Τι σημαίνει να είσαι Ολυμπιακός…

Να έρχονται οι αντίπαλοι οπαδοί με φιλικά αισθήματα και με ελληνικές σημαίες. Να τους πλακώνεις στις μπούφλες με το σκεπτικό «σε ξέρω κι από  χτες? Γιατί χαίρεσαι που με βλέπεις?», να τους κυνηγάς γύρω- γύρω στο Νέο Φάληρο να τους ανοίξεις την κεφάλα (είναι αλήθεια, στο Νέο Φάληρο έχουμε μεγάλους δρόμους αλλά δεν έχουμε εκκλησάκια στις άκρες τους κι αυτό οι οπαδοί του Ολυμπιακού το θεωρούν μάλλον παράλειψη), στο γήπεδο οι παίχτες του Ολυμπιακού κάθε φορά που είχε παίχτης της Ανόρθωσης τη μπάλα, να του δίνουν τα πόδια του μετά σε χαρτοσακούλα…

…Να τους κάνεις το βίο αβίωτο, και μετά να βγαίνει ο πρόεδρος της Ανόρθωσης να λέει «τι πράγματα είναι αυτά», και να τον βρίζει ο Ολυμπιακός ότι πυροδοτεί το κλίμα!

Η αλήθεια είναι ότι στο Νέο Φάληρο δεν έχει κάποιος τρόπους διαφυγής. Μπορεί να είναι κόμβος, αλλά έχει στενά δρομάκια και πρόστυχα. Γιατί δεν έχουμε μόνο το Καραϊσκάκη να δεσπόζει εδώ, αλλά και το Olympic hotel, που όποιος Αθηναίος ή Πειραιώτης πει ότι δεν έχει περάσει από αυτό, μάλλον η δικιά του θα είναι μέλος του Musicheaven…

Έτσι και γω κάποτε είχα την περιέργεια κάποτε μικρός,  να μπω μέσα να δω πώς είναι. Εκείνη την περίοδο είχα μία που μου το έπαιζε πολύ Πιπίτσα, αλλά εγώ είχα βάλει στόχο να γνωρίσω τα έγκατα του ξενοδοχείου, όχι για τίποτ’ άλλο, αλλά για να μπορώ μετά να συμμετέχω ισάξια στις κουβέντες με τους φίλους μου, και αν μη τι άλλο μη ξεχνάμε ότι έπρεπε να το γνωρίσω, γιατί μπορεί να είναι στριμωγμένο σε μια μικρή οδό, αλλά δεν παύει να είναι κόμβος!

-         Δε θέλω σε ξενοδοχεία, φοβάμαι μη μας δει κανένας ρε  συ!

-         Ποιος να μας δει? Εγώ, εσύ και οι καθρέφτες θα είμαστε…

-         Μα εσύ δε με τρέλανες μισή ώρα να μου λες ότι είναι κόμβος?

-         Ναι, μπορεί να είναι κόμβος, αλλά ώρες καταστημάτων! Όταν θα πάμε εμείς δε θα κουνιέται φύλλο…

-         Καλά εσύ δε μου ‘λεγες ότι είναι το πιο γνωστό ξενοδοχείο της περιοχής?

-         Σιγά την περιοχή! Δυο ψιλικατζίδικα κι ένα κομμωτήριο! Κι αυτά μη νομίζεις, θέμα χρόνου είναι να κλείσουν, βλέπεις δεν έχει μείνει άνθρωπος εδώ πέρα…

-         Στο Νέο Φάληρο? Καλά μουρλό είσαι παιδάκι μου? Εδώ μόνο διαδήλωση δε γίνεται!

-         Φαντάσου! Έχεις πάει τώρα τελευταία σε διαδήλωση? Τρεις κι ο κούκος είναι! Ένας ο πρόεδρος του σωματείου, ο αντιπρόεδρος, κι αυτός που κρατάει τη ντουντούκα.

-         Καλά χριστιανέ μου, εσύ δεν έλεγες πώς να πάμε νωρίς γιατί ίσως  να μη βρούμε δωμάτιο?

-         Φαντάσου! Έχουνε φύγει ακόμα και τα δωμάτια! Ζήτημα αν έχει μείνει κανένα…

-         Μου φαίνεται ότι με δουλεύεις! Κι αν ισχύουν αυτά που λες, τώρα είναι που δεν πάω, εδώ δε μένουν άνθρωποι αλλά φαντάσματα…

-         Μπορεί να μένουν φαντάσματα, αλλά για τα φαντάσματα είναι κόμβος! 

Δύσκολο πράγμα να ‘σαι γέννημα- θρέμμα ολυμπιακός, μεγαλωμένος πίσω από τη θύρα 7, με τέτοιες ιδέες…