-----------begin ekmathisi kypriakis---------

Eζάωσα

Ζάβωσα, στράβωσα. Μεταφορικά σημαίνει εξεπλάγηκα, σοκαρίστηκα, εντυπωσιάστηκα, τα 'παιξα. Ενίοτε, χρησιμοποιείται και σε ελαφρώς κυριολεκτική μορφή, δηλ. πνευματική και σωματική καταπόνηση μαζί.

-----------------------end-----------------------

Η χθεσινή μέρα, πρώτη των παθών, άρχισε με στράγγισμα της πιστωτικής κάρτας, συνέχισε με νεύρα που το αυτοκίνητό μου άρχισε να ασχημίζει (λόγω σκόνης και κτυπημάτων), συνέχισε με πρήξιμο μιας συναδέλφου που κατηγορούσε απνευστί επί μία ώρα μια άλλη ότι είναι πρήχτισσα (από το ρήμα "πρήζω") και, λίγο πριν κλείσει θριαμβευτικά με την ακολουθία της Μεγάλης Δευτέρας, ακολούθησε κάψιμο του χεριού στην πόρτα του φούρνου.

Το καπάκι στην υπέροχη μέρα: Οι βραδυνές ακολουθίες της Αγίας Εβδομάδας πάντα (από τότε που καταλαβαίνω τι γίνεται δηλαδή) μου άρεσαν. Χθες, όμως, έκανα το λάθος (εν αγνοία μου) να πάω σε εκκλησία (όχι δεν είναι αυτό το λάθος, αλλά αυτό που ακολουθεί) α) αργοπορημένα, β) με Eπίσκοπο για guest dj.

Αν μπήκατε στο βλογ γιατί πήγε το μυαλό σας στο πονηρό, τώρα μπορείτε να πηγαίνετε - εξάλλου το κείμενο τελειώνει άδοξα

Κατέφθασα με αρκετή καθυστέρηση και, παραδόξως, βρήκα θέση πρώτο τραπέζι πίστα. Στην περίπτωση της εκκλησίας, όμως, αυτό δεν είναι καλό - σημαίνει πρώτη σειρά σκάμνο (=στασίδι), άρα δεν έχεις πού τους πόδας αράξαι.

Όσον αφορά στον γκεστ σταρ, αυτό είχε δύο συνέπειες. Πρώτον, για να του κάνουμε καλή εντύπωση, δεν βιαζόμαστε να σχολάσουμε, τα λέμε όλα αργά και καθαρά και μεγαλοπρεπώς και στομφωδώς δις και τρις και τετράκις και κρατάμε όλα τα ίσα και δεν δίνουμε σε κανένα άλλο.

Ψάλτης εκ δεξιών: Ιδούύ ο Νυμφίος έρχεται... εν τω μέσω της
νυκτόοςς... [...]

Ψάλτης εξ ευωνύμων: Ιδούυ ο Νυμφίος έρχεται... εν τω μέσω της
νυκτόοςς... [...]

Ιερεύς: Δικό σας...

Ιιιδδοούυ οο Ννυυμμφφίιοςς έερρχχεεττααιι....... εενν ττωω
μμέεσσωω ττηηςς ννυυκκττόοςς....

Δεύτερον, θα κάνει και ομιλία. Αποτέλεσμα, να ευχόμουν να είχα αργήσει κι άλλο - κλείσαμε δυόμισυ ώρες και κουτουλούσα κυριολεκτικά στο σκάμνο.

Προσπαθούσα να αντλώ κουράγιο από τον Επίσκοπο που δεν κάθισε ούτε δευτερόλεπτο καθόλη τη λειτουργία ενώ εγώ, με έυρος πόζων επί του στασιδίου, είχα ζαώσει... To "Δι' ευχών" ήταν η καλύτερη στιγμή της ημέρας, κηρύσσοντας τη λήξη των εργασιών σε διάφορα επίπεδα. Θέλω αυγολέμονη. Θέλω διακοπές.

Θέλω να πετάξω τώρα.