Από μικρό παιδί δε μπορούσα ποτέ να βάλω σε τάξη τις ηλικίες. Τι θεωρούσα μικρό, ώριμο ή μεγάλο δε μπορούσα ποτέ να συνειδητοποιήσω…

Γιατί τα πάντα είναι σχετικά. Πχ σου σκάει ένας εξηντάρης με τζιν να κάνει γκέλες στο πεζοδρόμιο μπας και ψαρέψει καμιά απελπισμένη μικρούλα και οι γύρω μουρμουράνε… «Πού πάει το ραμολιμέντο πια?» Ενώ αν πεθάνει κάθονται οι ίδιοι και τον μυξοκλαίνε «Πάει ο μακαρίτης! Πάνω στο άνθος της ηλικίας του!»

Σκάει πχ μια 25αρα και σ’ αρχίζει τις αγάπες και τα λουλούδια…

-         μωρό μου πού πάει η σχέση μας?

-         δε ρωτάω, δε μ’ αρέσει να μπαίνω στα προσωπικά της…

-          Τι θα γίνει με μας πια? Νομίζω ότι ζω στο σκοτάδι!

-         Εγώ πάλι νομίζω ότι τα φτιαξα στο σκοτάδι

Τότε πας και την κατηγορείς στους ρούχλες… 

-         μάγκες, τύπισσα ψάχνεται για σοβαρό…

-         περιστατικό? Μέσα έπεσε..

-         όχι ρε για δεσμό! Κι εγώ δεν είμαι για τέτοια…ίδια η γιαγιά μου είναι η άτιμη…

-         στα μούτρα?

-         Στα μυαλά ρε μπίμπο!

Ενώ αν σου σκάσει με το φόρεμα see through, γυαλισμένη, πασπαλισμένη και με στερεωμένο μαλλί σαν τον Γούντυ τον τρυποκάρυδο, εκεί τρελλαίνεσαι, ψάχνεις το τηλέφωνο της στις σακούλες σκουπιδιών που πέταξε το πακέτο της και στους τοίχους της τουαλέτας της καφετέριας, κι όταν δεν το βρίσκεις, αναφωνείς στην καγγουροπαρέα…

-         έλα μωρέ με τα μυξιάρικα…έχω όσα θέλω τέτοια…

-         Γιατί δε λες ότι σ’ έστειλε για βρούβες μεσημεριάτικα να κάνεις το φρόκαλο?

-         Ας τελειώσει πρώτα το δημοτικό με άριστα και το συζητάμε…

-         Σε λίγο θα μας πεις ότι το παιζες και στα γόνατά σου ρε Ναβουχοδωνόσορα!

Φυσικά υπάρχει και το παράδειγμα του ώριμου, που μεταξύ των συζητήσεων των γυναικών όταν τον σχολιάζουνε, είναι πρωτόγνωρο πώς σπάνε τα δεσμά του χρόνου και του αλλάζουν ηλικία κάθε μισό λεπτό λες κι ο άλλος είναι πτυσσόμενο…

-         Μ’ αρέσει αυτός ο γκριζομάλλης…

-         Καλά ρε συ μας κοροϊδεύεις με το πουρό?

-         Ε όχι και πουρό! Κοίτα πώς στέκεται!

-         Κοίτα πώς κοιτάει!

-         Ε βαλ’ τονε να διώχνει τις γάτες…

-         Και ξέρεις, το φυσάει ε?

-         Ε στήστονε για ανεμιστήρα…

-         Δυο ξενοδοχεία ο κύριος!

-         Ναι ε…? και πότε πρόλαβε να τα κάνει τόσο μικρός ο άτιμος? (είναι γλύκας…)

Όταν ξέρεις κατά που πέφτει το χάσμα των γενεών, λέγεται σοφία. Όταν παρ’ όλα αυτά πέφτεις μέσα σαν κορόιδο, αν δε λέγεται μυωπία, λέγεται μαλακία…