Ελαττώματα ...μπόλικα, όπως όλοι οι άνθρωποι δηλαδή. Είναι αυτά που μας κάνουν ξεχωριστούς, ενίοτε και γοητευτικούς. Όταν όμως αυτά αρχίζουν και σου προκαλούν προβλήματα, τότε η κατάσταση είναι σοβαρή...

Και όλα εντάξει...με τον καιρό και πολλή, μα πολλή προσπάθεια, αυτό αντιμετωπίζεται. Δεν παύει όμως να οδηγεί σε παρεξηγήσεις και διάφορους μη κολακευτικούς χαρακτηρισμούς...ψηλομύτα!!!

-«Εε και; Αυτό το παθαίνουν πολλοί. Δεν έγινε και τίποτα.»

Έγινε και παραέγινε, γιατί το ανέκδοτο δεν τελειώνει εδώ... Αυτό θα ήταν περίεργο στην περίπτωσή μου.

Μη με ρωτήσετε πως και γιατί.  Δεν μπορώ να σας απαντήσω. Συνέβη όμως... Κάποια ωραία πρωία συνειδητοποίησα πως εκτός των υπολοίπων φόβων μου, απέκτησα και αγοραφοβία.

Μόλις δω πολύ και άγνωστο κόσμο, τα χάνω! Με πιάνει δύσπνοια, ιδρώνω και τρέμω κυριολεκτικά. Πρέπει να ασκήσω μεγάλο αυτοέλεγχο για να μην υποκύψω στην παρόρμηση να το βάλω στα πόδια. Ενίοτε τα καταφέρνω, ενίοτε όχι! Και τότε είναι που κρύβομαι σε όποια γωνιά βρω εύκαιρη. Με την πλάτη κολλημένη στον τοίχο.

Κάνε τώρα και τη σούμα. Παρεξηγούμαι, που παρεξηγούμαι λόγω «αμνησίας», δεν τολμώ να πλησιάσω και άνθρωπο...

Είναι αυτό που λέμε «ήταν στραβό το κλήμα, το έφαγε και ο γαϊδαρος...»

Το υπόσχομαι όμως και σε σας, μα και σε μένα. Δεν μπορεί να τραβήξει άλλο αυτό. Θα βάλω τα δυνατά μου, θα σφίξω τα δόντια και θα προσπαθήσω να μιλήσω σε όλους και να θυμάμαι και ονόματα.

Αν πάλι, όμως δε τα καταφέρω, μη με παρεξηγείτε. Δείξτε κατανόηση.

«Μικρό παιδάκι είμαι και εγώ δε μπορούσα να το σταματήσω...»