Τέσσερα γραφεία. Τρεις υπολογιστές. Κάποιοι πιτσιρικάδες, γύρω στους δέκα,  να ξεφυσάνε προσπαθώντας να φτάσουν όσο πιο κοντά γίνεται, πατώντας νούμερα τηλεφώνου, στον τέλειο αριθμό του κορόιδου…

Πάντα απεχθανόμουν τα τηλέφωνα. Όχι για κανέναν άλλο λόγο αλλά γιατί είναι η μοναδική συσκευή που για να μιλήσεις, πρέπει να χρησιμοποιήσεις τρία όργανα ταυτόχρονα. Δε φτάνει που χρησιμοποιείς το στόμα για να μιλήσεις, δε φτάνει που χρησιμοποιείς το αυτί για να ακούσεις, πρέπει κι από πάνω να σηκώσεις και το χέρι σου!

Ο ιδιοκτήτης του μαγαζιού από το άγχος να μοιάζει σαν προϊστορικό ζώο που δε ξέρει τι απόφαση να πάρει μπροστά στην εξέλιξη του είδους του. Να παραμείνει πτερόσαυρος  ή να μεταμορφωθεί σε σαυρούλα?  Μια του κίνηση μόνο έφτανε για να δείξει ότι θέλει να παραμείνει παραδοσιακός…

«Περάστε στο γραφείο μου παρακαλώ…»

-         Κύριε Mpriza, κοίταξα το βιογραφικό σας και το βρήκα κάπως ενδιαφέρον…

-         Ναι, πράγματι, έχει πολύ πλάκα, ο προηγούμενος που το είδε με ρώτησε αν έχω κι άλλο!

-         Λοιπόν, πριν ξεκινήσετε να γράφετε, θα πρέπει να βρείτε σπόνσορες για να σας στηρίξουν…

-         Γιατί? Η skoda Ξάνθη είμαι?

-         Όχι κύριε mpriza, απλά η εφημερίδα χρειάζεται διαφημίσεις. Θα πρέπει να πάτε σε επιχειρήσεις και να ζητήσετε να σας χρηματοδοτήσουν. Τι νομίζετε δηλαδή? Πάρετε εδώ μια λίστα με 200 επιχειρήσεις και πείτε τους να σας χρηματοδοτήσουν. Ο,τι μαζέψετε μου το δίνετε. Κι η εφημερίδα θα είναι δίπλα σας…

Το ταλέντο στις πωλήσεις και στις δημόσιες σχέσεις, γενικά πιστεύω, είναι έμφυτο. Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί υπάρχουν σχολές που σπουδάζεις marketing και δημόσιες σχέσεις. Αφού ούτως ή άλλως, δε πα να ξέρεις 10.000 ανθρώπους και σε μπλα-μπλα να είσαι φτυστός ο Δαλάι Λάμα, αν δεν είσαι δίμετρη ξανθιά με στήθος πύραυλο, όχι σε δημόσιες σχέσεις δε μπαίνεις, και στο φανάρι ακόμα σου κλείνουν το παράθυρο…

Το μυστικό είναι σ' αυτά, το «όχι» του να το γυρίζεις σε «ναι» με τέχνη και χωρίς να το καταλαβαίνει ο πελάτης… και πάντα με ευγένεια… Αφού παίρνεις πληροφορίες από την εταιρεία σου, ξαμολιέσαι…

-         Θες διαφήμιση ρε?

-         Όχι

-         Στο λαιμό να σου κάτσει!

-         Άντε φύγε από δω ρε!

-         Δε φεύγω! Και κοίτα να κάνεις καμιά διαφήμιση γιατί δεν το βλέπω καλά το μπουρδέλο σου!

-         Κοίτα ρε μ’ ένα μαλάκα που μπλεξα πρωινιάτικα!

-         Θα πάρεις διαφήμιση ή θα μου σκοτίσεις τον έρωτα τώρα, πώς την έχεις δει?

-         Τσακίσου ρε γελοίε απ’ τα μάτια μου, θα φωνάξω την αστυνομία!

-         Να τη φωνάξεις ρε μούτρο για να μάθουνε ποιος κρατάει διπλά βιβλία! Ούτε η Άννα Φρανκ τόσα ημερολόγια!

-         Πάντα με ενδιέφερε η διαφήμιση κι ειδικά στη σπουδαία κι ανερχόμενη εφημερίδα σας αγαπητέ…

-         Τιμή μας να διαφημίσουμε καταστήματα-κοσμήματα όπως το δικό σας…

«Η εφημερίδα θα ναι δίπλα σας…»  Τελικά κάποιοι είναι γεννημένοι να πάνε ψηλά…

Εγώ??? Α πα πα πα πα πα…

Ας τους αφιερώσω λοιπόν, έτσι με αγάπη, μια μπαλάντα…

Σαν παλιό σινεμά και σαν τη Χαλιμά

Σ’ αγγελία ψάχνουν παιδιά

Μα κρύβουν την αλήθεια

Και ψάχνουνε πιπίνια που αφήνουνε απ’ το στήθος τους να βγουν

Δυο μανταρίνια

Μήπως και πληρωθούν

Για στιγμές μυστικές, για εκλάμψεις μαγικές

Σε δουλεύουν θες δε θες,

Και γίνεσαι κεφτέεεεεεεεεεεεεες…

Πάνω-κάτω όλη μέρα

Και σου τάζουνε αέρα

Τώρα είμαι γυμνός

Φυλάξου αφεντικό

Μ’ έκανες να τσαντιστώ

Μπορείς να με κρατήσεις

Μπορείς να μ’ απολύσεις μια στιγμή

Θα στη ρίξω μα συ θα σαι η αφορμήηηηηηη…

Κατά τ’ άλλα…καλημέρα!