Τρέξανε τα παιδιά, πήραν στα παχουλά τους χέρια το φεγγάρι κι όλη τη νύχτα παίζανε στον κάμπο.

Τώρα τα χέρια τους είναι χρυσά, τα πόδια τους χρυσά, κι όπου πατούν αφήνουνε κάτι μικρά φεγγάρια στο νοτισμένο χώμα.

Γιάννης Ρίτσος

Έτυχε προχθές να βρεθώ με τη μικρή μου ξαδέρφη μετά από χρόνια. Όπως είναι φυσικό μεγάλωσε, και τώρα και πηγαίνει 1η Γυμνασίου. Ε, να το παίξω κι εγώ παλιός, άρχισα να ρωτάω για το σχολείο και πως αισθάνεται που τώρα πάει Γυμνάσιο και τέτοια. Τις βλακείες δηλαδή που με ρωτούσαν εμένα και μου' σπαγαν τα νεύρα (απάντηση για να ξεμπερδεύεις: εσύ πως αισθάνεσαι που έγινες 45; τρομάζει μετά η θεία, νευριάζει και σ'αφήνει ήσυχο). Μου είπε πως είναι αγχωμένη και δυσκολεύεται πολύ και γενικά δε πολυγουστάρει και δεν προλαβαίνει...

Έμεινα. Καλά, της λέω, είσαι λιγάκι υπερβολική. Σίγουρα η αλλαγή είναι μεγάλη, αλλά η πρώτη γυμνασίου δεν έχει τίποτα το φοβερό. Είμαι σίγουρος πως θα τα πας καλά. Πάνω λοιπόν που σκέφτηκα "σκίζεις μεγάλε ξάδερφε, είσαι ρήτορας" αρχίζει και μου βγάζει δυο τρία βιβλία που κάνουν. Μετά άλλα τέσσερα, από το συρτάρι δύο, από το σαλόνι φέρνει άλλα τρία και στη τσάντα είχε πέντε!! Να πω την αλήθεια είχα χάσει το μέτρημα.. Φυσική, Όμηρος, μαθηματικά, βιολογία, κείμενα, γλώσσα, κι άλλο με λογοτεχνία, ιστορία, αρχαία, θρησκευτικά κλπ κλπ κλπ... Η αποκορύφωση: βιβλίο Φυσικής Αγωγής! Ναι! Κάνουν γυμναστική στην αίθουσα. Θεωρία! Μια φορά την εβδομάδα και μια έξω.. Γυμναστική..! Θεωρία..!

Το ραφάκι που τα ακουμπούσε για να μου τα δείξει είχε αρχίσει να γέρνει. Όπως γέρνει και η πλάτη της όταν τα κουβαλά στο σχολείο. Μάλλον έτσι έχει αρχίσει να γέρνει και η παιδεία μας. Μα πάμε καλά! 12-13 χρονών παιδιά, που παίζουν ακόμα μήλα και κρυφτο, μαζεύουν χαρτάκια απο τις "Ανυπότακτες Καρδιές" (κάπως έτσι μου το'πε) και προσπαθούν σιγά σιγά να μπουν στη ζωή και να μεγαλώσουν (μην ακούω χαζουπερβολές και γενικεύσεις ειδικών "κακών" περιπτώσεων, αυτά κάνουν τα παιδιά της ηλικίας αυτής), τα φυλακίζουμε σε μια στοίβα βιβλία; Σε ένα γραφείο γεμάτο με τη μούχλα του χαρτιού; Μέχρι το μεσημέρι σχολείο, μετά διάβασμα, άντε και Αγγλικά, ύπνο και τα ίδια αύριο; Αφήστε ρε τα παιδιά ήσυχα, να βγούν, να παίξουν, να κάνουν καμιά βόλτα, να μάθουν μουσική, να ζωγραφίσουν, να ερωτευθούν. Τουλάχιστον αφήστε τους χρόνο να παλέψουν μόνα τους για την διαπαιδαγώγιση που δυστυχώς δεν παίρνουν από τα σχολεία. Από τόσο μικρή ηλικία μπαίνουν στη διαδικασία του άγχους, της ρουτίνας, της δυσκολίας, ώρες και ώρες σε σπίτι(διάβασμα)-σχολείο, βόλτα μόνο Σάββατο! Μετά φταίνε τα κινητά και τα videogames, κούνια που σας κούναγε..

’λλο παράδειγμα, ένα παιδί από το χωριό. Ξεκίνησε να παίζει στο Ωδείο μπουζούκι. Το λάτρευε. Σήμερα έμαθα πως το παράτησε "γιατί τώρα στη δευτέρα γυμνασίου δυσκολεύουν τα πράγματα και δεν προλαβαίνει"!!! Αδιανόητο..! ’ντε Δευτέρα Τρίτη Λυκείου, πάει στο καλό. Μεγάλωσες, θες να μπεις στο Πανεπιστήμιο, πρεπει να μάθεις δυο πράγματα, πρέπει να τα μάθεις καλά, αλλά από πρώτη Γυμνασίου φροντιστήρια; από δευτέρα Γυμνασίου παρατάμε τη ζωή και ανοίγουμε τα βιβλία; Δέκα μέρες να διαβάζει το παιδί, αυτά που κερδίζει μια ώρα με τους φίλους του ή δέκα λεπτά με το μπουζούκι είναι πολύ περισσότερα..
Τι να πω.. Τίποτα (άλλο) δε λέω. Ανησυχώ όμως..

Υ.Σ. Φταίνε και οι γονείς αλλά τι να κάνουν. Πρέπει να πάει Πανεπιστήμιο το παιδι..!

Υ.Σ.2 Και εμάς μας καίει αν θα γίνουν ιδιωτικά Πανεπιστήμια. Κούνια που μας κούναγε και μας, χάνουμε ξανά την ουσία...

Υ.Σ.3 Γυμναστική..! Θεωρία..!

Φώτο: Ο μικρός Πετράκης, κάνει επανάληψη στις μιγαδικές δυναμοσειρές για το αυριανό τεστ.