Σήμερα, συνειδητοποίησα ότι σημπληρώνεται ένας χρόνος από την πρώτη μου ανάρτηση και την πρώτη μου παρουσία στα blogs του ΜΗ.  Ρε πως περνάει ο καιρός...(πρωτόπυπο).

 Άραγε, τώρα θεωρούμαι παλιός ή καινούριος; Βασικά, ελάχιστες φορές μέχρι τώρα έχω νοιώσει "παλιός" δεδομένων των εκάστοτε συνθηκών, αφού εκεί που πάλιωνα, πριν καλά-καλά ωριμάσω την έκανα. Ακόμα και τώρα, αν και συμπληρώνω τρία χρόνια στη δουλειά μου θεωρούμαι καινούριος, και θα θεωρούμαι μέχρι να γίνουν άλλοι διορισμοί. Άλλωστε τα τρία μπροστά στα 35 συνολικά είναι τρίχες απ' αυγά. Κάνοντας μια μίνι αναδρομή, μπορώ να πω ότι η υπόθεση έχει πολύ πλάκα και πολλές φορές έχει λειτουργήσει χαλαρωτικά. Δεν σας κρύβω ότι γράφτηκα στο ΜΗ όχι τόσο διότι είμαι φιλόμουσος (πάντως μούσι δεν έχω), όσο για να αφήνω σχόλια σε συγκεκριμένα άλλα μέλη. Πάντως μου έχει κάνει εντύπωση ότι ακόμα δεν βαρέθηκα την όλη φάση. Συνήθως βαριέμαι κάτι γρήγορα. Ποτέ δεν κράτησα κάποιο χόμπι ή κάποιο σπορ για πολύ καιρό, όσο για συλλογές, άστο καλύτερα, βαριέμαι και μόνο που το λέω. Μετά από κάποιους μήνες τα παρατούσα και όλα κατέληγαν σε συρτάρια, στο πατάρι ή πολύ συχνά στο σκουπιδοτενεκέ. Τελικά αυτό που με κρατά ακόμα εδώ είναι η δυνατότητα να επικοινωνείς με τους δικούς σου όρους, ρυθμούς και προϋποθέσεις. Είναι κάτι που πάει με το μουντρούχαλο χαρακτήρα μου, που καταπιέζεται με οτιδήποτε υποχρεωτικό και υποκριτικά "κοινωνικό". Γι αυτό και μάλλον θα με ανέχεστε για κάποιο καιρό ακόμα...