Μεσημεράκι στην Αθήνα περίμενα υπομονετικά στην στάση.Ο ήλιος έκαιγε,το λεωφορείο αργούσε και εγώ ήμουν χαμένη στις σκέψεις μου.Συγκεκριμένα σε τρείς μπάλες παγωτό που λαχταρούσα απο το πρωί να αποκτήσω στα χέρια μου..και κατ'επέκταση στο στόμα μου..

Χαμένη λοιπόν στα γευστικά ταξίδια μου,παίρνει το μάτι μου να με πλησιάζει ένας καλοντυμένος κύριος που απ'οτι κατάλαβα είχε ανοδική πορεία στην δεκαετία των πενήντα.

-Καλημέρα! μου λέει

-Καλημέρα σας! του απαντάω

-Μπορώ να σου κάνω μια ερώτηση?

-Εννοείται,πείτε μου!  πάντα έτοιμη να βοηθήσω έναν συνάνθρωπό μου

-Πόσα χρήματα θέλεις για να περάσεις μια νύχτα μαζί μου?

-Συγγνώμη? μπορεί να άκουσα λάθος η γυναίκα.Τόση ώρα που με βαράει ο ήλιος,μπορεί να

έπαθα καμμία παράκρουση

-Είμαι ναυτικός...Μπαρκαρισμένος οκτώ μήνες...Γύρισα χθες Έλλάδα..και μου αρέσεις.Όποτε..σε ρωτάω..πόσα χρήματα θέλεις..?Γύρω στις 3000-4000 ευρω?Είναι καλά?Όσα μου ζητήσεις..

-Καλά δεν ντρέπεστε?΄ήταν το μόνο που μπόρεσα να ψελλίσω εκείνη την ώρα.Είχα μείνει

 άναυδη

-Γιατί να ντρέπομαι κορίτσι μου?Μια πρόταση σου κάνω και αν δεχτείς να κλείσουμε συμφωνία.

-Όχι,ευχαριστώ. απάντησα πολύ ψύχραιμα και με ένα παγωμένο χαμόγελο στα χείλη

-Κρίμα..πολύ κρίμα...αν αλλάξεις γνώμη..

-Δεν υπάρχει τέτοια περίπτωση.Καλή σας μέρα. α..όλα και όλα..ο πληθυντικός..πληθυντικός!

Πως με βρίσκετε? Ευγενέστατη πάντως...

ΥΓ.Η φωτογραφία δείχνει το μέρος που ταξίδευα μαζί με το παγωτό...πριν δεχτώ την ψυχρολουσία...