Αγαπητοί φίλοι, (όπως συχνά θα διαβάζετε αυτό τον καιρό) το blog αυτό έκλεισε δύο χρόνια ζωής.

Στα δύο αυτά χρόνια δημοσιεύτηκαν 49 άρθρα που σημαίνει μία δημοσίευση ανά 15 περίππου μέρες κατά μέσο όρο. Η προσωπική μου άποψη είναι πως "όχι καλά, μα όχι κι άσχημα".

Κατά τη λειτουργία του blog ευτυχήσαμε με την Εύα μου να αποκτήσουμε τον δεύτερο γιό μας τον Ιάσων που έκανε 6 μήνες και κάτι να κοιμηθεί σαν άνθρωπος. Τώρα που μιλάμε, 18 μηνών πλέον, πετάει από πολυέλαιο σε κορνίζα μέσα στο σπίτι και κάνει πλάκα σε όποιον μπορεί. Πρίν από ένα μήνα στη θάλασσα πηδούσε στο νερό από την εξέδρα κι ο σώσον εαυτό σωθήτω.

Στο ίδιο χρονικό διάστημα ο πρώτος μου, ο Άγγελός μου, πήγε στον παιδικό, ψήλωσε τα μάλα και συνέχισε να μπαίνει στη θάλασσα με συνοδία και μπρατσάκια κοιτάζοντας προσεκτικά γύρω του αν τον βλέπουμε όλοι.

Κάποτε μετρούσαμε (οι άνθρωποι) το χρόνο με τη σκιά, μετά ανακαλύψαμε το μηχανικό και στη συνέχεια το ηλεκτρικό και το ηλεκτρονικό ρολόϊ. Ποτέ όμως δεν σταματήσαμε να συσχετίζουμε το χρόνο με διάφορα γεγονότα και εν τέλει να απογράφουμε τη ζωή μας με γεγονότα κι όχι με ακριβείς ημερομηνίες και ώρες.

Για μένα, η δημιουργία και διατήρηση στη ζωή αυτού του blog, είναι ένα σημαντικό γενονός και θα είναι σημαντικό όσο κρατήσει.

Πέρα από το ότι έχω τη δυνατότητα να δημοσιεύω τις σκέψεις μου, έχω τη δυνατότητα να διαβάζω και σκέψεις άλλων, δημιουργόντας σχέσεις των οποίων η ποιότητα και η διάρκεια δεν είναι προδιαγεγραμμένες, είναι όμως δυνατόν να είναι και ποιοτικές και με διάρκεια.

Το πρώτο πράγμα που κάνω κάθε πρωί είναι να διαβάζω τα blog για τα οποία ενημερώνομαι πως ανανεώθηκαν όπως και όποιο άλλο "τσιμπίσω" εκείνη την ώρα.

Φτιάχνω έτσι, (ή έτσι νομίζω) ένα συναισθηματικό υπόβαθρο που αν το χρειαστώ την υπόλοιπη μέρα είναι πάντα διαθέσιμο, είτε σαν ευχάριστη ανάμνηση, είτε σαν λογική σκέψη.

Ευχαριστώ._