαι σε μια περίεργη φάση νομίζω. Μόνο η θάλασσα θα με καταλάβαινε. Μια φουρτούνα χρειάζομαι για να βγω από όλα αυτά.

Παλιοί εραστές που διεκδικούν τη ζωή σου. Παλιοί εχθροί που διεκδικούν το θάνατό σου. Παλιοί φίλοι που χάθηκαν από ζήλεια και μια απόσταση θλιμένων εραστών που δεν τους αφήνει να αφήσουν ορθάνοιχτα τα παραθύρια της καρδιάς τους.

"Θα μου λείψεις", εγώ δε λύγισα, δε δάκρυσα, πόνεσα βέβαια, θα το παραδεχτώ, και σε σένα ακόμα αν αυτό θα σε κάνει να νιώσεις καλύτερα. Και έτσι θα περνάνε οι μήνες τώρα, είναι επιλογή μου να τον περάσω αυτόν το Γολγοθά, και θα τον περάσω, είτε μαζί σου, είτε μόνη μου.

Η Ιταλία μου πέφτει μακρυά, αλλά δε μπορώ πάλι να σε αφήσω. Δέκα χρόνια μου λείπες... Θα αντέχω λίγους μήνες χωρίς εσένα πού και πού. Ο χρόνος θα δείξει όπως πάντα.