Πώς ξεκίνησαν όλα
Ο μύθος του AIDS

του Liam Scheff, Boston Weekly Dig, May 2003

Μέρος Ι

Σύμφωνα με το CDC, τη σχετική υπηρεσία του Αμερικανικού Υπουργείου Υγείας (Centers for Disease Control and Prevention), το AIDS δεν είναι ακριβώς αρρώστια αλλά ένα σύνδρομο που μπορεί να προκαλέσει 29 ανεξάρτητες, ήδη γνωστές ασθένειες, μεταξύ των οποίων έρπη, μυκητιάσεις, σαλμονέλα, διάρροιες, πυρετό, γρίπη, φυματίωση, καρκίνο του νεφρού στις γυναίκες, πνευμονία και βακτηριακές μολύνσεις. Το CDC ακόμα περιέγραψε σαν οροθετικούς όσους, χωρίς να έχουν ασθενήσει, εμφάνισαν στην εξέταση να έχουν αριθμό αντισωμάτων (T-cells) μικρότερο από 200. Τα αντισώματα που μετριούνται σε αυτή την εξέταση είναι ένα υποσύνολο των λευκών αιμοσφαιρίων). Συνεπώς η μόνη διαφορά που κάνει κάποιον να διαγιγνώσκεται με AIDS αντί για οποιαδήποτε από τις παραπάνω αρρώστιες, είναι το θετικό τεστ που προκύπτει από την έρευνα του Robert Gallo.

Η θεωρία HIV του Gallo, εντούτοις, δεν θα έμενε η μοναδική υπόθεση για το AIDS, και σύμφωνα με έναν αυξανόμενο αριθμό αρμόδιων επιστημόνων, ερευνητών και ενεργών στελεχών, δεν ήταν καν η καλύτερη. Ηδη 70 χρόνια πριν από τον Gallo, οι ρετροιοί ήταν γνωστοί ως ένα μη τοξικό τμήμα του κυττάρου. Επιπλέον, κανένας ιός δεν θα μπορούσε να προκαλεί την ίδια στιγμή μια ασθένεια σαν την πνευμονία, όπου τα κύτταρα καταστρέφονται, μαζί με έναν καρκίνο σαν το σάρκωμα Kaposi, όπου τα κύτταρα πολλαπλασιάζονται γοργά.

Αυτοί οι επιστήμονες τώρα υποστηρίζουν ότι η θεωρία του Gallo που εξισώνει τον HIV με το AIDS είναι εσφαλμένη και ότι η θεραπεία 29 ανεξάρτητων ασθενειών με υψηλής τοξικότητας φάρμακα για το AIDS, όπως είναι το AZT και οι αναστολείς πρωτεάσης (protease inhibitors) είναι από ανεύθυνη ως εγκληματική - μια ιατρική γενοκτονία.

Εχουν αποδεικτικά στοιχεία να παρουσιάσουν. Ενενήντα τέσσερα τοις εκατό των θανάτων από AIDS στις ΗΠΑ εμφανίστηκαν μετά από την έγκριση του AZT, σύμφωνα με στατιστικές του CDC ως το έτος 2000. Σύμφωνα με το πανεπιστήμιο του Πίτσμπουργκ, η αριθμ. ένα αιτία θανάτου στους ασθενείς του AIDS στην Αμερική είναι σήμερα η ανεπάρκεια του συκωτιού, μια παρενέργεια των νέων αναστολέων πρωτεάσεων (protease inhibitors).

Οπότε τίθεται το ερώτημα: Προσέφερε ο Gallo τη λύση του προβλήματος που λέγεται AIDS; και έχει ανθρωπιά ή αποτέλεσμα αυτή η αντιμετώπιση του AIDS;

Για να βρω τις απαντήσεις, μίλησα με τρεις προεξάρχοντες ερευνητές του AIDS.

Ο Δρ. Peter Duesberg είναι χημικός φαρμακολογίας και ειδικός στους retro-ιούς (retroviral expert). Ο Duesberg ανακάλυψε το oncogene (γονίδιο καρκίνου) και απομόνωσε το γονιδίωμα των ρετροϊών (ένας από τους οποίους είναι και ο HIV) το 1970. Είναι καθηγητής της μοριακής βιολογίας στο πανεπιστήμιο του Μπέρκλεϋ.

Ο Δρ. Rodney Richards είναι χημικός φαρμακολογίας και εργάστηκε στην Amgen και στην Αbbot labs, σχεδιάζοντας τα πρώτα τεστ αντισωμάτων για τον HIV σύμφωνα με τη σειρά κυττάρων HIV του Robert Gallo.

Οι συνεντεύξεις πραγματοποιήθηκαν χωριστά και ενσωματώθηκαν σε έναν διάλογο. Προσωπικές απόψεις ανήκουν σε συγκεκριμένα πρόσωπα.

------------------------------------------------------------------------------

Ερώτηση: Πώς αναμιχθήκατε με την έρευνα του AIDS;

Rasnick: Είμαι χημικός και ερευνητής ενζυμικών αναστολέων πρωτεάσης. Σχεδιάζω και συνθέτω τους ανασταλτικούς παράγοντες ώστε να ανακοπεί η πορεία των ιστο-ιών και των καρκίνων. Όταν Robert Gallo ανήγγειλε οτι ένας ιός HIV προκαλούσε το AIDS, αποφάσισα να δουλέψω πάνω στους ανασταλτικούς παράγοντες που θα τον σταματούσαν.

Το '85 παραβρέθηκα σε μια συνάντηση ερευνητών όπου συζητιόταν ο HIV. Ζητήθηκε από έναν ειδικό για το AIDS να προσδιορίσει πόση ποσότητα HIV ήταν παρούσα σε έναν ασθενή με AIDS. Η ερώτηση ήταν "Ποια είναι η συγκέντρωση (titer) του HIV;"

Ε: Τι είναι η “συγκέντρωση” ποσότητας;

Rasnick: Συγκέντρωση (titer) είναι ο αριθμός μολυσματικών μορίων του ιού σε ένα δείγμα αίματος ή ιστού. Eίναι εύκολο να τη βρεις από τον ιδιαίτερο ιστό που μολύνει ο ιός. Ένα δείγμα από τον μολυσμένο ιστό περιέχει εκατομμύρια μολυσματικών μορίων του ιού. Εάν έχετε έρπη, το δείγμα προέρχεται από μια κρύα πληγή, εάν έχετε πολιομυελίτιδα, θα το πάρουμε από το έντερο, εάν έχετε ευλογιά, από ένα πυώδες σπυρί, εάν έχετε κρύωμα, από το λαιμό.

Όταν μολύνεστε με έναν ιό, μολύνει και σκοτώνει περίπου 30 τοις εκατό του συγκεκριμένου ιστού που στοχεύει προτού εσείς εμφανίσετε οποιοδήποτε σύμπτωμα. Μπορείτε να βρείτε τη “συγκέντρωση” οποιασδήποτε μολυσμένης περιοχής, αφού την τοποθετήσετε κάτω από ένα μικροσκόπιο και δείτε τα εκατομμύρια των ιών ζωντανά.

Οπότε η ερώτηση στον ιολόγο της συνάντησης ήταν: “Πόση “συγκέντρωση” βρέθηκε;”

Κι εκείνος απάντησε, "Μη ανιχνεύσιμη. Μηδενική."

Σκέφτηκα, πώς γίνεται αυτό; Πώς μπορείς να αρρωστήσεις από κάτι που δεν βρίσκεται εκεί; Με την πολιομυελίτιδα, οι ερευνητές χρειάστηκε να απορρίψουν εκατό ιούς προτού βρουν τον σωστό. Υπέθεσα ότι ο Gallo είχε πάρει απλά το λανθασμένο ιό, και θα έπρεπε να αρχίσουμε πάλι από την αρχή.

Μέχρι το 1987, μετρήθηκαν αθροιστικά 30.000 περιπτώσεις του AIDS. Οι αριθμοί δεν αυξάνονταν με την προβλέψιμη λογική και το AIDS δεν είχε αφήσει τις αρχικές ομάδες κινδύνου. Έξι χρόνια μετά τις πρώτες περιπτώσεις του AIDS, 95 τοις εκατό των μολύνσεων εμφανίζονταν ακόμα αποκλειστικά σε άντρες - 2/3 ομοφυλόφιλους, και 1/3 IV ναρκομανείς. Επιπλέον, κάθε ομάδα κινδύνου του AIDS έπασχε από συγκεκριμένες ασθένειες.

Οι ιοί δεν προκαλούν διαφορετικές ασθένειες με βάση το γένος, τη σεξουαλική προτίμηση ή τον τρόπο ζωής. Οι ιοί έχουν μοναδικές αλλά ελεγχόμενες γενετικές συνθέσεις, οι οποίες φανερώνονται με έναν ελεγχόμενο, πανομοιότυπο σύνολο συμπτωμάτων σε όλους τους ασθενείς. Ο ιός του έρπη θα κάνει τα τραύματα έρπη, αλλά ποτέ έναν ερεθισμένο λαιμό. Ο ιός της ανεμοβλογιάς θα δημιουργήσει πληγές στο δέρμα, αλλά ποτέ παράλυση.

Οι επιδημίες που προέρχονται από ιό, εξαπλώνονται εκθετικά στους πρώτους μήνες και τα χρόνια, σκοτώνοντας οποιονδήποτε δεν μπορεί να επιζήσει αρκετό καιρό για να αναπτύξει ανοσία. Ο HIV δεν αυξανόταν, παρέμεινε στις αρχικές ομάδες κινδύνου του, και προκαλούσε διαφορετικές ασθένειες σε κάθε μία. Σαφώς δεν ενεργούσε όπως ένας μεταδοτικός ιός.

Το 1988, συνάντησα ένα άρθρο που γράφτηκε από τον Peter Duesberg στο επιστημονικό περιοδικό “Η έρευνα του καρκίνου” (Cancer Research). Το άρθρο ήταν για τους ρετροιούς γενικά, και το HIV ειδικότερα. Ο Duesberg ήταν ο επιφανέστερος παγκοσμίως ρετροιολόγος (retrovirologist). Μελέτησε και χαρτογράφησε το γονιδίωμα των ρετρο-ιών τη δεκαετία του '70. Η γνώση του Duesberg στους ρετρο-ιούς ήταν ασύγκριτη. Στο άρθρο, παρουσίασε, σημείο προς σημείο, τι είναι οι ρετροιοί, και τι μπορούν και δεν μπορούν να κάνουν.

Ε: Ο HIV είναι ένας ρετροιός. Τι είναι οι ρετροιοί;

Rasnick: Οι ρετροιοί είναι ένα υποσύνολο ιών, μη τοξικοί για τα κύτταρα. Ανακαλύφθηκαν στις αρχές του 20ού αιώνα. Είναι ένα από τα πρώτα προσδιορισμένα κυτταρικά μόρια. Εχουμε περίπου 3.000 καταχωρημένους ρετροιούς. Υπάρχουν σε κάθε ζώο: σκυλιά, γάτες, φάλαινες, πουλιά, αρουραίους, χάμστερ και ανθρώπους. Οι ρετροιολόγοι εκτιμούν ότι ένα έως δύο τοις εκατό του DNA μας είναι ρετροιοί.

Οι ρετροιοί είναι σκέλη RNA που αντιγράφονται στο DNA μας χρησιμοποιώντας ένα ένζυμο που λέγετε Reverse Transcriptase. Οι ρετρο-ιοί μεταβιβάζονται κληρονομικά - από τη μητέρα στο παιδί (matrilineally). Δεν είναι σεξουαλικά διαβιβάσιμοι. Τα ζώα στα εργαστήρια δεν ανταλλάσσουν ρετροιούς το ένα με το άλλο, ασχέτως πόσο ζευγαρώνουν μεταξύ τους. Αλλά τα μωρά έχουν πάντα τους ίδιους ρετροϊούς με τις μητέρες τους.

Η πρόσφατη έρευνα έχει δείξει ότι πρόκειται για ένα μέρος που αναπτύσσεται πάνω μας φυσιολογικά από μόνο του. Στα 50 χρόνια μοντέρνων εργαστηριακών ερευνών, κανένας ρετρο-ιός δεν παρουσιάστηκε να καταστρέφει τα κύτταρα ή να προκαλεί οποιαδήποτε ασθένεια, παρά μόνο κάτω από πολύ ιδιαίτερες εργαστηριακές συνθήκες.

