Στην ουσία πραγματικότητα δεν υπάρχει. Υπάρχει δηλαδή, αλλά ο καθένας έχει τη δική του. Πχ, έχουμε το φαινόμενο των τυφώνων. Αυτό είναι κάτι αντικειμενικό. Αλλά αλλιώς το εκλαμβάνει ο κάτοικος της Νέας Ορλεάνης που βλέπει το σπίτι του να γίνεται νούφαρο για να πηδάν βατράχια, κι αλλιώς το μοντέλο από το Κολωνάκι…

-         Έχετε να δηλώσετε κάτι για το φαινόμενο των τυφώνων?

-         Τι να σας πω κύριε, ο προηγούμενος δίσκος του Βασίλη Καρρά μ’ άρεσε καλύτερα…

Αυτό είναι μια ανακούφιση στο παρηκμασμένο παγκόσμιο οικονομικό σύστημα. Η κρίση δεν ακουμπάει όλους, κι αν τους ακουμπάει, άλλους τους δαγκώνει και τους ταράζει στα δάνεια, κι άλλες τις αφήνει έγκυες…

Αν η παγκόσμια κρίση όμως δεν καταφέρει να σου αλλάξει τα φώτα σημαίνει δύο πράγματα. Ή ότι είσαι μέρος της κρίσης, ή ότι όταν έγινε, εσύ βρισκόσουν τουαλέτα…

Έτσι την πάτησαν και δυο μοντέλα που όταν είδανε το μικρόφωνο να πλησιάζει, θέλοντας να δείξουν προβληματισμένες για  τα φαινόμενα που συμβαίνουν γενικά στον κόσμο, άρχισαν να ανεμίζουν το μαλλί τους για να μας δείξουν πως ο τυφώνας πάνω απ’ όλα συμβαίνει μέσα στο κεφάλι τους…

 -         Πιστεύετε θα ανέβει ο Dow Jones?

-         Εμάς ρωτάτε? Καλά, γυναίκα δεν έχει αυτός? 

Τώρα που μιλήσαμε για δάνεια, πραγματικά μ’ αρέσει να τιμάω εκείνους οι οποίοι παλεύουν στη ζωή τους και παρ’ ότι δεν τα βγάζουν πέρα, ρισκάρουν, βάζουν τη μια πέτρα πάνω στην άλλη, έτσι, για να αφήσουν στα παιδιά τους κάτι να τους θυμούνται…

Σ’ αυτούς εντάσσεται κι ο Ρουσόπουλος, ο οποίος έχει πάρει δάνεια σπιτιού 1.000.000 ευρώ. Τώρα κάποιος θα ρωτήσει πώς τα βγάζει πέρα ο άτιμος και καταφέρνει και το αποπληρώνει, και παράλληλα να μπορεί να αντιμετωπίσει ένα φουσκωμένο ηλεκτρικό ή κινητό. Μάλλον έχει άγιο…

Οι υπουργοί πια, με εντολή πρωθυπουργού, θα ασχοληθούν πια με την καθημερινότητά μας. Να δω το Μειμαράκη να έρχεται με το σχολικό να με πηγαίνει στη δουλειά κι ας πεθάνω!

Η Τζούλια Αλεξανδράτου έμαθα πως στο κέντρο «καραμέλα» που εμφανίζεται τα βγάζει όλα σχεδόν και αυτό δεν αρέσει στον κόσμο. Δηλαδή δεν κατάλαβα, ο κόσμος τι περίμενε, να τη δει να κάνει ντουέτο με τη Χαρούλα Αλεξίου?

Επειδή πάνω απ’ όλα θέλω να χω ιδίαν άποψη γι’ αυτό για να μη λέω λόγια του αέρα, εγώ θα πάω.

Απέναντι από το γραφείο είναι ένα ξενοδοχείο που κάθε μέρα 12μιση μου μου, βαράει κάρτα μια πιτσιρίκα που μ’ αυτά που φοράει, στόχος της σίγουρα είναι να μ’ ανεβάζει και την πίεση εκτός των άλλων. Έτσι χτες βρήκα την ευκαιρία να αντιμετωπίσω το πρόβλημα της πίεσής μου κατάματα…

-         Γεια σου κοπέλα!

-         Ποιος είσαι συ?

-         Ο απέναντι. Ξέρεις, κάθε πρωί σε βλέπω, και μια χαρά, ξέρεις τώρα, αλλοίμονο στους νέους και μια ζωή την έχομεν,  και ο,τι και να γίνει βρε παιδί μου, σιγά τώρα, μια οικογένεια είμαστε εξάλλου...

-     Ε?

-     ...

-     ...

-     Ωραίο ξενοδοχείο έχετε…

-         Ναι..

-         Πολύ ωραίο θα έλεγα…

-         ….(το ‘ παμε)

-         δηλαδή και γαμώ τα ξενοδοχεία!

-         (τέτοιο μπλα-μπλα ούτε ο Σκούμπι Ντου…)

-         ….

-         ….

-         Τι ώρα σχολάς?

-         Το βράδυ.

-         Να ‘ρθω να σε πάρω?

-         Συγνώμη, αλλά το βράδυ αποφεύγω να βλέπω κινούμενα σχέδια…