Αγαπημένο μου ημερολόγιο ...

Έχουν περάσει σχεδόν 13 χρόνια από τότε ...

Θυμάμαι μόλις είχα απολυθεί από το στρατό ...  "Πολίτης" ξανά , κοντά στους 5 μήνες ... έψαχνα δουλειά ... Η δημοσιογραφία βλέπεις που είχα επιλέξει δεν πλήρωνε κι έτσι έπρεπε να βρω κάτι να με στηρίζει οικονομικά ..

Μάρτης του 96 ... Δεν μπορώ να υπερηφανευτώ ότι ήξερα μουσική .. το αντίθετο θα έλεγα ... Ψαχνόμουν μέσα στα ματζόρε και μινόρε της κιθάρας μου και πάντα κατέληγα στο ίδιο αποτέλεσμα ... " θέλει πολύ ψάξιμο η π....να "... και έμπλεκα με σόλα πότε του γκάρι μουρ και πότε του Στίβι ρέι βον ...

Μπηκε ο Απρίλης και δειλά δειλά άρχισα να διαβάζω κάποιες εφημερίδες που τα μαγαζιά ζητούσαν μουσικούς ... Α ...Να !!! Μια αγγελία που μπορεί και να ενδιαφέρονται , σκέφτηκα .... Ας την διαβάσουμε μαζί ... !

ΑΓΓΕΛΙΑ : ΖΗΤΕΙΤΑΙ ΚΙΘΑΡΙΣΤΑΣ-ΤΡΑΓΟΥΔΙΣΤΗΣ ΓΙΑ ΜΠΟΥΑΤ ΣΤΗ ΠΛΑΚΑ. ΤΗΛ : 32..........

Δεν υπήρχε τότε το 210 βέβαια ...

Δε το σκέφτηκα ιδιέταιρα , σηκωσα το σταθερό τηλέφωνο ( κινητό ΔΕΝ ... ) και με αρκετή αυτοπεποίθηση ξεκινησα το διάλογο :

      -     Παρακαλω ?

     -     Καλησπέρα , Για την αγγελιά στην εφημεριδα σας τηλεφωνώ. Με λένε Κώστα Υφαντή και παίζω κιθαρα και τραγουδάω.

      -      Έλα ... ναι ... έχεις εμπειρία ? ... Εμεις τωρα για καλοκαίρι ψάχνουμε και για χειμώνα θα δουμε ... Καλά , τέλος παντων ... Έλα απο τη Θόλου 6 στη πλάκα ... Θα μας βρεις ... κατα τις 9 να εισαι εκει, θα ειναι ο πιανίστας να σε ακουσει να ακουσεις και το πρόγραμμα ...

      -     ναι...ναι και βέβαια , ευχαριστω παρα πολύ , θα ειμαι εκεί ... !!

... και έκλεισα το τηλέφωνο ....

Δεν ειχα θήκη ... που να βάλω τη κιθάρα .... ουτε καν βίσμα δεν ειχε. .. μια απλή ακουστική ήταν .. σκέφτηκα ...

Κατα τις 8 ξεκινάω απο ζωγράφου με το παπακι μου ... η κιθάρα ανάμεσα στα πόδια, χωρις θήκη ... χωρίς τίποτα ... Σκεφτόμουν ... δεν εχω ελπίδες ....

 Θόλου 6 .... Τι οδός ... Ένα μικρό στενό ... λίγο κάτω απο τη τελευταια ανηφοριά που σε οδηγεί στην Ακρόπολη ... Πλησιάζοντας βλέπω ενα πελώριο Μήλο-Ταμπέλα να Γραφει " ΕΣΠΕΡΙΔΕΣ " .... και απλά κατηφόρησα στον Υπόγειο ουρανό του Γιάννη Αργύρη ... Σαν τώρα το νιώθω ... 6 Χρόνια συνέχισα να κατηφορίζω τα σκαλιά αυτά .. έξι χρόνια αναμνησεων ... μουσικής .... Ψυχικης απελευθέρωσης .... 6 χρόνια Ρομαντισμού ... Να σαι καλά Γιάννη που με άφησες να είμαι κι εγώ ένας από αυτούς που δίδαξες ... Να σαι καλά που ότι κι αν ειμαι το χρωστάω σε σένα ... Σε σένα και στον Υπόγειο Ουρανό σου ...

Επι σκηνής : αριστερά Ντίνος Κωνσταντινίδης , Πιανο : Φώτης Κοπανιτσάνος , Κιθαρα - Τραγούδι : Κίφα ( Κώστας Υφαντής ).   Στο βάθος διακρίνεται ο Μιχάλης Μαριδάκης και δίπλα του ο Γίαννης Αργύρης.