Duesberg: Το 1987 κλήθηκα από την επιστημονική επιφυλλίδα “Η έρευνα του καρκίνου” σε μια συζήτηση γύρω από το εάν οι ρετροιοί, συμπεριλαμβανομένου του HIV, θα μπορούσαν να προκαλέσουν οποιαδήποτε ασθένεια ή ανοσολογική ανεπάρκεια. Προσκλήθηκα λόγω της εμπειρίας μου με τους ρετροιούς.

Το 1970 εργαζόμουν στο εργαστήριο έρευνας των ιών του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια, στο Μπέρκλεϋ. Το μεγάλο πρόγραμμα στην ιολογία εκείνης της εποχής, που μέρος του ήμασταν κι εμείς, έψαχνε να βρει τον ιό που προκαλεί τον καρκίνο. Παράλληλα έτρεχε ένα μεγάλο κυβερνητικό πρόγραμμα “καρκινο-ιών” στο Εθνικό Ίδρυμα Υγείας. Ο Robert Gallo ήταν ένας από τους επιστήμονες που εργάζονταν σε εκείνο το πρόγραμμα.

Αρχίσαμε από τους ρετρο-ιούς λόγω των μοναδικών ιδιοτήτων τους. Οι συνηθισμένοι ιοί σκοτώνουν τα κύτταρα. Η στρατηγική τους είναι να εισβάλουν στο κύτταρο, να το καταστρέψουν και να συνεχίσουν προς το επόμενο. Εντούτοις, με τον καρκίνο τα κύτταρα δεν σκοτώνονται, στην πραγματικότητα πολλαπλασιάζουν με ταχύ ρυθμό. Επομένως ιός δεν θα μπορούσε να προκαλέσει τον καρκίνο. Οι ρετροιοί, από την άλλη πλευρά, δεν καταστρέφουν κύτταρα. Αυτή η ιδιότητα τους έφερνε στην πρώτη γραμμή των υποψηφίων αιτίων του καρκίνου.

Το 1970, έκανα μια ανακάλυψη που τράβηξε πολλή προσοχή. Απομόνωσα ένα ρετρο-ιικό γονίδιο από ένα κύτταρο καρκίνου, και μόλυνα άλλα κύτταρα με αυτό το γονίδιο. Οι ιολόγοι καρκίνου είχαν ενθουσιαστεί. Σκέφτονταν ότι αυτό ήταν προφανώς εκείνο που έλειπε στην υπόθεση - ένας ρετρο-ιός που θα μπορούσε να μολύνει άλλα κύτταρα και να προκαλέσει τον καρκίνο. Εγινα ξαφνικά διάσημος. Υπήρξαν ποικίλες προσφορές εργασίας. Μου δόθηκε επιδότηση αορίστου χρόνου από το Πανεπιστήμιο του Μπέρκλεϋ και έγινα αποδεκτός στην Ακαδημία Επιστημών.

Βεβαια, αν ήταν ένας ιός, ή ένας ιδιόρρυθμος ρετρο-ιός, που προκαλούσε τον καρκίνο στον πραγματικό κόσμο, τότε ο καρκίνος θα ήταν μεταδοτικός. Αλλά κανένας δεν "κόλλησε" καρκίνο. Μια "περίπτωση καρκίνου" δεν θα ανησυχήσει ποτέ τους συναδέλφους σε ένα γραφείο. Εντούτοις, τέτοιες αυτονόητες σκέψεις δεν περνούν από τα μυαλό των ερευνητών που είναι εθισμένοι να κυνηγούν ιούς. Οι επιστήμονες επιδιώκουν εντυπωσιακές αποδείξεις, ανεξαρτήτως εφαρμογής του μοντέλου στον αληθινό κόσμο. Το ρετρο-ιικό καρκίνο-γονίδιο ήταν μια τεχνητή κατασκευή εργαστηρίου. Δεν εμφανίστηκε ποτέ σε άνθρωπο ή σε ζώο στο φυσικό περιβάλλον. Το είχαμε φτιάξει στο εργαστήριο, και εκεί παρέμεινε. Μια καθαρά θεωρητική υπόθεση.

Ως τμήμα του πειράματος καρκίνο-γονιδίων, οι συνάδελφοι μου και εγώ χαρτογραφήσαμε το ρετρο-ιοικό γονιδίωμα. Κάναμε τους χάρτες που σήμερα χρησιμοποιούνται ως σχεδιαγράμματα για όλους τους ρετροιούς, συμπεριλαμβανομένου του HIV.

Ε: Τι κάνουν οι ρετρο-ιοί;

Duesberg: Με όρους ασθενειών, δεν κάνουν τίποτα. Μεταγράφονται στο DNA μερικών κυττάρων, και κάθονται εκεί για το υπόλοιπο της ζωής σας ως τμήμα του γονιδιώματος σας. Εντούτοις, οι κυνηγοί καρκινο-ιών συνέχισαν να ψάχνουν ένα καρκινο-γονίδιο χρησιμοποιώντας την τεχνολογία που δημιουργήσαμε και τους ρετρο-ιοικούς χάρτες που κάναμε.

Rasnick: Στα μέσα της δεκαετίας του 70, ο Robert Gallo υποστήριξε ότι βρήκε έναν καρκινο-ρετρο-ιό στα κύτταρα ενός ασθενή λευχαιμίας. Τον ονόμασε HL23V. Τον βρήκε με τον ίδιο τρόπο που θα έβρισκε αργότερα τον HIV - όχι με την ανακάλυψη του ρετρο-ιού στο αίμα - αλλά με μια έρευνα για αντισώματα και ενζυμική δραστηριότητα, που υποστήριξε οτι αντιστοιχούσε σε έναν ρετρο-ιό στην πράξη.

Ως το 1980 ο ισχυρισμός του είχε απορριφθεί τόσο από το ερευνητικό κέντρο καρκίνου Sloan-Kettering Cancer Research Center όσο και από το Εθνικό Ιδρυμα Καρκίνου (National Cancer Institute). Εκείνο που ο Gallo εξέλαβε ως αντισώματα στον ιό HL23V του Gallo δεν μπορούσε να προκύψει από κάποιον καρκινο-ιό, αλλά ήταν προφανώς το αποτέλεσμα "έκθεσης σε διάφορες φυσικές ουσίες" που δημιουργούν τα αντισώματα στους ανθρώπους. Σήμερα κανένας, ούτε καν ο ίδιος ο Gallo, δεν ισχυρίζεται ότι υπήρξε ποτέ ο ιός HL23V.

Αλλά το 1980 θα προσπαθούσε ξανά. Ο Gallo τώρα υποστήριξε ότι βρήκε νέο καρκίνο-ρετρο-ιό αποκαλούμενο HTLV-1. Αυτός προκαλούσε ένα είδος λευχαιμίας όπου τα Τ-κύτταρα (T-cells) πολλαπλασιάζονταν σε όγκους που έκαναν αμέσως μετάσταση. Τα αντισώματα (T-cells) είναι κάποια από τα πολλά υποσύνολα των λευκών αιμοσφαιρίων αίματος. Για άλλη μια φορά, η απόδειξη ελάχιστα πειστική. Ούτε το ένα τοις εκατό των ανθρώπων που παρουσίασαν θετικό αποτέλεσμα στην εξέταση για HTLV-1, ανέπτυξαν ποτέ λευχαιμία. Καθόλου ευνοϊκή επικύρωση της θεωρίας του.

Ε: Πώς ο Gallo κινήθηκε από τον καρκίνο προς την έρευνα του AIDS;

Rasnick: Στις αρχές της δεκαετίας του '80, εμφανίστηκαν κάποιοι ομοφυλόφιλοι στα κέντρα επειγόντων περιστατικών με μια ποικιλία ταυτόχρονων ασθενειών και μολύνσεων. Εκείνο τον καιρό, τα ιατρικά περιοδικά ερμήνευσαν το φαινόμενο ως αποτέλεσμα χρήσης φαρμάκων. Οι ομοφυλόφιλοι έκαναν κατάχρηση τοξικών, ανοσο-κατασταλτικών, ακόμη και καρκινογόνων φαρμάκων, όπως poppers, κοκαΐνη και αμφεταμίνες, σε καθημερινή βάση στο μεγαλύτερο μέρος της δεκαετίας του '70.

Το 1983, ο Luc Montagnier, Γάλλος επιστήμονας στο ίδρυμα Pasteur, υποστήριξε ότι έχει βρει έναν νέο ρετροϊό στους ασθενείς του AIDS. Αλλά κανένας δεν έδωσε προσοχή, επειδή δεν είχε απομονώσει τον ιό, και δεν είχε βρεθεί ούτε ένα μόριο προερχόμενο από τον ιό στο αίμα - θυμηθείτε ότι η συγκέντρωση του ιού ήταν μηδενική, μη ανιχνεύσιμη ποσότητα. Επιδιώκοντας κάποια ακαδημαϊκή υποστήριξη, ο Montagnier έστειλε ένα δείγμα κυττάρων στον Robert Gallo στο National Institute of Health. Ο Gallo πήρε την κυτταρική αλυσίδα (cell-line) που του έστειλε ο Montagnier και την τροποποίησε ελαφρώς. Κατόπιν έκανε κάτι περίεργο. Την έκλεψε.

Το 1984 ο Gallo κάλεσε μια διεθνή συνέντευξη τύπου και μαζί με τη Margaret Heckler, υπουργό Υγείας των ΗΠΑ και επικεφαλής του CDC, και ανήγγειλαν ότι ανακάλυψαν την "πιθανή αιτία" του AIDS. Ήταν ένας νέος ρετροϊός αποκαλούμενος HTLV-III, (αργότερα μετονομάσθηκε σε HIV). Την ίδια ημέρα, κατοχυρώθηκε με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας (patented) η τροποποιημένη κυτταρική αλυσίδα (cell-line) που είχε πρώτα υπεξαιρεθεί από τον Montagnier. Εκείνος δεν είχε δημοσιεύσει ούτε λέξη από την έρευνά του. Ο Robert Gallo, ένας επιστήμονας που είχε τη στήριξη του κράτους, απλώς ανήγγειλε ότι μια ρετρο-ιική επιδημία ερχόταν.

Πούλησε την κυτταρική αλυσίδα στη φαρμακοβιομηχανία Abbot Labs, που φτιάχνει τα τεστ για HIV. Η γαλλική κυβέρνηση απαίτησε να επιστραφούν όλα τα νόμιμα δικαιώματα ευρεσιτεχνίας στον Montagnier. Ο Gallo αρνήθηκε, υποστηρίζοντας οτι επρόκειτο για δική του εργασία. Το 1987, ο Gallo και Montagnier αναγκάστηκαν από τον Πρόεδρο Reagan και το Γάλλο πρωθυπουργό Chirac να συναντηθούν σε ένα δωμάτιο ξενοδοχείου και να τα βρουν για τα δικαιώματα των διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας HIV. Το 1992, ο Gallo καταδικάστηκε επίσημα για κλοπή από την Ομοσπονδιακή Επιτροπή Επιστημονικού Ηθους.

Rodney Richards: Στην αρχή ο Gallo υποστήριξε ότι εφηύρε ολόκληρη τη διαδικασία. Τώρα υποστηρίζει οτι το δείγμα του "τελούσε υπό την επήρεια” εκείνου από τον Montagnier.

Duesberg: Το National Institute of Health προχώρησε σε δική του διετή έρευνα πάνω στη διεκδίκηση του HIV από τον Gallo, όπου πάλι δεν στάθηκε δυνατό να φανεί πως ο Gallo είχε κάποια δική του συνεισφορά στο ζήτημα.

Ε: Πώς αξιοποίησε η Abbot labs την κυτταρική αλυσίδα του Gallo;

Rasnick: Η Abbot labs ανέλαβε την παραγωγή των τεστ αντισωμάτων που γεννήθηκαν από την ύπαρξη του HIV. Η μεν Abbot εισέπραξε δισεκατομμύρια από τις πωλήσεις των τεστ αντισωμάτων, ο δε Gallo εισέπραξε δισεκατομμύρια ως νόμιμος κάτοχος της πατέντας.

