Αφού εν συντομία ευχαριστήσω όλους όσους έκαναν μια βόλτα από 'δω όλον αυτό τον καιρό της απουσίας μου, θα σας παραθέσω κάποια θέματα με λαογραφικό, βασικά, ενδιαφέρον που όμως φέρνει έντονα στο νου τα κενά που έχουμε (εμείς οι νεότεροι σε σχέση με τους γονείς μας), πάνω σε θέματα παράδοσης που σίγουρα θα λείψουν από τα παιδιά μας σε πολλά επίπεδα του τρόπου ζωής των.
Με αφορμή το τριήμερο εορτών που μας πέρασε (Αγ.Βαρβάρα, Αγ. Σαββας & Αγ. Νικόλαος), η μαμά μου έλεγε (και λέει ακόμη ευτυχώς), το παρακάτω στιχάκι :
"’για Βαρβάρα μίλησε κι Αϊ Σάββας αποκρίθει μαζέψτε ξύλα κι άχυρα γεμίστε και το τζάκι ο ’γιος Νικόλας έρχεται με χιόνια φορτωμένος"
σημειώνοντας με τον τρόπο αυτό πως από τις γιορτές αυτές και μετά ο χειμώνας θα ήταν βαρύς.
Είχαν μεταφέρει ( οι παλιότεροι), όλη την εμπειρία της ζωής σε μικρά στιχάκια που σηματοδοτούσαν μια επερχόμενη (αναμενόμενη όμως), αλλαγή σε κάποιο επίπεδο της ζωής, για την οποία έπρεπε να προετοιμαστούν με σκοπό την ομαλή μετάβαση.
"Των φρονίμων τα παιδιά πριν πεινάσουν μαγειρεύουν"
Αυτά τα λίγα για τώρα. Θα υπάρξει σχετική συζήτηση στο forum του ΜΗ.