Σενάριο χωρίς πλοκή της ιστορίας εμπλοκή
αυτά τα χρόνια που χρεώθηκες να ζήσεις
με ποια τραγούδια να σωθείς με ποιους δικούς σου να βρεθείς
και ποιαν αλήθεια τώρα πια να μαρτυρήσεις.

                    Αντώνης Ανδρικάκης 

Σκέφτομαι καμιά φορά, μήπως ζούμε σε μια τόσο περίεργη εποχή, μια εποχή του τίποτα, ένα διάλειμμα που κάνει η ιστορία, ίσως για να ξεκουραστεί, ίσως έτσι, για ένα τσιγάρο. 

Σίγουρα τα σημαντικά γεγονότα δεν τα αντιλαμβάνεσαι παρά μόνο αν περάσουν χρόνια, αλλά αδυνατώ να βρω κάτι που θα κληρονομήσoυν οι επόμενες γενιές, οι επόμενες δεκαετίες, από τη σημερινή, ή μάλλον από τα τελευταία 30 χρόνια. Και στην Ελλάδα αλλά και παγκοσμίως. Τι έχουμε να δείξουμε; Πολέμους που υπήρχαν και θα υπάρχουν πάντα, και την ασταμάτητη εξέλιξη τεχνολογίας-ιατρικής. Όλα τα άλλα, θνητά και εφήμερα γνωρίσματα του καθημερινού μας παραμυθιού. Αδυνατούν να σηκώσουν στις πλάτες τους το βάρος της ιστορίας. Ο Καζαντζάκης έγραφε: "Όχι να βλέπεις πως πηδάει η σπίθα από τη μια γενεά στην άλλη, παρά να πηδάς, να καίγεσαι μαζί της." Αυτή η σπίθα όμως εμάς μας λείπει, δεν υπάρχει ή μάλλον, ακόμα χειρότερα, δεν τη βλέπουμε.

Δεν είμαι με τους μηδενιστές ούτε με τους απαισιόδοξους. Απλά ανησυχώ...

Που είναι τα μνημεία, οι ιδεολογικές επαναστάσεις, η διανόηση, η φιλοσοφία, η τέχνη; Σιωπηροί παρατηρητές,  νυσταγμένα μεγαλεία... Παραμένουν ασάλευτα εδώ και χρόνια, κι ελπίζω να βρούμε, ως γενιά πάντα, το αντίδοτο, να τα ξυπνήσουμε, για να ξυπνήσουμε κι εμείς. Να μη μείνουμε σαστισμένοι απέναντι σ'αυτήν την αδράνεια...
Αν και η δική μου εντύπωση είναι πως η ιστορία μας διάλεξε για να ξαποστάσει, να ηρεμήσει λίγο, δεν πιστεύω στη μοίρα. Στο χέρι μας είναι όλα.

ΥΣ  Ευτυχώς που η Ζωή μας δίνει τα διαχρονικά της "αγαθά", την αγάπη, τη φιλία, τον έρωτα, την ελπίδα.

ΥΣ2 Μιλώντας για λήθαργο των τεχνών και της σκέψης, αναφέρομαι σε γενιές και στην εποχή μας συνολικά. Σίγουρα υπάρχουν εξαιρέσεις..