Ε: Συνεπώς, όταν κάνουμε τεστ αντισωμάτων για τον HIV, εξεταζόμαστε με βάση μια ανακάλυψη των Gallo και Montagnier. Πώς βρήκε τον ιό HIV ο Luc Montagnier;

Richards: Πρώτα τον αναζήτησε στο αίμα των ασθενών του, αλλά δεν κατάφερε να τον βρει. Η αλήθεια είναι ότι κανείς ποτέ δεν έχει βρει τον ιό HIV στο ανθρώπινο αίμα.

Ε: Φυσικά, αφού η συγκέντρωση βρέθηκε μηδενική εκεί – οπότε πού τον αναζήτησε;

Ετσι ο Montagnier χρησιμοποίησε εκείνο το δείγμα για να αναπτύξει μια καλλιέργεια κυττάρων. Αυτή είναι τεχνική εργαστηρίου που χρησιμοποιείται για να απομονώσει κάποιος ιούς σαν τον έρπητα ή αυτόν της μονοπυρήνωσης. Σε μια καλλιέργεια κυττάρων, αναμειγνύονται μολυσμένα με μη μολυσμένα κύτταρα πάνω σε ένα πιάτο καλλιεργειών (petri dish). Αποκομμένοι από το ανοσοποιητικό σύστημα του ανθρώπινου σώματος, οι ιοί που πριν καταστέλλονταν, τώρα μπορούν να εμφανιστούν. Ο ιός ταξιδεύει από το μολυσμένο στο μη μολυσμένο κύτταρο μέσω του υγρού στο πιάτο. Ο επιστήμονας συλλέγει αυτό το υγρό, το συμπυκνώνει, και το ανακατεύει μέσα σε ένα διαβαθμιστή πυκνότητας γλυκόζης για να απομονώσει τον ιό.

Ο διαβαθμιστής πυκνότητας γλυκόζης είναι ένας σωλήνας με ορό γλυκόζης σε ποικίλες στρώσεις ανάλογα με την πυκνότητα του υγρού. Οι στρώσεις γλυκόζης πυκνώνουν από την κορυφή προς τον πάτο. Το υγρό με τα αναμειγμένα κύτταρα τοποθετείται απαλά πάνω στο διάλυμα της γλυκόζης. Επειτα περιστρέφεται στον φυγοκεντρωτή για πολλές ώρες ώστε να καταλήξουν τα μόρια του ιού σε κάποια από τα χαμηλότερα στρώματα. Ετσι, ενώ είναι γνωστές οι πυκνότητες για τα μόρια των κυττάρων, όπως και για τα μόρια των ρετρο-ιών, και ξέρουμε από πριν σε ποιό στρώμα του σωλήνα δοκιμής αντιστοιχούν, υπάρχουν άλλα μόρια που σταματούν κατεβαίνοντας σε άλλη πυκνότητα, όποια είναι τώρα ίση με τη δική τους. Αυτό το στρώμα φωτογραφίζεται με ένα ηλεκτρονικό μικροσκόπιο. Στις περιπτώσεις καλλιέργειας ασθενών ατόμων, λοιπόν, αυτό το νέο στρώμα που έχουμε φωτογραφίσει είναι πλημμυρισμένο από εκατομμύρια πανοιότυπων μορίων ενός άλλου ιού.

Απομένει να γίνει μια νέα καλλιέργεια κυττάρων για να διαπιστωθεί αν τα απομονωμένα μόρια του ιού είναι μολυσματικά. Για άλλη μια φορά, το διάλυμα με τα κύτταρα χωρίζεται, περιστρέφεται και φωτογραφίζεται για να ελέγξουμε αν θα εμφανιστεί ο ίδιος ο ιός. Αυτό περιγράφουμε όταν μιλάμε για διαδικασία “απομόνωσης ιού”.

Ε: Εκανε κάτι τέτοιο ο Montagnier;

Richards: Το προσπάθησε, αλλά δεν έφερε αποτέλεσμα. Ο Montagnier πήρε ιστό λεμφαδένων από έναν υποτιθέμενο ασθενή του AIDS, τον ανάμειξε με κύτταρα από υγιή δότη αίματος και προχώρησε σε καλλιέργεια κυττάρων. Αφαίρεσε το υγρό και το ανακάτεψε σε φυγοκεντρωτή, χωρίς να βρει κανέναν ιό. Κάτι τέτοιο όμως δεν θα τον σταματούσε. Ο Montagnier επανέλαβε το πείραμα κάνοντας ένα νέα σημαντικό βήμα.

Πήρε τον ύποπτο ιστό του AIDS και τον ανάμειξε με μια ποικιλία άλλων κυττάρων σε νέα καλλιέργεια, με προσθήκη αυτή τη φορά κυττάρων ομφάλιου λώρου. Κατόπιν πρόσθεσε τις ισχυρές χημικές ουσίες που αποκαλούμε μεταλλάκτες (mitogens) και που αναγκάζουν τεχνητά τα κύτταρα να πολλαπλασιαστούν. Μετά από 2 ή 3 εβδομάδες, βρήκε τα στοιχεία ενός ενζύμου αποκαλούμενου αναστολέα πρωτεάσης, σημάδι πιθανής ρετρο-ιικής δραστηριότητας.

Ε: Ιό δεν βρήκε τελικά;

Richards: Όχι. Βρήκε ένα ένζυμο μόνο που χρησιμοποιούν οι ρετροιοί. Αλλά ο αναστολέας πρωτεάσης ανιχνεύεται σε ένα σωρό άλλα μικρόβια, κυτταρικά συστατικά και εξελίξεις του ομφάλιου λώρου και της βεβιασμένης μετάλλαξης. Ο Montagnier έπειτα τράβηξε το τεχνητά μεταλλαγμένο υγρό από την καλλιέργεια, το έχυσε σε ένα άλλο πιάτο με υγιή κύτταρα και ανακάλυψε πάλι δραστηριότητα αναστολέα πρωτεάσης.

Μετά το μεταβίβασε σε έναν διαβαθμιστή πυκνότητας γλυκόζης και βρήκε δραστηριότητα αναστολέα πρωτεάσης στο στρώμα πυκνότητας που ήταν γνωστό για την απομόνωση ρετροιών. Ιό πάντως δεν βρήκε. Αφού εξέτασε σε ηλεκτρονικό μικροσκόπιο τη σχετική στάθμη πυκνότητας, δεν βρήκε τίποτα - αλλά δεν θα το παραδεχόταν παρά χρόνια αργότερα.

Το περιστατικό έμεινε στην ιστορία ως απομόνωση του HIV.

Ε: Πώς αποδεικνύει κάτι τέτοιο ότι ένας μολυσματικός ιός προκαλεί την ασθένεια;

Richards: Δεν το αποδεικνύει. Τα στοιχεία είναι ανεπαρκή τόσο για την ύπαρξη του HIV ή άλλου μολυσματικού ιού, όσο και για τη δυνατότητά τους να προκαλέσουν την ασθένεια.

Ε: Πώς ο Gallo χρησιμοποίησε τα κύτταρα από τον Montagnier για να αποδείξει ότι ο HIV υπάρχει και προκαλεί το AIDS;

Richards: Ο Gallo καλλιέργησε τα κύτταρα, αλλά δεν βρήκε αρκετή δραστηριότητα αναστολέα πρωτεάσης για να πειστεί ότι ο Montagnier είχε βρει έναν ρετροιό. Οπότε ο Gallo προχώρησε ένα βήμα παραπέρα. Ανάμειξε κύτταρα από 10 ασθενείς του AIDS μαζί, και μετά τα πρόσθεσε σε αντισώματα λευχαιμίας από το πείραμά του με τον HTLV-1 ρετροιό. Με αυτό τον τρόπο, ο Gallo ανίχνευσε αρκετή δραστηριότητα αναστολέων πρωτεάσης για να βεβαιωθεί ότι υπήρξε πράγματι ένας ρετροιός. Έτσι υποστηρίζει ότι βρήκε τον HIV.

Ε: Αφού ο Gallo είχε ήδη εντοπίσει τη δραστηριότητα αναστολέων πρωτεάσης στα κύτταρα της λευχαιμίας, πώς απέδειξε τώρα ότι επρόκειτο για έναν νέο ρετρο-ιό, τον HIV;

Richards: Πολλοί επιστήμονες δεν πιστεύουν ότι το απέδειξε.

Ε: Είπατε ότι ο Gallo χρησιμοποίησε μια κυτταρική αλυσίδα αντισωμάτων για να αναπτύξει τον HIV. Ο HIV δεν υποτίθεται οτι σκοτώνει τα αντισώματα;

Richards: Αυτό υποστήριξε ο Gallo αρχικά, αλλά η Abbot labs καλλιεργεί τον δικό της HIV σε ανθρώπινα αντισώματα. Τα ονομάζουν μάλιστα αθάνατη γραμμή κυττάρων, επειδή τα κύτταρα λευχαιμίας δεν πεθαίνουν. Μέχρι σήμερα, κανένας ερευνητής δεν έχει δείξει πώς ο HIV σκοτώνει τα αντισώματα. Είναι απλώς μια υπόθεση που συντηρεί την εισροή χρημάτων στη φαρμακευτική προσέγγιση αντιμετώπισης του AIDS.

Rasnick: Ο Gallo κατοχύρωσε το δίπλωμα ευρεσιτεχνίας για μείγμα αντισωμάτων λευχαιμίας την ίδια ημέρα που ανήγγειλε οτι βρήκε τη "πιθανή αιτία" του AIDS.

Ε: Τι κάνουν τα τεστ για HIV;

Rasnick: Ψάχνουν στο αίμα σας για αντισώματα στις πρωτεΐνες που έχουν παραχθεί από αυτό το μείγμα. Το σώμα σας θα παραγάγει αντισώματα σαν αντίδραση σε κάθε ξένο υλικό - μικρόβια, μύκητες, ιούς, ακόμη και για τα τρόφιμα που τρώτε. Οι ιοί είναι ταινίες DNA ή RNA που τυλίγονται σε πρωτεϊνικές δομικές μονάδες. Τα αντισώματα αρπάζονται πάνω σε αυτές τις πρωτεΐνες, ακινητοποιώντας και καταστρέφοντας τον ιό. Όταν βρεθούν αντιμέτωπα με διαφορετικές ιικές πρωτείνες, πάλι θα αρπαχτούν πάνω τους. Αυτό ονομάζεται αλλεπάλληλη επίδραση (cross-reactivity).

Duesberg: Οι ιοί είναι επικίνδυνοι μόνο την πρώτη φορά που βρίσκεστε αντιμέτωποι μαζί τους. Απαξ και δημιουργήσετε αντισώματα για έναν ιό, έχετε δημιουργήσει ανοσία για το υπόλοιπο της ζωής σας, και ο ιός δεν μπορεί να σας ξαναρρωστήσει. Αυτό είναι το αντίθετο της θεωρίας HIV, η οποία δηλώνει: Μολύνεστε, δεν αρρωσταίνετε, δημιουργείτε αντισώματα, και 10 χρόνια αργότερα αρρωσταίνετε και πεθαίνετε.

Rasnick: Υπάρχουν δύο συνηθισμένα τεστ αντισωμάτων HIV. Ένα είναι το Elisa, στο οποίο μια ομάδα πρωτεϊνών από το μείγμα αντισωμάτων είναι τοποθετημένες σε μία σειρά από πλαστικές υποδοχές σε ένα δοκιμαστικό πιάτο. Το άλλο λέγεται Western Blot. Σε αυτό το τεστ, οι πρωτεΐνες χωρίζονται πάνω σε διαφορετικές χάρτινες λωρίδες. Προσθέτουν από πάνω το αίμα σας, και αν δουν αντισώματά του να προσαρτώνται στις πρωτεΐνες του μείγματος, θεωρείστε HIV θετικός.

Ε: Συμπεραίνουν βέβαια ότι οι πρωτεΐνες είναι από τον HIV. Αφού, όμως, δεν κατάφεραν ποτέ να απομονώσουν τον HIV, πώς μπορούν να ισχυρίζονται ότι αυτά τα τεστ διαγιγνώσκουν μόλυνση με HIV;

Rasnick: Δεν μπορούν, και δεν το κάνουν. Καμία από τις πρωτεΐνες στο Elisa και στο Western Blot δεν έχει αποδειχθεί οτι συνδέεται ειδικά με τον HIV ή οποιονδήποτε ρετρο-ιό. Για αυτόν τον λόγο το FDA (Food and Drug Administration) δεν έχει εγκρίνει κανένα τεστ για τη διάγνωση της HIV-μόλυνσης.

