(φωτ.angie)

Η σιωπή φόρεσε τα καλά της και κοιτάχτηκε στον καθρέπτη
Ένα μεγάλο χαμόγελο απλώθηκε και την φώτεισε ολόκληρη
Σήμερα ήταν η μέρα της και ήξερε καλά τι έπρεπε να κάνει
Έκλεισε την μεγάλη σιδερένια πόρτα και χύθηκε στον δρόμο

Πέρασε μπροστά απο την μοναξιά και την χαιρέτησε μ'ενα νεύμα

Δίπλα της κάποιες σκέψεις είχαν στήσει καυγά
Όλες είχαν δίκιο και άδικο μαζί
Και προσπαθούσαν να επιβάλλουν την γνώμη τους με κάθε τρόπο

Η σιωπή μπήκε ανάμεσα τους και μ'ένα μαγικό τρόπο τις ηρέμησε

Μερικά στενά πιο κάτω δυό 'πρέπει ' έκαναν διαδήλωση
Είχαν μεγάλο πανό και τύμπανα
Και με δυνατή σταθερή φωνή διαλαλούσαν τους νόμους

Η σιωπή τα κοίταξε λίγο και τα πλησίασε
Τόσο απόλυτα και αδιαπραγμάτευτα..

Τους κατέβασε με ένα απαλό άγγιγμα το πανό
Και ησύχασε τα τύμπανα

Στην γωνία ένα παράπονο κλαψόυριζε παραπονεμένα
Είχε έναν κόμπο στον λαιμό και δεν μπορούσε να ανασάνει

Η σιωπή το αγκάλιασε και του σκούπισε τα δάκρυα

Απο την άλλη άκρη του δρόμου βλέπει να έρχεται καταπάνω της ο θυμός
Ψηλός,με δυνατά μπράτσα και με μια σκληρή έκφραση στο πρόσωπο του

Η σιωπή σηκώθηκε και πριν προλάβει να της μιλήσει
τον κατεύνασε μ'ένα μοναχά βλέμμα...

Μέσα σ'ένα στενό διέκρινε την αδύνατη φιγούρα της απογοήτευσης
Στεκόταν μόνη της στο σκοτάδι και ψιθύριζε
Η σιωπή την έπιασε τρυφερά απο το χέρι
Και την έβγαλε στο φως

Και εκεί που όλα είχαν μπει σε μια τάξη
Μια βοή τους έκανε να κοιτάξουν στον ουρανό
Ο ήλιος είχε κρυφθεί πίσω απο μια μάυρη σκια
Και ο φόβος ατρόμητος έκανε την εμφάνιση του

Για μια στιγμή η σιωπή φοβήθηκε
Οι σκέψεις άρχισαν να παραμιλάνε
Και ο κόμπος απο το παράπονο έκατσε στον λαιμό της

Χωρίς να δειλιάσει σήκωσε το κεφάλι της και κοίταξε τον φόβο κατάματα

Δεν υπάρχει χώρος για σένα εδώ σήμερα

Μπορούμε να υπάρξουμε για μια μέρα και χωρίς εσένα

Ο φόβος κατέβασε το κεφάλι και έφυγε αθόρυβα

Και μια λυτρωτική σιωπή σκέπασε γαλήνια την πόλη