Λένε ότι για κάθε άνθρωπο υπάρχει και ένας αντίστοιχος σωσίας ή identical twin σε καλά ελληνικά, ο οποίος κυκλοφορεί συνήθως κάπου μακριά και τον οποίο μάλιστα δεν πρέπει να συναντήσεις και ποτέ face to face, γιατί μετά από λίγο, κάποιος εκ των δυο θα πεθάνει. 

Έλα μου όμως που και εγώ εσχάτως ανακάλυψα ότι έχω έναν σωσία, ονόματι Βαγγέλη-ευτυχώς δεν τον έχω συναντήσει ακόμη- και μη γελάτε καθόλου, αν και εγώ στην αρχή το πήρα αψήφιστα,

2η μέρα στο νησί και ενώ δεν ήξερα ακόμη την τύφλα μου (τώρα μετά 2 μήνες την ξέρω) και μέσα στο φούρνο, πλαφ! Μια φιλική σφαλιάρα και…  

-Που είσαι ρε Βαγγέλη γίγαντα, έφυγες και άδειασε ο τόπος, μα καλά εσύ δεν πήρες μετάθεση;

Εγώ τώρα το ξέρω καλά, ότι Κώστα με βαφτίσανε, ότι δεν πήρα μετάθεση αλλά μόλις διορίστηκα και όντας παιδί σαΐνι έκανα αστραπιαία την εξίσωση και κατάλαβα ότι με πέρασε για κάποιον άλλο, άλλωστε στεκόμουν με την πλάτη, γυρίζω το λοιπόν περιμένοντας να καταλάβει το λάθος του αλλά εκεί με περίμενε μια έκπληξη, καθώς αν και με είδε φάτσα κάρτα συνέχισε απτόητος στο ίδιο τέμπο…

-Συγνώμη κύριε αλλά λάθος κάνετε, δε με λένε Βαγγέλη αλλά Κώστα, μάλλον με περνάτε για κάποιον άλλο.

Εδώ κοίταξα κάπως ενοχλημένα γιατί αρνούμαι να πιστέψω ότι έχω κάποιο σωσία, ο Θεός μόλις με έφτιαξε έσπασε το καλούπι (μάλλον από απογοήτευση), πάντως ο ανθρωπάκος υποχώρησε και ψέλλισε μια συγνώμη, αλλά και με κοίταζε αρκετή ώρα επίμονα, σαν να περίμενε να του πω ότι κάνω πλάκα.

Μετά από λίγο καιρό πήγα στο σουβλατζίδικο για να τσακίσω κανα γύρο, με το που μπαίνω μέσα, μια ομήγυρης 5-6 ατόμων με πυροβολεί ομαδόν …Καλώς το Βαγγέλη…που είσαι ρε ψηλέ μα δεν πήρες μετάθεση…δεν ντρέπεσαι ρε έρχεσαι και δεν ειδοποιάς πρώτα…φύγαμε για ούζα…βέβαια μια και ήρθε ο Βαγγέλαρος πάμε να τα πιούμε μέχρι πρωίας μόνο η κυρά να λείπει…

Η επόμενη μέρα ήταν καλύτερη, όταν πηγαίνοντας στη δουλειά, με σταματάει μια ωραία γυναίκα λέγοντας μου επιτιμητικά…έμαθα ότι ξαναγύρισες (!) θράσος που έχεις να ξαναγυρνάς μετά από όσα έκανες στην Ελένη, δε ντρέπεσαι, δεν ήταν να πάρεις την αρραβωνιαστικιά σου το Μαράκι και να φύγετε από εδώ κάνοντας μια νέα αρχή, ντροπή σου αλλά όπως φαίνεται οι μπεσαλήδες άντρες σπανίζουν σήμερα…είπε με μια ανάσα, μη μου δίνοντας έστω μια παύλα να απολογηθώ, αν όχι για μένα τουλάχιστον για τον Βαγγέλη, τίποτα όμως, μου γύρισε την πλάτη και έφυγε αφήνοντας με σύξυλο!

• Ήτανε αρραβωνιασμένος με τη Μαρία, την οποία κεράτωσε με την Ελένη (χρόνια της πολλά παρεμπιπτόντως), ίσως και με την Ελπίδα και ο μύθος λέει και με άπειρες τουρίστριες, βέβαια αυτή η πληροφορία δεν με ωφέλησε ιδιαίτερα, κυρίως όμως δεν ωφέλησε τον Βαγγέλη,

αντίθετα οι επόμενες ήταν αποκαλυπτικές

• Ήταν λοιπόν γκομενάκιας, νυχτόβιος, αλλά και έξω καρδιά, συμπαθής και δημοφιλής, ιδίως δε στα μπαρ
• Του άρεσε πάντα να φοράει τζίν παντελόνι με πουκάμισο

Αφού λοιπόν ο Μωάμεθ δεν πάει βουνό, αποφάσισε το βουνό να πάει στον Μωάμεθ, δηλαδή αφού δεν μπορούσα τους πείσω ότι ο Βαγγέλης όντως έχει φύγει, είπα να τους φέρω τον Βαγγέλη πίσω.

Τη στιγμή εκείνη κατάλαβα πως το είχα χάσει το παιχνίδι για τα καλά, θυμήθηκα και το αμερικάνικο if you can’t beat them, join them και είπα μέσα μου…δε γαμιέται κέρασμα είναι στην τελική, σήκωσα το Dimple και…ευχαριστώ ρε μάγκες να’ στε πάντα καλά!,…μα καλά Κώστα δε μου είπες ότι σε λένε; απόρησε και με το δίκιο της η μικρά…Ναι αλλά Βαγγέλης είναι το χαϊδευτικό μου της είπα…Α! κατάλαβα, μου είπε αυτή…και μα την αλήθεια ρε παιδιά θα ήθελα να ήξερα πάρα πολύ τι ακριβώς κατάλαβε!

Κλείνοντας και επειδή σήμερα είναι διπλή γιορτή καθώς γιορτάζω εγώ, η Ελένη-σίγουρα όχι ο Βαγγέλης-και τα συναφή ονόματα, δηλαδή η μισή και βάλε Ελλάδα, αλλά κυρίως γιορτάζουν οι ζαχαροπλάστες που θα θησαυρίσουν !

ΚΑΙ επίσης σήμερα γιορτάζεται και η Ένωση της Επτανήσου Πολιτείας με τη μαμά Ελλάδα (21η Μαΐου 1864), α ρε Ιόνιο με τις μπάντες και τις μουζίκες σου!

Χρόνια πολλά το λοιπόν για όλους εμάς που γιορτάζουμε και για όλους εσάς που μας ανέχεστε!