Βλέπω ένα χαρτί στον τοίχο της πολυκατοικίας «Διακοπές». «Ωραία!» σκέφτηκα εγώ, «αφού δε μου δίνει διακοπές η δουλειά, θα μου δώσει η πολυκατοικία».  

Πάω πιο κοντά… 

«Διακοπές…ρεύματος την Παρασκευή 25/7 από 8 π.μ. έως 6:30 π.μ.»  Ειλικρινά η Δ.Ε.Η. μου θυμίζει τη διαφήμιση…  

-         μ’ αγαπάς μωρό μου?

-         20 φορές στο χω πει, γιατί με ρωτάς συνέχεια?

 -         Μ’ αρέσει να τ’ ακούω… Γ

Γιατί το χειμώνα που τα πάντα ησυχάζουν, η Δ.Ε.Η. ανάβει τα καλοριφέρ κι όταν λείπουμε ακόμα, και το καλοκαίρι κάθε τρεις και λίγο  ρίχνει το ρεύμα?  Της αρέσει να τ’ ακούει μάλλον… 

Στη δουλειά έχει φάση. Ο ένας ρουφιάνος δίνει στον άλλον ρουφιάνο τον άλλο ρουφιάνο. Εγώ κρύβομαι και σκύβω να αποφύγω τις ρουφιανιές που πετάγονται σα μολότοφ πάνω απ’ τα κεφάλια μας. Δυο γκόμενες φύγανε κλαμμένες σήμερα, καθώς ρουφιάνεψαν τόσο, που δάκρυσαν απ’ την υπερηφάνεια τους…  

Κι εκεί που κάθομαι ανέμελος με το τσιγαράκι στο χέρι πιάνω μια φιλοσοφική συζήτηση με μια κατά τ’ άλλα θεσπέσια δικηγόρο, που έβριζε όμως σα ναυτεργάτης… 

-         Κράτος είναι αυτό αγαπητέ μου?

-         Δείχτε μου να σας πω…

-         Μας έχει μια ώρα στην ουρά και δεν έχει τουλάχιστον τα μούτρα να απολογηθεί στο λαό! Ένα συγνώμη για την ταλαιπωρία!

-         Να σας ζητήσει το κράτος συγνώμη? Σιγά μην ανταλλάξετε και κινητά!

-         Δε λέω αυτό, αλλά εντάξει, τουλάχιστον θα μπορούσε να πει «απολογούμαστε  για την ταλαιπωρία, αλλά είναι κάποια πράγματα που πρέπει να γίνουν…»

-         Περιμένετε να σας απολογηθεί? Το κράτος κυρία μου είναι σαν τους βιαστές, κατά βάθος είναι καλοί άνθρωποι, απλώς δεν έχουνε καλό μπλα-μπλα… 

Κατά τ’ άλλα αισθάνομαι μεγάλη εθνική υπερηφάνεια ως Ευρωπαίος που συνελήφθη ο ηγέτης των Σέρβων Κάραζιτς, που μαζί με τον Μιλόσεβιτς συμμετείχαν στον πόλεμο της Γιουγκοσλαβίας το 1992.  Είναι παγκόσμια πρωτοτυπία οι νικητές του πολέμου (ευρωπαίοι- αμερικάνοι), αφού έχουν καταρχήν ξεκ@λιάσει τους ηττημένους, μετά τη λήξη του πολέμου να τους τρέχουν και στα δικαστήρια! Δηλαδή πού να έχαναν κιόλας! 

Αλλά οι νικητές, αφού τους νίκησαν κατά κράτος, και δεν άφησαν όρθιο –ιτς για –ιτς στην περιοχή, τώρα τους άρχισαν και τις μηνύσεις! Καλά δηλαδή που δεν τους ζητάνε και χαρτόσημο για τη δίκη! 

Φυσικά και οι Σέρβοι κάνανε πολλά κακά πράγματα τότε αλλά σιγά τα ωά! Έναν Κούγια χρειάζεται ο Κάραζιτς κι αν δεν του βγάλει τη γενοκτονία που κατηγορείται πλημμέλημα, να μου τρυπήσετε τη μύτη! Θα ξεκινήσει από τον πόλεμο και θα καταλήξει στη Βατίδου! Οι δικαστές θα πελαγώσουν, και στην απόφαση τους θα κόψουν διατροφή και θα επιτρέψουν στη Γιουγκοσλαβία να βλέπει την Ευρώπη δυο φορές τη βδομάδα! 

Το απόγευμα είχα την καθιερωμένη μου αυτοψυχανάλυση. Εκεί μίλησα στον εαυτό μου για πολλά πράγματα, αλλά κυρίως με επέπληξε τόσο για τον ανερμάτιστο χαρακτήρα μου, όσο και για το λαβύρινθό μου που με γυρνάει μια ζωή στο ίδιο σημείο. Αποκαμωμένος από μένα πάντα ακούω την ίδια συμβουλή… «μη γυρνάς στα ίδια λάθη, υπάρχουν χιλιάδες άλλα για να επιλέξεις…» 

Το πόρισμά του ήτανε σαφές για σήμερα και μου το σέρβιρε ως άλλη Πυθία...  

«Δε γίνεται να συνεχίσεις έτσι αδερφέ.  Πρέπει να σκεφτείς τι θα κάνεις στη ζωή σου γιατί δε σε βλέπω καλά. Γιατί πρέπει καλά να ξέρεις πως… 

Τρία καθάρματα, φτιάχνουν εταιρεία.

Δύο καθάρματα, τα φτιάχνουν μεταξύ τους.

Ένα κάθαρμα, είναι απλώς ένα κάθαρμα…» 

Συνήθως τα ποστς μου  τα τελειώνω με τρεις τελείες…Σήμερα, που αισθάνομαι κάπως πιο ανεβασμένος, λέω να παίξω τα ρέστα μου……………………………………………………………………  .