Ο Βλαντιμίρ Ασκενάζυ είναι ένας διεθνώς διάσημος Ρωσσοεβραίος πιανίστας και μαέστρος συμφωνικής μουσικής. Γεννήθηκε το 1937 στην Σοβιετική Ενωση και διέφυγε στη Δύση το 1963. Από το 1972, είναι Ισλανδός υπήκοος και δηλώνει “Πολίτης του κόσμου”.
Δεν παύει να αναλαμβάνει καλλιτεχνικές πρωτοβουλίες, όπως οι συναυλίες του με την Ελληνοτουρκική Ορχήστρα Νέων,της οποίας και είναι επίτιμος διευθυντής.
“Η μουσική προσφέρει μια «πλατφόρμα» που μπορεί να φέρει κοντά τους ανθρώπους, σε αυτήν την περίπτωση τους Ελληνες και τους Τούρκους. Μέσα από την εμπειρία του «μοιράσματος» μαθαίνεις περισσότερα για τον εαυτό σου και ξεπερνάς τις ιστορικές, θρησκευτικές, πολιτιστικές διαφορές.”

Η Ελληνοτουρκική Ορχήστρα Νέων αποτελείται 50 Έλληνες νέους μουσικούς και 50 Τούρκους.
Mε κοινή πρωτοβουλία των Υπουργείων Εξωτερικών Ελλάδος και Τουρκίας, υπό την διεύθυνση του Βλαντιμίρ Ασκενάζι, η ορχήστρα έδωσε συναυλία στις 24 Ιουλίου στην Αγκυρα και στις 26 Ιουλίου στην Κωνσταντινούπολη. Το πρόγραμμα άνοιξε με τους “Ελληνικούς Χορούς” του Νίκου Σκαλκώτα.
Στη συνέχεια, και υπό την αιγίδα του Ελληνικού Υπουργείου Εξωτερικών, στα πλαίσια του “Φεστιβάλ Αθηνών”, η ορχήστρα θα παίξει στα Ρωμαϊκά Ωδεία της Αθήνας και Πάτρας, στις 29 και 30 Ιουλίου.
Αντί του ελληνικού έργου, το πρόγραμμα θα ανοίξει με τη συμφωνική σουίτα Köçekçe του Τούρκου συνθέτη Ulvi Cemal Erkin.

Οπως ξέρουμε, οι “Ελληνικοί Χοροί” του Σκαλκώτα βασίζονται στην Ελληνική Δημοτική Μουσική.
Σε τι όμως βασίζεται η σουίτα Köçekçe του Cemal Erkin, που θα απολαύσουν οι Ελληνες σε Αθήνα και Πάτρα;
Διαβάστε και θαυμάστε :

Βασίζεται στους χορούς των köçek, τους köçek oyunu.
Τι είναι αυτό; Υψηλή Οθωμανική Τέχνη!!!

(Köçek with tambourine
Entertainers and sex workers, köçeks were in high demand in the Ottoman Empire.

They were sought by high and low, up to the Sultan.
Photograph, late 19th c.)

Οι köçek ήταν πολύ όμορφοι νέοι αρσενικοί “χορευτές” θηλυπρεπώς ντυμένοι (σαλβάρια, κοσμήματα, φέσι, ντέφι και έντονο βάψιμο), που χρησίμευαν ως διασκεδαστές των ανώτερων Οθωμανικών τάξεων και εργάτες του sex. Οι köçek προέρχονταν από τους ΜΗ Μουσουλμανικούς πληθυσμούς της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας (Σλάβοι, Αρμένιοι, Έλληνες, Αλβανοί, Εβραίοι, Τσερκέζοι, Ρομά, Μολδαβοί). Το “επάγγελμα” ήταν απαγορευμένο για τους Μουσουλμάνους, καθώς εθεωρείτο υποτιμητικό για την Μουσουλμανική αξιοπρέπεια.
Η λέξη köçek προέρχεται από την τουρκική λέξη küçük, που σημαίνει μικρός (κούτσικος).
Η “κουλτούρα” των köçek ξεκίνησε αρχικά από τα χαρέμια των Παλατιών (Σαράι) και από τον 17ο μέχρι και τον 19ο αιώνα αποτελούσε την πολυτελή διασκέδαση των εύπορων και υψηλών Οθωμανικών τάξεων.
Η εκπαίδευση των köçek άρχιζε στην ηλικία των 6-7 ετών κι έπειτα από 6 περίπου χρόνια “πρακτικής εξάσκησης”, εθεωρούντο ολοκληρωμένοι καλλιτέχνες. Η καριέρα τους διαρκούσε για όσο χρονικό διάστημα ο köçek παρέμενε άτριχος και με προεφηβική εμφάνιση. Μέσα στα υποχρεωτικά του καθήκοντα ήταν και αυτό του παθητικού σεξ (συχνά ύστερα από …δημοπρασία).