Richards: Υπάρχουν τουλάχιστον 30 τεστ που πωλούνται για να εξετάσουν τον HIV. Κανένα τους δεν έχει πάρει έγκριση από το FDA για να εντοπίζει την παρουσία ή την απουσία του HIV. Ούτε το Elisa, ούτε η μέτρηση του ιικού φορτίου, ούτε το Western Blot, ούτε το p24 τεστ αντιγόνων. Τόσο το FDA όσο και οι κατασκευαστές δηλώνουν σαφώς ότι η σημασία του να είσαι “θετικός” στο Elisa και το Western Blot είναι άγνωστη.

Οι ερευνητές του AIDS έχουν παραδεχτεί ότι τα τεστ περιλαμβάνουν πάνω από 80% κυτταρικό υλικό απροσδιόριστης υφής – δηλαδή στην καλύτερη περίπτωση έχουν 20% αποτελεσματικότητα. Κατά τη δική μου επιστημονική εκτίμηση, δεν περιέχουν ίχνος HIV. Η ιατρική βιβλιογραφία απαριθμεί τουλάχιστον 60 διαφορετικές περιπτώσεις που μπορούν να αποφέρουν θετικό αποτέλεσμα στα τεστ για HIV. Τέτοιες περιπτώσεις μπορεί να είναι η μυκητίαση, η αρθρίτιδα, τα παράσιτα, η ελονοσία, παθήσεις του συκωτιού, ο αλκοολισμός, η κατάχρηση ναρκωτικών ουσιών, η γρίπη, ο έρπης, η σύφιλη, άλλες σεξουαλικά μεταδιδόμενες νόσοι και η εγκυμοσύνη.

Rasnick: Είναι πολύ απλό να δείτε πώς μπορείτε να προκύψετε με λάθος θετικό αποτέλεσμα. Τα αντισώματα σημειώνουν αλλεπάλληλες αντιδράσεις. Σε όσο περισσότερους ιούς και μικρόβια εκτίθεστε, τόσο περισσότερα αντισώματα θα παραγάγετε, και τόσο μεγαλύτερος είναι ο κίνδυνος να βγείτε θετικός σε μη εξειδικευμένο τεστ αντισωμάτων. Εάν ζείτε σε μια χώρα χωρίς καθαρό νερό ή υγιεινές συνθήκες διαβίωσης, θα έχετε σταθερές μικροβιακές και παρασιτικές μολύνσεις που παράγουν τα αντισώματα.

Έχετε αντισώματα για όλα τα κρυώματα, τις γρίπες, τους ιούς και τους εμβολιασμούς που κάνατε στη ζωή σας. Εάν είστε έγκυος γυναίκα, παράγετε τα αντισώματα που θα αντιδράσουν με το τεστ της Αbbot Elisa. Η εγκυμοσύνη είναι μια γνωστή αιτία για λάθος θετικό αποτέλεσμα στο τεστ HIV.

Ε: Εάν τα τεστ δεν είναι σαφή και δεν μπορούμε να βρούμε το HIV στο αίμα, τότε τι είναι το AIDS;

Richards: Σύμφωνα με το CDC, το AIDS λειτουργεί με τον εξής τρόπο: Εάν έχετε μια ασθένεια της ομάδας του AIDS όπως σαλμονέλα, φυματίωση, πνευμονία, έρπη ή μυκητίαση, και προκύπτετε θετικός στο τεστ αντισωμάτων για HIV, διαγιγνώσκεται ότι πάσχετε από AIDS και ξεκινάτε θεραπεία με τα τοξικά φάρμακα του AIDS. Εάν βγείτε αρνητικός ή δεν έχετε πληροφορηθεί για την ύπαρξη HIV στο αίμα σας, γλιτώνετε τα τοξικά φάρμακα και ξεκινάτε απλά θεραπεία για την ασθένεια που έχετε.

Το 1993 το CDC επεξέτεινε τον ορισμό του AIDS για να περιλάβει τους ανθρώπους που δεν είναι καθόλου άρρωστοι όταν βγαίνουν θετικοί αλλά έχουν αριθμό αντισωμάτων κάτω από 200. Με αυτά τα νέα κριτήρια, μέχρι το 1997, περίπου τα δύο τρίτα όλων των περιπτώσεων ασθενών του AIDS ήταν τελείως υγιείς άνθρωποι. Επίσης, το '97 ήταν ο τελευταίος χρόνος που το CDC ανακοίνωσε πόσοι άνθρωποι ήταν υγιείς και πόσοι ήταν άρρωστοι. Τώρα μετρούν οποιονδήποτε οροθετικό ως ασθενή του AIDS, είτε είναι άρρωστος είτε όχι.

Ε: Επιτρέψτε μου να διευκρινίσω αυτό το σημείο. Όταν οι άνθρωποι πεθαίνουν από AIDS, στην πραγματικότητα πεθαίνουν λόγω μιας γνωστής ασθένειας. Αλλά εάν το αίμα τους αντιδρά στο τεστ HIV-αντισωμάτων, δεν λέγεται πλέον οτι έχουν αυτή την ασθένεια, αλλά οτι έχουν AIDS;

Rasnick: Έτσι λειτουργεί. Και οι άρρωστοι άνθρωποι που προκύπτουν οροθετικοί ξεκινούν θεραπεία με τα τοξικότερα φάρμακα που κατασκευάστηκαν και κυκλοφόρησαν ποτέ στην αγορά.

Ε: Τι γίνεται με το AIDS στην Αφρική;

Rasnick: Είναι η ίδια ιστορία, και ακόμα χειρότερα. Πενήντα τοις εκατό των Αφρικανών δεν διαθέτουν αποχετευτικό σύστημα. Το πόσιμο νερό τους αναμειγνύεται με ζωικά και ανθρώπινα απόβλητα. Εκτίθενται σταθερά σε μολύνσεις φυματίωσης και ελονοσίας, με συμπτώματα διάρροια και απώλεια βάρους, τα ίδια κριτήρια που το UNAIDS και η World Health Organization χρησιμοποιούν για να εντοπίσουν το AIDS στην Αφρική.

Αυτοί οι άνθρωποι χρειάζονται καθαρό πόσιμο νερό και προφύλαξη από τα κουνούπια [τα κουνούπια μεταδίδουν την ελονοσία], όχι προφυλακτικά, διαλέξεις και θανάσιμα φάρμακα που δίνουν με το ζόρι σε εγκύους μητέρες.

Έχουμε επενδύσει 20 χρόνια και $118 δισεκατομμύρια στην υπόθεση του HIV. Και δεν διαθέτουμε καμία θεραπεία, κανένα εμβόλιο, καμία πρόοδο. Αντιθέτως σακατεύουμε, έως και σκοτώνουμε, χιλιάδες ανθρώπους με τα τοξικά φάρμακα του AIDS. Και δεν μπορούμε να τους προσφέρουμε τη βοήθεια που ξέρουμε ότι χρειάζονται για τις ασθένειες που έχουν επειδή, εάν το κάνουμε, αποκαλούμαστε "αρνητές του AIDS". Μια τέτοια χορήγηση βοήθειας για τις ασθένειες που πραγματικά έχουν θα ήταν πιο ανθρώπινη και αποτελεσματική από τα τοξικά φάρμακα που παίρνουν με το ζόρι, και θα γλίτωνε επίσης τα δισεκατομμύρια δολάρια των φορολογούμενων. Το AIDS είναι μια βιομηχανία δισεκατομυρίων. Υπάρχουν 100.000 επαγγελματίες ερευνητές του AIDS μόνο σ' αυτή την χώρα. Είναι τόσο δύσκολο να τους καταπολεμήσεις όσο και τη καπνοβιομηχανία τώρα πια.

Ε: Τι λέει ο Luc Montagnier για αυτό;

Rasnick: Το 1990 στη διάσκεψη του AIDS του Σαν Φρανσίσκο, ο Montagnier ανήγγειλε ότι ο HIV, τελικά, δεν σκοτώνει τα αντισώματα και δεν θα μπορούσε να είναι η αιτία του AIDS. Λίγες ώρες μετά από αυτή την ανακοίνωση, του επιτέθηκε η ίδια βιομηχανία που ο ίδιος βοήθησε να δημιουργηθεί. Ο Montagnier δεν είναι ψεύτης. Είναι ένας επιστήμονας μέσου βεληνεκούς, του οποίου πήραν τα μυαλά αέρα.

Ο Robert Gallo δεν έχει κάνει τέτοιες μεγάλες παραχωρήσεις. Εντούτοις, έχει τροποποιήσει την ποινή θανάτου του AIDS του. Τώρα θεωρεί ότι είναι δυνατό να ζήσεις με το HIV "για 30 έτη έως ότου πεθάνετε από βαθιά γηρατειά," εφ' όσον ζείτε με έναν υγιή τρόπος ζωής και αποφεύγετε αρνητικές για το ανοσολογικό σύστημα ουσίες.

Το 1994 ο Gallo, πολύ ήσυχα, ανήγγειλε ότι η σημαντικότερη ασθένεια που καθορίζει το AIDS στα ομοφυλοφιλικά άτομα - το σάρκωμα Kaposi - δεν θα μπορούσε να εξηγηθεί από τον HIV, αλλά ότι τα poppers νιτρώδους άλατος, ένα φάρμακο που ήταν εξαιρετικά δημοφιλές στην ομοφυλοφιλική κοινότητα, "θα μπορούσαν να είναι η πρωταρχική αιτία." Παραδόξως, αυτό ποτέ δεν έγινε πρώτο θέμα στις εφημερίδες.

Ο Gallo επίσης είπε ότι η έρευνα του Peter Duesberg σε ένα μοντέλο του AIDS που προκαλείται από τα ναρκωτικά, πρέπει να χρηματοδοτηθεί. Η χρηματοδότηση του Duesberg έγινε αέρας κοπανιστός από τη στιγμή που αντέκρουσε δημόσια την εξίσωση HIV=AIDS.

Μέρος ΙΙ

Οι ομοφυλόφιλοι χρησιμοποιούσαν πράγματι τα poppers και άλλα κύτταρο-καταστροφικά, μεταλλαξιογόνα φάρμακα σε τεράστιες ποσότητες στη δεκαετία του '70, προετοιμάζοντας το πρώτο ξέσπασμα των ασθενειών του AIDS. Αλλά το φάσμα του AIDS δεν σταμάτησε την χρήση “ψυχαγωγικών” φαρμάκων - ναρκωτικών. Πολλοί ομοφυλόφιλοι στη gay σκηνή συνέχιζαν να κάνουν υπερβολική χρήση των ίδιων φαρμάκων, συμπεριλαμβανομένων των poppers.

Τώρα η πρόσθεση και των τοξικών φαρμάκων του AIDS σε αυτό το ήδη θανάσιμο κοκτέιλ, τους κοστίζει τη ζωή τους. Μια εθνική μελέτη που πραγματοποιήθηκε από το Δρ Amy Justice, έναν ερευνητή του AIDS στο πανεπιστήμιο του Πίτσμπουργκ, αποκάλυψε ότι η ανεπάρκεια ήπατος είναι τώρα η κύρια αιτία του θανάτου στα οροθετικά άτομα που παίρνουν αντιρετροϊκή θεραπεία. Ενώ η ανεπάρκεια ήπατος δεν ήταν ποτέ ασθένεια του AIDS, είναι η κυριότερη, γνωστή παρενέργεια των νέων φαρμάκων του AIDS.

Στη συνεδρίαση του NIDA του 1994, ο δρ Gallo είπε ότι η υπόθεση του Δρ Peter Duesberg οτι το AIDS προκαλείται από τα ναρκωτικά, πρέπει να χρηματοδοτηθεί και να διερευνηθεί. Ακολουθώντας τις οδηγίες του Gallo, μίλησα με τον Duesberg και δύο άλλους συμβούλους υγείας, για τους πρώτους ασθενείς του AIDS, την κατάχρηση ναρκωτικών ουσιών και τα νέα συνταγολογούμενα φάρμακα που σκοτώνουν σήμερα τους ασθενείς του AIDS.
------------------------------------------------------------------------------

Ο John Lauritsen είναι δημοσιογράφος και ομοφυλόφιλος ιστορικός που ερευνά και γράφει για το AIDS πάνω από 20 χρόνια. Το 1992, αποκάλυψε τα έγγραφα μέσω του νόμου ελευθερίας των πληροφοριών, τα οποία αποδεικνύουν ότι το τοξικό φάρμακο του AIDS, Azidothymidine (AZT), εγκρίθηκε με βάση ψευδείς ιατρικές δοκιμές. Τα βιβλία του περιλαμβάνουν το “Ο Πόλεμος του AIDS και το πρώτο Κίνημα για τα ομοφυλοφιλικά δικαιώματα” (The AIDS War and The Early Homosexual Rights Movement) - 1864 έως το 1935.

