Ο Θοδωρής Βοριάς γεννήθηκε το 1970 στην Θεσσαλονίκη , όπου ζει με την σύζυγο και τα δυο παιδιά τους .Κατά το 1995 ανακάλυψε στην ποίηση τη διέξοδο έκφρασης για τις συχνότατες αποδράσεις του.Ποιήματα του έχουν δημοσιευτεί στο περιοδικό Ενδοχώρα και στο διαδίκτυο, στις λογοτεχνικές ιστοσελίδες Λέξημα , Περί-γραφής , Ανεμολόγιο , Ίστρος κλπ.Το Τρύπιο ταβάνι αποτελεί την πρώτη ποιητική συλλογή που δημοσιεύει.

Η ποιητική συλλογή με τίτλο «Το τρύπιο ταβάνι» κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Ερωδιός. Σε 56 σελίδες, 37 ποιήματα σκιαγραφούν τα συναισθήματα του Θοδωρή Βοριά για τους δρόμους της ζωής στη Θεσσαλονίκη.  Μέσα στους στίχους επαναφέρει ίχνη του από τα χρόνια της  εφηβείας  κι αφουγκράζεται  τα βιώματά του στους τοίχους. Στέκεται απέναντι στη μόδα των ασύνειδων περαστικών και πασχίζει ώστε να επιζήσουν γύρω του κομμάτια τρόπων σκέψης και ζωής που μετατράπηκαν άδοξα και πρόωρα σε αναμνήσεις. (http://www.anemologio.com/product_info.php?products_id=84)

.................................................................................................................

Εδώ και καιρό το προγραμματίζω αυτό το «ταξίδι» στους στίχους του Θοδωρή… Τον διαβάζω στο Ανεμολόγιο (http://www.anemologio.gr/modules.php?name=Your_Account&op=userinfo&username=vorias), στο μπλογκ του (λινκ κάτω δεξιά), πάει ένας μήνας που έχω στη βιβλιοθήκη μου και «Το τρύπιο ταβάνι» του, που διαβάζω και ξαναδιαβάζω. Μου αρέσει και με εκφράζει τόσο ο τρόπος που γράφει…Ξεκάθαρος, εύστοχος και πάντα τόσο ανθρώπινος…Ποιήματα που πηγάζουν κατευθείαν μέσα από την ψυχή του με εμφανή πρόθεση να εκφραστεί. Να μοιραστεί σκέψεις και συναισθήματα. Να επικοινωνήσει με τον αναγνώστη. Και όχι να υψώσει τοίχους χρησιμοποιώντας λέξεις δυσνόητες και νοήματα ακαταλαβίστικα, μπερδεμένα.

Φοβάμαι όμως ότι όσα γράφω είναι πολύ "φτωχά" πλάι στα συναισθήματα που μου δημιουργούν τα λόγια του Θοδωρή…Γι΄ αυτό κάπου εδώ σκέφτομαι να σωπάσω…Και ας μιλήσουν για μένα δύο από τα αγαπημένα ποιήματα της συλλογής του….

ΜΙΑ ΗΛΙΑΧΤΙΔΑ

Μια ηλιαχτίδα τον τοίχο να εμβολίσει,

να διαπεράσει και τη μοίρα μας

που ξεχάστηκε στον πίνακα ανακοινώσεων.

Πόρτες και διάδρομοι είναι το τηλέφωνο.

Στοίχειωσε το κουδούνισμά του.

…Μια ηλιαχτίδα να ελευθερωθούμε.

Μονάχα να περάσει μέσα μας,

να μας πυρώσει,

να λιώσει το δεσμοφύλακα,

τη νοοτροπία μας.

ΠΑΠΟΥΤΣΙΑ

Ποιος εξαφάνισε τους ανθρώπους

απ΄το δρόμο;

Στα πεζοδρόμια απόμειναν

παπούτσια.

Από συνήθεια αντιγράφουν

την κίνηση, περπατάνε.

Οδηγούνται στις διαβάσεις,

σταματούν στο φανάρι

κι ύστερα συνεχίζουν…

Ολόκληρη πόλη χραπ-χρουπ,

χραπ-χρουπ…

κατάπιε τη γλώσσα της βουής.

Κανείς δεν είχε τίποτε

να πει προηγουμένως.

Την συλλογή μπορείτε να προμηθευτείτε από το ηλεκτρονικό βιβλιοπωλείο του Ανεμολόγιου(http://www.anemologio.com/product_info.php?products_id=84).

Καλά ταξίδια στα μονοπάτια της ποίησης αγαπητέ Θοδωρή! Να είσαι καλά και πάντα να μας χαρίζεις τόσο όμορφα π ο ι ή μ α τ α….