Ο John Cam Hobhouse, συνταξιδιώτης του Lord Byron, έγραψε στο ημερολόγιό του, στις 19 Μαΐου του 1910 :
“Πήγαμε με τον Byron σε μια γιορτή….Είδαμε δύο αγόρια να εκτελούν έναν γυναικείο χορό….έσειαν τους γοφούς και τα μακριά μαλλιά τους… κάλυψαν τα κεφάλια τους με ένα ύφασμα και φιλήθηκαν…..Στην Αγγλία, θα είχαν απαγχονιστεί…. Γι΄αυτό το κτηνώδες θέαμα πληρώσαμε 55 πιάστρα.”

Μια παραλλαγή των köçek ήταν οι tavşan oğlan (”rabbit boys”), που προέρχονταν κυρίως από τα Ελληνικά νησιά του Αιγαίου και τη Θάλασσα του Μαρμαρά και εκτός των υπολοίπων “καθηκόντων”, υπηρετούσαν και σαν οινοχόοι, ντυμένοι με προκλητικά γυναικεία ρούχα.

Και πως όλοι αυτοί οι Γκιαούρηδες, βρέθηκαν από παιδική ηλικία στις τάξεις των …”καλλιτεχνών”;
Μήπως, όσοι Ελληνες γονείς δεν κατάφερναν να προωθήσουν τα παιδιά τους στην αξιοζήλευτη στρατιωτική καριέρα των Γενιτσάρων, συμβιβάζονταν έστω και με την.. “καλλιτεχνία”, για τα βλαστάρια τους;
Η μήπως οι μελλοντικοί καλλιτέχνες “συνωστίζονταν” στα σκλαβοπάζαρα της Κωνσταντινούπολης, προερχόμενοι πχ από την Σφαγή της Χίου (47.000 Χίοι όμηροι πουλήθηκαν στα σκλαβοπάζαρα της Κωνσταντινούπολης) και άλλες παρεμφερείς “πολιτιστικές” Οθωμανικές παρεμβάσεις;

Η σφαγή της Χίου, Ντελακρουά
Eugène Delacroix “Massacre at Chios”

Κι ας επιστρέψουμε στο σήμερα.
“Το στυλ εξακολουθεί να εμπνέει σύγχρονους μουσικούς. Ο Ulvi Cemal Erkin είναι ένας Τούρκος συνθέτης κλασσικής μουσικής, του οποίου το πιο δημοφιλές αριστούργημα είναι το Köçekçe ….”, μας πληροφορεί η αγαπητή wikipedia.
The style however continues to inspire modern musicians. Ulvi Cemal Erkin (1906-1972) is a Turkish classical composer whose most popular masterpiece is Köçekçe a dance rhapsody composed in 1943, and perhaps the best known single piece of Turkish music abroad. It was first introduced to the public in 1943 with Ernst Praetorius conducting the Presidential Symphony Orchestra.

Αυτό το αριστούργημα (masterpiece) του κυρίου Erkin, επέλεξε ο μη Τούρκος και μη Ελληνας κύριος Vladimir Ashkenazy να μας παρουσιάσει μαζί με την Ελληνοτουρκική Ορχήστρα Νέων, στο Φεστιβάλ Αθηνών και υπό την αιγίδα του Ελληνικού(; ) Υπουργείου Εξωτερικών!

“Μέσα από την εμπειρία του «μοιράσματος» (του κώλου μας;) μαθαίνεις περισσότερα για τον εαυτό σου και ξεπερνάς τις ιστορικές, θρησκευτικές, πολιτιστικές διαφορές” είπε ο κύριος Ashkenazy.
Και ερωτώ: “Καλά είμαστε έτσι ή να σκύψουμε περισσότερο;”