Το Πάσχα δε θέλει πολλά για να περάσεις καλά...

ένα αρνί σουβλιστό. όλοι αυτόν τον καιρό κωλοχτυπιούνται από πού κατάγεται τ' αρνί, αν είναι ελληνικό ή ξένο. Να το φάμε θέλουμε, όχι να το ψηφίσουμε! Ή σα να πρόκειται να πιάσουμε ψιλοκουβεντούλα με το αρνί πώς πήγε στο γύρισμα (της σούβλας) ή να μας εκμυστηρευτεί πως μπορεί να πουλήθηκε σαν αργεντίνικο αλλά πάντα μέσα του ένοιωθε Έλληνας!

Τα κόκκινα αυγά. Σε μια άλλη περίπτωση θα ήτανε μια χρήσιμη προσθήκη για το πασχαλινό τραπέζι. Αλλά φέτος δεν ευνοούν οι συνθήκες μου φαίνεται. Γιατί με το πρωτάθλημα που πήρε ο Ολυμπιακός (ο Θεός να το κάνει δηλαδή) μάλλον τα αυγά θα εκσφενδονίζονται στα κεφάλια των παριστάμενων κάφρων (που η κάθε παρέα οφείλει να έχει αν σέβεται τον εαυτό της) παρά θα χρησιμοποιηθούν ως οφείλουν, σα μασαμπούκωμα δηλαδή...

Καλή κι ευχάριστη παρέα. Θα μαζευτούν όλα τα σόγια και θα αρχίσουν για άλλη μια χρονιά τον καθιερωμένο εξάψαλμο...

- Μεγάλωσες παιδάκι μου...

- Κι εσύ! (παρ'τα!)

- Τριαντάρησες ε?

- 27 θειά! 27!

- ’ντε να παντρευτείς κι εσύ να νοικυρευτείς...

- Στω...(’ει σιχτίρ κάθε χρόνο τα ίδια και τα ίδια...)

- Να βρεις μια από δω, απ' τα μέρη μας! Ξέρεις τι κοπέλες υπάρχουν???

- Πώς δε ξέρω! Ξαπλώνεις μαζί τους το βράδυ και το πρωί λες κι ευχαριστώ που δε σου ξάφρισαν τουλάχιστον την ταυτότητα...

- Από δω! Κοπέλα από δω! Οι κοπέλες και τα αρνάκια πρέπει να είναι ντόπια!

- Καλά, οκ, αν σφάξετε καμία, φωνάξτε με...

Κάπως έτσι...

(Των ανθρώπων τα πάθη πότε γιορτάζονται?)

’ντε μην τραβήξω κι εγώ καμιά ανάσταση πασχαλιάτικα και γίνει το σώσε!

ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ!!!