Ο Darren Main είναι συντάκτης, ολιστικός επαγγελματίας υγείας και εκπαιδευτικός του AIDS. Σύμφωνα με τον επαναπροσδιορισμό του 1993 από το CDC, ο Main έχει AIDS, αν και δεν είναι άρρωστος.

Οι συνεντεύξεις πραγματοποιήθηκαν χωριστά και ενσωματώθηκαν σε έναν διάλογο. Προσωπικές απόψεις ανήκουν μόνο στον συγκεκριμένο πρόσωπο.

Ε: Το κίνημα για τα δικαιώματα των ομοφυλοφίλων προέκυψε ως ισχυρό κύμα στις αρχές της δεκαετίες του 70, μετά από δεκαετίες καταστολής και κακοποίησης των ομοφυλόφιλων ανδρών και γυναικών. Πως ήταν η ομοφυλοφιλική σκηνή τη δεκαετία του '70;

Έζησα στη Νέα Υόρκη από το '63 έως το '95. Ήμουν εκεί, στο κέντρο των γεγονότων. Ζούσα στη γωνία δίπλα από ένα εξαιρετικά δημοφιλές ομοφυλοφιλικό κέντρο που λεγόταν “The Saint”. Κάποια βράδια ερχόντουσαν έως και 2000 άτομα. Η κύρια δραστηριότητα ήταν η κατανάλωση ναρκωτικών ουσιών κάθε είδους: Ecstasy, poppers, μαριχουάνα, quaaludes, MDA, κρύσταλλο meth, LSD, κοκαΐνη και ειδικά ναρκωτικά. Μερικά ναρκωτικά παρουσιάστηκαν μόνο μια φορά, όπως αυτό που έφτιαξαν ειδικά για τα εγκαίνια του club.

Σε club όπως το The Saint υπήρχε πρόγραμμα ναρκωτικών. Κάποιος θα έλεγε, "τώρα είναι ώρα για το Ecstasy, τώρα είναι ώρα για το κρύσταλλο, τώρα είναι ώρα για το Ειδικό Κ, και εκατοντάδες με χιλιάδες θαμώνες θα έπαιρναν τα ναρκωτικά συγχρόνως. Αυτό γινόταν όλο το βράδυ. Αυτά αναμειγνύονταν με το οινόπνευμα κατά τη διάρκεια μιας μακριάς, πολύ μακριάς νύχτας. Ένα ναρκωτικό αποκαλούμενο "popper" χρησιμοποιόταν συνεχώς, επειδή ήταν φτηνό και νόμιμο.

Ε: Τι είναι τα poppers;

Lauritsen: Τα Poppers είναι νιτρώδες άλας, αναπνεύσιμο. Το νιτρώδες άλας (αμυλικό -, βουτύλιο - και ισοβουτιλικό -) έχει διάφορα αποτελέσματα που το κάνουν ελκυστικά στούς νεαρούς ομοφυλόφιλους. Εάν χρησιμοποιούνται κατά τη διάρκεια του sex, παρατείνουν και ενισχύουν τον οργασμό. Μερικά άτομα έγιναν ανίκανα να έρθουν σε σεξουαλική επαφή ή ακόμα και να αυνανιστούν, χωρίς αυτά. Τα Poppers χρησιμοποιήθηκαν και για να διευκολύνουν το πρωκτικό sex, επειδή ελαττώνουν τον πόνο και χαλαρώνουν τους μυς στον πρωκτό.

Ε: Πώς χρησιμοποιήθηκαν τα poppers;

Lauritsen: Χρησιμοποιήθηκαν ευρέως. Ήταν συσκευασμένα σε μικρά φιαλίδια που τα έσπαγες (pop) και τα εισέπνεες. Μερικά  άτομα τα χρησιμοποιούσαν με το που ξύπναγαν το πρωί, στη πίστα του χορού και κάθε φορά που ερχόντουσαν σε σεξουαλική επαφή. Στις ομοφυλοφιλικές discotheques, οι θαμώνες κινιόντουσαν μουδιασμένοι, κρατώντας τα μπουκαλάκια των poppers κάτω από τη μύτη τους. Η πυκνή μυρωδιά των poppers σήμαινε αυτομάτως σημείο συνάντησης  ομοφυλόφιλων. 

Ε: Τι επιπτώσεις έχουν στην υγεία τα poppers νιτρώδους άλατος;

Lauritsen: Το Poppers είναι εξαιρετικά τοξικό φάρμακο. Προκαλεί εγκεφαλικά, σοβαρά εγκαύματα στο δέρμα και καρδιακά προβλήματα. Καταστέλλει το ανοσοποιητικό σύστημα και βλάπτει τους πνεύμονες. Μπορεί να προκαλέσει θάνατο με μία χρήση. Είναι τόσο αποτελεσματικό δηλητήριο που το χρησιμοποιούν για να διαπράξουν δολοφονία ή αυτοκτονία.

Τα νιτρώδη άλατα είναι έντονα μεταλλαξιογονικά, που προκαλούν κυτταρικές αλλαγές και γενετική μεταλλαγή. Τα νιτρώδη άλατα παράγουν θανάσιμες τοξίνες αν αναμειχθούν με τις συνηθισμένες χημικές ουσίες όπως τα antihistamines, τις τεχνητές γλυκαντικές ουσίες και τα παυσίπονα. Ουσιαστικά όλα τα αντιβιοτικά μετατρέπονται σε ισχυρές καρκινογόνες ουσίες, όταν συνδυαστούν με τα νιτρώδη άλατα.

Ε: Γιατί ήταν τα poppers νόμιμα;

Lauritsen: Τα Poppers κατασκευάστηκαν αρχικά από την εταιρία Burroughs-Wellcome Corp. ως θεραπεία για τον πόνο στη καρδιά, αλλά αντικαταστάθηκαν από τη νιτρογλυκερίνη. Στη δεκαετία του '60, μόνο λίγοι ομοφυλόφιλοι χρησιμοποιούσαν τα poppers ως ψυχαγωγικό ναρκωτικό.

Τα Poppers αναζωογονήθηκαν κατά τη διάρκεια του πολέμου του Βιετνάμ, καθώς πουλιούνταν στη μαύρη αγορά στους στρατιώτες. Όταν οι στρατιώτες ήρθαν πίσω, διατήρησαν τη συνήθεια. Οι αναφορές σκοτοδίνης, πονοκεφάλων, ανωμαλιών αίματος και των φοβερών εγκαυμάτων στο δέρμα επέβαλαν μια επαναταξινόμηση του φαρμάκου.

Στις δεκαετίες του '70 και του '80, το FDA επέτρεψε στα poppers να πωληθούν νόμιμα κάτω από τη γελοία πρόφαση ότι ήταν "μυρωδικά δωματίων"- συγχρόνως η νέα ομοφυλοφιλική βιομηχανία sex τα εμπορεύθηκε κατά τρόπο οφθαλμοφανή στους ομοφυλόφιλους ως αφροδισιακό, με ονόματα όπως “Rush,” “Hard Ware” and “Ram”.

Τα Poppers ήταν φτηνά, $2,99 ανά μπουκάλι, και ήταν εξαιρετικά δημοφιλή. Κάθε  περιοδικό για ομοφυλόφιλους εκείνο το καιρό, είχε ολόκληρες σελίδες έγχρωμες με διαφημίσεις για το φάρμακο. Στη δεκαετία του '70, τα poppers έκαναν $50 εκατομμύρια τζίρο ανά επιχειρησιακό έτος. Περιοδικά ομοφυλόφιλων όπως το “The Advocate” στηρίχθηκαν σε μεγάλο ποσοστό στο εισόδημα διαφημίσεων από τα poppers, μερικά περιοδικά όφειλαν την ίδια τους την ύπαρξή στο φάρμακο. Ήταν τόσο δημοφιλές που υπήρξε ακόμη και μια σειρά κόμικς που ονομάστηκε "Poppers" από αυτά.

Μέχρι το τέλος της δεκαετίας του '70, μερικοί από τους στιβαρούς νεαρούς άνδρες δεν φαίνονταν πια τόσο νέοι και στιβαροί. Είχαν φθαρεί. Τα πρόσωπά τους ήταν γκρίζα. Έδειχναν πρόωρα γέροι. Θυμάμαι σε ένα πάρτυ, προς το τέλος της δεκαετίας του 70, συγκλονίστηκα όταν είδα πόσοι άνδρες ήταν σοβαρά άρρωστοι.

Το 1983, άρχισα να συνεργάζομαι με τον Hank Wilson, ένα ενεργό στέλεχος των ομοφυλοφιλικών δικαιωμάτων του Bay Area, στην έρευνα και το γράψιμο για τα poppers. Αρχίσαμε να γράφουμε για τα επικίνδυνα ιατρικά αποτελέσματα του φαρμάκου και μας επιτέθηκαν άγρια επειδή το κάναμε. Ο ομοφυλοφιλικός Τύπος μας αποκάλεσε “ομοφοβικούς” ("homophobes") και "ομοφυλοφιλικούς προδότες" επειδή επικρίναμε μια χημική ουσία.

Στις αρχές της δεκαετίας του '80, οι ιατρικές εκθέσεις θεώρησαν το AIDS μια ασθένεια που σχετίζεται με τον τρόπο ζωής. Ο εντατικός τρόπος ζωής των ομοφυλόφιλων καθορίστηκε από τη συνεχή χρήση sex και ναρκωτικών. Αυτά τα άτομα είχαν σταθερές μολύνσεις από σεξουαλικώς μεταδιδόμενες αρρώστιες  - ταυτόχρονες περιπτώσεις σύφιλης, βλεννόρροιας, του chlamydia, αφροδίσια νοσήματα, εντερικών και παρασιτικών μολύνσεων - που τις χειρίζονταν με όλο και περισσότερα ισχυρά αντιβιοτικά, κάθε φορά που πίστευαν οτι είχαν κολλήσει κάτι. Μερικοί γιατροί έδιναν, στους ομοφυλόφιλους ασθενείς τους, “ανοικτές” συνταγές για αντιβιοτικά και τους συμβούλευαν να καταπιούν μερικές κάψουλες πριν πάνε στα λουτρά σάουνα (bathhouses). Ένα λουτρό σάουνα (bathhouse) στη Νέα Υόρκη πουλούσε, στη μαύρη αγορά, αντιβιοτικά στο δεύτερο πάτωμα, μαζί με όλων των ειδών τα ναρκωτικά.

Μια από τις αρχικές ασθένειες του AIDS ήταν το σάρκωμα Καπόζι, το οποίο είναι πολλαπλασιασμός των αγγείων του αίματος και εμφανίζεται σαν σκούρα πορφυρά μπαλώματα στο δέρμα και το πρόσωπο. Κάποιοι γιατροί σκέφτηκαν ότι τα poppers νιτρώδους άλατος, σαν γνωστό μεταλλαξιογόνο, ήταν η αιτία του σαρκώματος (KS) Kaposi. Οι επιστήμονες έγραψαν επιστολές στο The Advocate με ισχυρές προειδοποιήσεις για τους κινδύνους των poppers, αλλά οι επιστολές τους απορρίφθηκαν ή αγνοήθηκαν.

Η αντίδραση της ομοφυλοφιλικής κοινότητας στην ιδέα ότι η χρόνια χρήση ναρκωτικών ουσιών είχε προκαλέσει την ασθένεια ήταν μία προφανής άρνηση. Το 1983, το The Advocate έβαλε μια σειρά διαφημίσεων υπερασπίζοντας τα poppers. Η σειρά, αποκαλούμενη "Σχεδιάγραμμα για την Υγεία" (“A Blueprint for Health”), ψευδώς υποστήριξε ότι οι κυβερνητικές μελέτες παρουσίασαν ότι τα poppers ήταν βλαβερά και πρέπει να θεωρηθούν υγιές μέρος της ομοφυλοφιλικής ζωής. Αυτό το έλεγαν για ένα φάρμακο που έγραφε στην ετικέτα του κιόλας "εύφλεκτο, μοιραίο εάν καταπωθεί".

Duesberg: Το AIDS διαγνώστηκε σωστά από το CDC, γύρω στο '81 με '84. Το προσδιόρισαν ως ασθένεια που πιθανώς σχετίζεται με τον τρόπο ζωής και που προκλήθηκε από την υπερβολική χρήση φαρμάκων (ναρκωτικών) και τον υποσιτισμό. Το περιοδικό The New England Journal of Medicine δημοσίευσε τέσσερα άρθρα σχετικά με τον “τρόπο ζωής με ναρκωτικά”, αυτών που αργότερα ονομάστηκαν ασθενείς GRID (Gay-Related Immune Deficiency). Αυτό το σύνδρομο αντιπροσωπεύθηκε από τις καιροσκοπικές μολύνσεις (opportunistic infections), την πνευμονία και το KS (Kaposi's sarcoma).

Ο παράγοντας που όλοι αυτοί οι άνθρωποι είχαν κοινό ήταν η πολύ υψηλή χρήση των ψυχαγωγικών φαρμάκων: αμφεταμίνες, νιτρώδη άλατα inhalants, κοκαΐνη και ηρωίνη. Η θεωρία ήταν απλή. Αυτά τα άτομα είχαν περάσει μια δεκαετία που κατέστρεφε το ανοσοποιητικό τους σύστημα και τώρα ήταν ευαίσθητοι σε όλων των ειδών τις μολυσματικές ασθένειες. Αυτή η θεωρία ήταν συμβατή με τη “μη τυχαία” διανομή της ασθένειας.

Μέχρι το '84, αυτό ήταν η μόνη αξιόπιστη υπόθεση. Αλλά όταν η κυβέρνηση υποστήριξε τη θεωρία του HIV, η θεωρία “τρόπου ζωής” εγκαταλείφθηκε, επειδή όλα τα χρήματα πήγαν στην έρευνα ρετρο-ιών. Έτσι λειτουργεί η επιστήμη, εάν δεν χρηματοδοτείται, δεν υπάρχει.

Lauritsen: Τα ΜΜΕ υποστήριξαν αμέσως τη μη αποδεδειγμένη υπόθεση του Gallo, και οι υπηρεσίες δημόσιας υγείας προσαρμόστηκαν. Για 20 χρόνια, ουσιαστικά όλη η κυβερνητική χρηματοδότηση έχει πέσει στη θεωρία του “HIV-ίσον-AIDS” του Gallo, χωρίς αποδείξεις, ενώ τα μοντέλα των ναρκωτικών και του υποσιτισμού έχουν αγνοηθεί.

Το 1994, ο Robert Gallo παραδέχτηκε ότι το KS δεν θα μπορούσε να προκληθεί από τον HIV. Αλλά αυτό δεν ανακοινώθηκε ποτέ στον mainstream Τύπο. Ο Gallo είπε στο ακροατήριο των επιστημόνων και ενεργών στελεχών στη συνεδρίαση του NIDA το '94 ότι ο HIV δεν θα μπορούσε να προκαλέσει KS και ακόμη ότι ποτέ δεν τον βρήκε στα Τ-κύτταρα, τα οποία ο HIV υποτίθεται οτι σκοτώνει. Είπε, "δεν ξέρω εάν κατέστησα αυτό το σημείο σαφές, αλλά σκέφτομαι ότι καθένας εδώ το ξέρει - δεν βρήκαμε ποτέ το DNA HIV στα κύτταρα όγκων KS. Στην πραγματικότητα, δεν έχουμε βρει ποτέ DNA HIV στα Τ-κύτταρα. Έτσι με άλλα λόγια, δεν έχουμε δει ποτέ το ρόλο του HIV σαν μετασχηματιστή [πρόκληση καρκίνου] από καμιά άποψη."

Αυτό ήταν σε πλήρη αντίθεση με όλα όσα ο Gallo πάντα έλεγε για το HIV ή το AIDS. Αλλά πολύ λίγοι άνθρωποι έδωσαν προσοχή στην απόσυρσή του. Το CDC τον αγνόησε, και συνεχίζει να λέει στους ανθρώπους οτι το KS είναι μια ασθένεια του AIDS.

Όταν ο Gallo ρωτήθηκε τι, εάν όχι ο HIV, προκαλούσε το KS, είπε, "τα νιτρώδη άλατα [poppers] θα μπορούσαν να είναι ο αρχικός παράγοντας" επειδή "η μεταλλαξιγένεση (Mutagenesis)" είναι το "σημαντικότερο πράγμα." Είναι μια πολύ ενοχλητική κατάσταση για το κατεστημένο του AIDS, και το κράτησαν ήσυχο. Μια από τις δύο ασθένειες σφραγίδα του AIDS τώρα σαφώς γίνεται κατανοητό οτι είναι τελείως ανεξάρτητη από το AIDS ή το HIV.

Πάρτε οποιαδήποτε διάγνωση του AIDS - υπάρχουν καλοί λόγοι για τους οποίους το κάθε άτομο αρρώστησε με τον τρόπο που αρρώστησε Πάρτε έναν εξαρτημένο από την ηρωίνη που αναπτύσσει πνευμονία ή μια βαριάς μορφής μόλυνση των πνευμόνων. Αυτό είναι αυτό που η επιστήμη αναμένει πάντα, σαν συνεπεία της υπερβολικής λήψης οπιούχων ουσιών, επειδή οι οπιούχες ουσίες βλάπτουν τους πνεύμονες και μειώνουν το ανοσοποιητικό.

Εάν ένα ομοφυλοφιλικό άτομο παίρνει νιτρώδη άλατα εισπνέοντας, και αναπτύξει KS, η καλύτερη εξήγηση είναι ότι τον επηρέασαν τα νιτρώδες άλατα, και όχι ένας μολυσματικός παράγοντας. Τα νιτρώδη άλατα είναι μεταλλαξιογόνα (mutagenic) φάρμακα που έχουν άμεσες επιπτώσεις στα αιμοφόρα αγγεία. Λέει πολλά, το ότι τα ομοφυλοφιλικά άτομα που ανέπτυξαν KS το ανέπτυξαν γύρω από τα χείλια, τη μύτη και το στόμα – τα μέρη που εισέπνεαν το τοξικό φάρμακο.

Duesberg: Τα συμπτώματα καθορισμού του AIDS είναι χρόνια διάρροια, άνοια, απώλεια βάρους και αυξανόμενες περιπτώσεις βακτηριακών μολύνσεων προερχομένων από ιούς. Αυτοί είναι οι ίδιες συνθήκες που καθορίζουν τη χρόνια κατάχρηση ναρκωτικών ουσιών και τον υποσιτισμό, αλλά κανένας δεν χρηματοδοτεί αυτού του είδους την έρευνα. Αντ' αυτού, τα δισεκατομμύρια των δολαρίων πέφτουν στη προσπάθεια να νικηθεί το AIDS με θανάσιμα φάρμακα όπως το AZT και τους ανασταλτικούς παράγοντες πρωτεάσης (protease inhibitors).

Πολλοί Αμερικανοί χρησιμοποιούν αμφεταμίνες, φάρμακα διαίτης, κοκαΐνη και ειδικά ναρκωτικά για πάρτυ. Όταν το κάνετε αυτό για χρόνια, αρχίζετε να αρωσταίνετε. Πηγαίνετε στο γιατρό, ο οποίος σας λέει οτι το πρώτο πράγμα που χρειάζεστε είναι ένα τεστ για HIV. Βγαίνετε θετικός επειδή τα τεστ του HIV αντιδρούν με τα αντισώματα που παράγονται από τη χρήση ναρκωτικών. Ο γιατρός σάς δίνει AZT, που εξολοθρεύει αλυσίδες DNA, το οποίο, σε υψηλές δόσεις, θα σας τελειώσει μέσα σε έξι μήνες.

Δεν μιλώ για μια μοναδική χρήση ενός ναρκωτικού Είμαστε σχεδιασμένοι να αντέχουμε την κατανάλωση πολλών σκουπιδιών, αλλά δεν μπορούμε να ανεχτούμε ένα γραμμάριο κοκαΐνης, νιτρώδους άλατος ή ηρωίνης κάθε μέρα, και είναι ακόμα πιο δύσκολο να χειριστούμε το AZT.

Ε: Τι είναι το AZT;

Duesberg: Το AZT είναι ένας εξολοθρευτής αλυσίδων DNA. Το AZT σκοτώνει το DNA σας. Σκοτώνει το μυελό των οστών σας, όπου το αίμα σας παράγεται, σκοτώνει τα κύτταρα στα έντερα σας και έτσι δεν μπορείτε να φάτε.

Το AZT σχεδιάστηκε πριν από 40 χρόνια σαν φάρμακο χημειοθεραπείας για να θεραπεύσει τον καρκίνο. Η αρχή της χημειοθεραπείας είναι απλή - να σκοτωθούν όλα τα κύτταρα. Εάν η χημειοθεραπεία λειτουργήσει, τα κύτταρα του καρκίνου πεθαίνουν πριν από εσένα. Αλλά δεν λειτουργεί συχνά, και έτσι υπάρχει φοβερή παράλληλη ζημία. Φυσικά, η χημειοθεραπεία είναι μια βραχυπρόθεσμη διαδικασία. Ένας ασθενής με καρκίνο κουράρεται μόνο για λίγο χρόνο, επειδή η κούρα είναι τόσο τοξική. Αλλά στους ασθενείς του AIDS δίνεται AZT καθημερινά, πιθανώς για το υπόλοιπο της ζωής τους.

Ε: Πώς ένα τέτοιο τοξικό φάρμακο εγκρίθηκε για χρήση σε άρρωστους ασθενείς του AIDS;

Lauritsen: Το AZT εγκρίθηκε βάσει μιας ψευδούς έρευνας. Τα τεστ της φάσης ΙΙ του AZT έγιναν από το FDA το 1986 και ελέγχθηκαν από την εταιρία Burroughs-Wellcome (τώρα Glaxo-Wellcome), η οποία κατασκευάζει το φάρμακο. Τυχαία, η Wellcome είναι η ίδια εταιρία που πρώτη κατασκεύασε τα poppers νιτρώδους άλατος για τον πόνο της καρδιάς.

Τα τεστ της φάσης ΙΙ υποτίθεται οτι ήταν για να καταδείξουν ότι το AZT ήταν "ασφαλές και αποτελεσματικό." Η έκθεση σχετικά με τα τεστ, που δημοσιεύθηκε το 1987, υποστήριξε ότι το AZT απέτρεψε εντυπωσιακά τους ανθρώπους με AIDS από τον θάνατο. Αλλά αυτά τα αποτελέσματα βασίστηκαν σε απάτη.

Ε: Πώς έγινε αυτή η απάτη;

Lauritsen: Κατ' αρχάς, η έρευνα δεν τήρησε τη διαδικασία της "τυφλής" μελέτης. Γιατροί και ασθενείς ήξεραν σε ποιούς είχε δοθεί το AZT και σε ποιούς τα placebos. Σε μια ιατρική μελέτη, στη μια ομάδα ασθενών δίνονται τα χάπια της δοκιμής, και στην άλλη δίνονται αθώα χάπια που γλυκίζουν. Αυτό δίνει τη δυνατότητα στους γιατρούς να βγάλουν συμπεράσματα παρατηρώντας τις διαφορές στην κατάσταση των δύο ομάδων.

Κανονικά πρέπει να γίνεται “διπλά-τυφλή” μελέτη, δηλαδή να μη ξέρουν ούτε οι γιατροί ούτε οι ασθενείς σε ποιούς έχει δοθεί το φάρμακο. Αυτή θεωρείται η ακριβέστερη και μη-προκατειλημμένη μέθοδος ελέγχου για ένα φαρμακευτικό προϊόν.

Στις δοκιμές της δεύτερης φάσης, είχε διαρρεύσει σε ποιούς είχε δοθεί το AZT. Οι πληροφορίες πηγαινοέρχονταν μεταξύ  γιατρών και ασθενών. Καθώς οι ασθενείς στην ομάδα ψευδοφαρμάκου σκέφτηκαν ότι θα τους έκανε καλό το  ΑΖΤ, το πήραν από τους άλλους ή από τους γιατρούς τους μια ώρα αρχύτερα, αλλά συνέχισαν να καταγράφονται στην ομάδα ψευδοφαρμάκου.

Σα να μην έφτανε αυτό, οι εκθέσεις αποτελεσμάτων πλαστογραφήθηκαν. Ασθενείς που έπαιρναν AZT και έφτασαν στα πρόθυρα του θανάτου από αναιμία καταγράφηκαν ως μη έχοντες  "καμία δυσμενή παρενέργεια" από το φάρμακο. Σ΄αυτούς χρειάστηκε να γίνουν πολλαπλές μεταγγίσεις αίματος για να σωθεί η ζωή τους. [Το AZT προκαλεί αναιμία με την καταστροφή του μυελού των οστών, όπου κανονικά παράγονται τα αιμοσφαίρια].

Ενας ασθενής, που υποτίθεται οτι ήταν στην ομάδα του ψευδοφαρμάκου, έπαιρνε στην πραγματικότητα AZT από το γιατρό του. Αποχώρησε από τη μελέτη, συνέχισε να παίρνει AZT, και σύντομα πέθανε. Οι ελεγκτές κατέγραψαν το θάνατό του στα αποτελέσματα της ομάδας του ψευδοφαρμάκου, σα να ήταν  η μη-λήψη  φαρμάκου που τον σκότωσε. Εάν αυτό δεν είναι απάτη, τότε η λέξη έχει χάσει το νόημά της.

Βάσει των δοκιμών αυτών, το AZT εγκρίθηκε και παρουσιάστηκε στους ασθενείς το 1987. Οι οροθετικοί μπήκαν στο στόχαστρο μιας επικοινωνιακής καμπάνιας πολλών εκατομμυρίων δολαρίων από την Wellcome. Ολοσέλιδες διαφημίσεις για το AZT εμφανίστηκαν στους New York Times και σε μικρότερου βεληνεκούς φύλλα σε όλο τον κόσμο. Τα κέντρα υγείας σε κάθε πόλη απήχησαν το μήνυμα ότι το AZT βοηθάει τους ανθρώπους να ζήσουν περισσότερο.

Duesberg: Οι γιατροί δίνουν φάρμακα στους οροθετικούς πριν καν αρρωστήσουν. Από το 1993, το CDC δεν περιμένει πλέον από τους ανθρώπους να νοσήσουν για να τους ονομάσει ασθενείς του AIDS. Εάν έχουν θετική αντίδραση στο ακαθόριστης υφής τεστ αντισωμάτων Elisa και μία μεμονωμένη μέτρηση αντισωμάτων σε ποσότητα κάτω από 200, το CDC αποφαίνεται ότι έχουν AIDS. Με βάση τα κριτήρια αυτά, οι γιατροί συνταγογραφούν φάρμακα του AIDS σε υγιή άτομα.

Αυτό είναι αυτό που ονομάζω AIDS βάσει συνταγής. Φανταστείτε ότι πηγαίνετε στο γιατρό σας και σας λέει οτι είστε οροθετικός. Είστε απολύτως υγιής, αλλά ο γιατρός σας λέει ότι έχετε AIDS επειδή η μέτρηση των αντισωμάτων είναι χαμηλή, και είναι καλύτερα να αρχίσετε τα φάρμακα από τώρα για να σταματήσει η πρόοδος της ασθένειας. Είστε μπερδεμένοι και αναστατωμένοι, αλλά εμπιστεύεστε το γιατρό σας, οπότε παίρνετε τα φάρμακα, τα οποία καταστρέφουν το έντερο και το ανοσοποιητικό σας σύστημά. Αρχίζουν να πέφτουν τα μαλλιά σας, γίνεστε ανίσχυρος, και αργά ή γρήγορα έχετε τις ασθένειες που προσπαθούσατε να αποτρέψετε.

Ο γιατρός λέει, "Εάν δεν είχατε έρθει σε μένα, θα είχατε τα ίδια προβλήματα έξι μήνες νωρίτερα. Πρόσθεσα ένα εξάμηνο στη ζωή σας".

Τώρα, επειδή τόσοι πολλοί άνθρωποι πέθαναν παίρνοντας AZT, οι γιατροί ορίζουν χαμηλότερες δόσεις, οι οποίες απλώς καθυστερούν και καλύπτουν τη ζημία που γίνεται στο σώμα.

Ε: Ποιοι παίρνουν το AZT;

Duesberg: Σύμφωνα με τους New York Times και το Time magazine, 450.000 Αμερικανοί παίρνουν AZT κάθε μία ημέρα της ζωής τους. Πολλοί ασθενείς δυσκολεύονται στην εφαρμογή της θεραπείας γιατί έχουν άσχημους εμετούς. Πάλι προσπαθούν να ακολουθήσουν τις διαταγές του γιατρού τους.

Lauritsen: Ενενήντα τέσσερα τοις εκατό όλων των θανάτων του AIDS εμφανίστηκαν από τη στιγμή που χορηγήθηκε το AZT σε ασθενείς το 1987. Ηταν περισσότεροι αυτοί που πέθαναν παίρνοντας AZT μέσα στο 1993, παρά όλοι μαζί στα πρώτα έξι χρόνια του AIDS.

Ε: Σταμάτησε το AIDS την ψυχαγωγική χρήση ναρκωτικών ουσιών;

Lauritsen: Όχι, μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του '90, οι ομοφυλόφιλοι στο Σαν Φρανσίσκο και τη Νέα Υόρκη είχαν επιστρέψει στα επίπεδα κατάχρησης και επιπολαιότητας της δεκαετίας του '70.

Το '92, αρκετές χιλιάδες ομοφυλόφιλοι ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα για "πρωινό πάρτυ" στο Fire Island, που θα γινόταν προς όφελος του Gay Men's Health Crisis. Τουλάχιστον 95 τοις εκατό από αυτούς έφτασαν στα όρια ακραίας δηλητηρίασης από το Ecstasy, τα poppers, την κοκαΐνη και το αλκοόλ. Ο θεατρικός συγγραφέας Larry Kramer περιέγραψε το περιστατικό με τη φράση "ήταν 4.000 ή 5.000 πανέμορφα νέα παιδιά στην παραλία, ναρκωμένα ντάλα μεσημέρι, που μπαινόβγαιναν στα παραπήγματα για να πηδηχτούν. Όλα στο όνομα του Gay Men's Health Crisis".

Main: Και αυτή τη στιγμή ακόμα,  η χρήση ουσιών από τους ομοφυλόφιλους είναι στα ύψη. Τα ανοικτού κυκλώματος  πάρτυ (Large circuit parties) μαζεύουν πολύ κόσμο.

Ε: Τι είναι το πάρτυ ανοικτού κυκλώματος;

Main: Είναι μια εκδήλωση σε συγκεκριμένο μέρος, όπως ήταν το "White Party" στο Palm Springs ή το "Black and Blue" στο Μόντρεαλ. Χιλιάδες άνθρωποι μαζεύονται εκεί. Είναι τέσσερις έως πέντε ημέρες βαριάς χρήσης ναρκωτικών, ό,τι δεν βάζει ο νους του ανθρώπου -  crystal meth, Ecstasy, special Κ, designer drugs, poppers.

Ε: Υπάρχει ακόμα κόσμος που παίρνει poppers;

Main: Φυσικά. Μιλάμε για κανονικό φαρμακείο. Μένουν ξύνπιοι για τέσσερις έως πέντε ημέρες παίρνοντας ναρκωτικά και κάνοντας οργιώδες σεξ. Επειτα, εκτός από τα πάρτυ ανοικτού κυκλώματος, λειτουργεί και η σκηνή των κανονικών πάρτυ. Πολλοί τύποι επιλέγουν να περάσουν το Σαββατοκύριακό τους πηγαίνοντας να χορέψουν σε κλαμπ και γίνονται λιώμα.

Αυτά τα ναρκωτικά που δίνονται στα πάρτυ έχουν έρθει πια σε στενή κοινωνία με τα αντιβιοτικά, καθώς τα συγκεκριμένα άτομα είναι διαρκώς εκτεθειμένα στη σύφιλη, τη βλεννόρροια, τον έρπη, τις αμοιβαδικές μολύνσεις και άλλα αφροδίσια νοσήματα, σε άνοδο πάλι στην ομοφυλοφιλική κοινότητα.

Ε: Μοιάζει να είναι η πρώτη κρίση του AIDS.

Main: Ετσι είναι. Πολλοί θεωρούν ότι προστατεύονται τώρα από τις μολύνσεις επειδή παίρνουν τα νέα κοκτέιλ φαρμάκων του AIDS που ονομάζονται HAART (ιδιαίτερα-ενεργή αντι- ρετο-ιοική θεραπεία - highly-active anti-retroviral therapy). Τα HAART είναι συνδυασμός των παλαιότερων ανάλογων νουκλεοζιτών (nucleoside analogues) όπως το AZT, το DDI και το 3TC, και των νεώτερων αναστολέων πρωτεάσης (protease inhibitors) όπως το Saquinavir και το Crixivan. [Η δουλειά των ανάλογων νουκλεοζιτών είναι το σταμάτημα της παραγωγής DNA, οι αναστολείς πρωτεάσης λειτουργούν με την παύση της πρωτεϊνικής δημιουργίας στα κύτταρά σας].

Ε: Ποιες είναι οι πιο συνηθισμένες παρενέργειες των αναστολέων πρωτεάσης (protease inhibitors);

Main: Οι αναστολείς πρωτεάσης προκαλούν λιποδυστροφία - μια παραμόρφωση του λίπους στο σώμα. Το λίπος φεύγει από το πρόσωπο, τα χέρια και τα πόδια, τα οποία γίνονται σαν ραβδιά με φλέβες, το πρόσωπο γίνεται σκελετωμένο. Το λίπος συσσωρεύεται σε ένα "εξόγκωμα" στο πάνω μέρος της πλάτης. Η κοιλιά διαστέλλεται και φουσκώνει.

Και αυτά είναι μόνο όσα φαίνονται. Τα φάρμακα προκαλούν αύξηση χοληστερόλης, η οποία οδηγεί πολλές φορές σε καρδιακή προσβολή. Ο διαβήτης και η δυσαναλογία γλυκόζης στο αίμα είναι επίσης συνηθισμένες. Οι αναστολείς πρωτεάσης κάνουν την περισσότερη ζημία στο συκώτι. Κατά συνέπεια, η ανεπάρκεια ήπατος,  παρότι δεν αποτελούσε ασθένεια του AIDS,  είναι τώρα η υπ' αριθμών ένα αιτία θανάτου των ασθενών με AIDS σε αυτήν την χώρα.

Έχω παρατηρήσει ότι εάν ξεκινήσετε τα φάρμακα, τα συμπτώματά σας θα αρχίσουν με ανακατωσούρα στο στομάχι και διάρροια. Μέσα σε ένα χρόνο, θα αρχίσει να φαίνεται στο πρόσωπό σας. Οι άνθρωποι που ξέρω ότι παίρνουν φάρμακα για μερικά χρόνια έχουν αλλάξει ορατά. Δεν υπάρχει τρόπος να ξέρουμε εάν σταματώντας τα φάρμακα θα γιατρευτεί η ζημία. Στο Λος Άντζελες, στο San Francisco and στο South Beach, υπάρχουν πλαστικοί χειρούργοι των οποίων ολόκληρη η πελατεία είναι βασισμένη στην λιποαναρρόφηση εξογκωμάτων και την τοποθέτηση μοσχευμάτων στα μάγουλα.

Ε: Συμβουλεύετε ανθρώπους που έχουν διαγνωσθεί με HIV και AIDS. Τι τους λέτε;

Main: Τους διδάσκω πώς να επανοικοδομήσουν και να υποστηρίξουν το ανοσοποιητικό τους σύστημα με το να κάνουν τα εξής πολύ βασικά πράγματα: Να αναπτύξουν μια υγιεινή διατροφή, να κοιμούνται αρκετά, κανένα ναρκωτικό, κανένα τονωτικό πρόσθετο. Εάν κάποιος χρησιμοποιεί φάρμακα του AIDS, τους ενθαρρύνω να κάνουν για λίγο "διακοπές φαρμάκων".

Πολλοί άνθρωποι φοβούνται να εγκαταλείψουν τα φάρμακα ή να κοντράρουν αυτό που τους λένε οι γιατροί τους και οι φαρμακοβιομηχανίες. Έχω έναν πελάτη που θα τον ονομάσουμε "Jack", του οποίου ο σύντροφος πέθανε πριν από δύο χρόνια από την τοξικότητα των φαρμάκων. Ο Jack είναι οροθετικός και παίρνει φάρμακα. Είχε μια πολύ έντονη αντίδραση σε αυτά - τυφλώθηκε. Τα μάτια του σταμάτησαν να λειτουργούν λόγω των φαρμάκων του AIDS. Οι γιατροί του Jack επιβεβαίωσαν ότι η τύφλωση προκλήθηκε πράγματι από τα κοκτέιλ φαρμάκων, και όχι από κάποιον ιό ή την ασθένεια του AIDS. Όταν τον συνάντησα, είχε μόλις αφαιρέσει τα μάτια του. Έχει τώρα προσθετικά, γυάλινα μάτια.

Ε: Έτσι τελικά εγκατέλειψε τα φάρμακα;

Main: Όχι, τα παίρνει ακόμα. Ρώτησα εάν θα το σκεφτόταν να τα σταματήσει. Είπε όχι, επειδή δεν θα μπορούσε να ανταπεξέλθει στη μέτρηση αντισωμάτων ή του ιικού φορτίου του. Αισθάνθηκε οτι καλύτερα ήταν να χάσει τα μάτια του παρά να εγκαταλείψει τα φάρμακα. Οι αναστολείς πρωτεάσης είναι κατά τι λιγότερο τοξικοί από το AZT, αλλά μπορούν πάλι να αποβούν θανατηφόροι. Είναι ένας πιο αργός θάνατος.

Ε: Δεν παίρνετε φάρμακα, παρόλο που έχετε διαγνωστεί ασθενής του AIDS. Πώς είναι η υγεία σας;

Main: Τέλεια - κανένα πρόβλημα υγείας που να ξέρω. Δεν είχα ποτέ ευκαιριακή μόλυνση ή κάποια ασθένεια του AIDS. Έχω AIDS λόγω της μέτρησης αντισωμάτων που έκανα. Είχα αριθμό αντισωμάτων 120. Σύμφωνα με το CDC, αυτό είναι το AIDS, οροθετικός από μια μέτρηση αντισωμάτων κάτω από 200. Φυσικά, σε άλλες χώρες, δεν έχω AIDS. Αυτός είναι ο τρόπος που το CDC καθορίζει το AIDS στις ΗΠΑ, και αυτό μόνο από '93 και μετά. Αλλά είμαι αρκετά υγιής. Κάνω αναρριχήσεις, περπατάω στη φύση και διδάσκω γιόγκα επαγγελματικά. Λόγω της διάγνωσης του AIDS μου, έχω παρενοχληθεί από γιατρούς για να χρησιμοποιήσω φάρμακα. "Επιθετική θεραπεία", το χαρακτήριζαν.

Ε: Σύμφωνα με το Δρ Amy Justice του πανεπιστημίου του Πίτσμπουργκ, οι ομοφυλόφιλοι πεθαίνουν παίρνοντας τα φάρμακα του AIDS. Τα παίρνουν παρόλο που η θεωρία του HIV είναι ιδιαίτερα αμφιλεγόμενη, και υπάρχουν άλλες επιλογές πιο  ενθαρρυντικές ως θεραπευτική αγωγή. Γιατί δέχονται αυτήν την επιλογή θεραπείας οι ομοφυλόφιλοι, αφούτους προκαλεί τόσο  πόνο και βάσανα;

Main: Εάν εξετάσετε την ιστορία του ομοφυλοφιλικού κινήματος, θα διαπιστώσετε ότι ο HIV και το AIDS, ειρωνικά, έχουν φέρει τους ανθρώπους πραγματικά κοντά. Τον πρώτο καιρό, η ομοφυλοφιλική απελευθέρωση ήταν ουσιαστικά μια παρέα ανθρώπων με κύρια ενασχόληση τα πάρτυ. Όταν  άρχισαν να αρρωσταίνουν, οι ίδιοι αυτοί τύποι που είχαν απορριφθεί από την κοινωνία, έπρεπε να υποστηρίξουν ο ένας τον άλλον. Φρόντισαν ο ένας τον άλλον και ανέπτυξαν μια ουσιαστική σχέση. Υποστήριξαν ο ένας τον άλλον με έναν τρόπο που ποτέ δεν είχαν υποστηριχθεί από τις οικογένειες τους ή την κοινωνία.

Ο HIV και το AIDS έγιναν ο συνεκτικός ιστός  που ένωσε αυτούς τους ανθρώπους σε ένα σώμα.  Έχουν επενδυθεί πολλά στο AIDS – δισεκατομμύρια δολαρίων, κινήματα για το AIDS, χιλιάδες εθελοντικές ώρες στα κοινοτικά κέντρα, πλήρους απασχόλησης δουλειές και οργανώσεις - όλα αυτά επενδύονται στην ιδέα ότι ο HIV σκοτώνει τους ομοφυλόφιλους. Είναι σκληρό γι' αυτά τα άτομα να εγκαταλείψουν κάτι στο οποίο αφιέρωσαν ολόκληρη τη ζωή τους - τις καρδιές τους, το μυαλό, τα πιστεύω τους.  Είναι πολύ δύσκολο.

Θα ήταν ωραία εάν οι ομοφυλόφιλοι αισθάνονταν ότι μπορούν να εξασφαλίσουν αλληλεγγύη, υποστήριξη και ενότητα χωρίς τον HIV και το AIDS. Μου φαίνεται, όμως, ότι πάρα πολλοί από αυτούς έχουν υπερβολικά ταυτιστεί με αυτή τη νέα ταυτότητα ώστε να συμβεί κάτι τέτοιο σύντομα. Και είναι δυστύχημα, γιατί αυτή η ταύτιση κοστίζει πολλές ζωές.

------------------------------------------------------------------------------

Σύμφωνα με την Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας (WHO - World Health Organization) και UNAIDS, 42 εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσμο είναι μολυσμένοι με τον HIV, και σχεδόν 22 εκατομμύρια άνθρωποι στην Αφρική έχουν πεθάνει από AIDS. Αλλά το AIDS δεν είναι ασθένεια, είναι σύνολο ασθενειών. Όταν οι άνθρωποι λέγεται οτι πεθαίνουν από AIDS, πεθαίνουν από μια ιδιαίτερη ασθένεια ή κατάσταση, όπως η πνευμονία, η φυματίωση, η ελονοσία ή ο υποσιτισμός. Οι ερευνητές του AIDS υποστηρίζουν ότι ο HIV παίζει ρόλο στην ανάπτυξη αυτών των ασθενειών, αλλά παρόλα αυτά, 20 χρόνια έρευνας του AIDS έχουν αποτύχει να αποδείξουν την σχέση - αιτιολογία μεταξύ της μόλυνσης του HIV και οποιασδήποτε από τις αποκαλούμενες ασθένειες του AIDS. Οπότε γιατί  ονομάζουμε αυτές τις περιπτώσεις, θανάτους του AIDS;

Στις ΗΠΑ, το AIDS ορίζεται ως ένα σύνολο 29 προηγουμένως-γνωστών καταστάσεων συμπεριλαμβανομένων των μυκήτων, της ηπατίτιδας, της γρίπης, της πνευμονίας, της φυματίωσης και του σαρκώματος Kaposi. Αυτές οι καταστάσεις δεν αναγνωρίζονται ως αποτελέσματα του HIV. Εντούτοις, το μοναδικό πράγμα που ταξινομεί οποιαδήποτε από αυτές τις παθήσεις σαν AIDS είναι ένα θετικό τεστ αντισωμάτων για τον HIV.

Αλλά ακόμα κι αν ο HIV βρισκόταν οτι όντως προκαλεί αυτές τις ήδη γνωστές καταστάσεις, παραμένει ένα πρόβλημα. Τα τεστ αντισωμάτων για τον  HIV δεν εντοπίζουν την πραγματική HIV-μόλυνση. Αντ' αυτού, ψάχνουν για μη προσδιοριστικές  αντιδράσεις των αντισωμάτων του αίματος σας στις πρωτεΐνες του HIV-τεστ. Οι κατασκευαστές των τεστ υποστηρίζουν ότι οι αυτές οι πρωτεΐνες είναι σαν το HIV, αλλά στην πραγματικότητα, καμία από τις πρωτεΐνες των τεστ δεν έχει αποδειχθεί οτι είναι ειδικά συνδεμένες με τον HIV. Αυτά τα τεστ είναι, στην πραγματικότητα, τόσο μη προσδιορισμένα που παρουσιάζουν αλληλεπίδραση με σχεδόν 70 άλλες ήδη γνωστές καταστάσεις, συμπεριλαμβανομένης της γρίπης, τους προηγηθέντες εμβολιασμούς, τις μεταγγίσεις αίματος, την αρθρίτιδα, την οινοπνευματώδη ηπατίτιδα, τη χρήση ναρκωτικών, τους μύκητες ακόμη και την εγκυμοσύνη, καθώς επίσης και καταστάσεις ενδημικές στην Αφρική: φυματίωση, παρασιτική μόλυνση, λέπρα και ελονοσία. Επειδή κανένα τεστ HIV δεν μπορεί πραγματικά να βρει το HIV, κανένα ενιαίο HIV-τεστ δεν έχει εγκριθεί από το FDA για τη διάγνωση της HIV-μόλυνσης

Λαμβάνοντας υπόψη αυτό το μη συγκεκριμένο, αλληλεπιδρών τεστ, πώς η Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας (WHO) εντοπίζει το AIDS στην Αφρική;

Πολύ απλά: δεν απαιτούν κανένα απολύτως τεστ. Το 1985, το WHO δημιούργησε έναν νέο ορισμό του AIDS για τα Αφρικανικά έθνη και τις χώρες του τρίτου κόσμου. Ο "ορισμός του Bangui" του WHO επιτρέπει σε Αφρικανούς με κοινά φυσικά συμπτώματα συμπεριλαμβανομένης της διάρροιας, του πυρετού, την απώλεια βάρους, της φαγούρας και του βήχα, να ανακηρύσσονται αυτόματα ως ασθενείς του AIDS, χωρίς το τεστ του HIV. Αλλά αυτά τα ίδια τα συμπτώματα καθορίζουν τη ζωή για την πλειοψηφία των Αφρικανών που στερούνται τα είδη πρώτης ανάγκης όπως ικανοποιητικά τρόφιμα, το ασφαλές πόσιμο νερό, την κατάλληλη υγιεινή και τη βασική ιατρική φροντίδα. Αυτά τα συμπτώματα είναι επίσης συνώνυμα με τους μεγαλύτερους δολοφόνους σ'αυτήν την ήπειρο: ελονοσία, μολυσματική διάρροια και φυματίωση.

Οι δυτικές οργανώσεις του AIDS εργάζονται για να πάνε τα τοξικά φάρμακα του AIDS στα χέρια των αφρικανικών κυβερνήσεων, αλλά τι σημασία έχει η χρήση των ενδεχομένως θανάσιμων φαρμακευτικών ειδών του AIDS σε ανθρώπους που πάσχουν από ασθένειες σχετικές με τη φτώχεια όπως τη χρόνια φυματίωση και τη μόλυνση της ελονοσίας, ή στις έγκυες μητέρες των οποίων το αίμα αλληλεπιδρά με τα όχι-συγκεκριμένα τεστ για HIV;

Για να απαντήσω σε αυτές τις ερωτήσεις, μίλησα με τους ερευνητές του AIDS που έχουν εργαστεί στην Αφρική και μελέτησαν την αφρικανική επιδημία του AIDS.

Ο Δρ Christian Fiala είναι ιατρός και ειδικός στη μαιευτική και τη γυναικολογία στη Βιέννη. Εργάστηκε εκτενώς στην Ουγκάντα και την Ταϊλάνδη ερευνώντας το AIDS.

Ο Δρ Rodney Richards ήταν ένας από τους ιδρυτικούς επιστήμονες για την βιοτεχνολογική επιχείρηση Amgen όπου βοήθησε να αναπτυχθούν μερικά από τα πρώτα τεστ HIV. Ο Richards αυτήν την περίοδο ασχολείται με την έρευνα του AIDS.

Οι συνεντεύξεις πραγματοποιήθηκαν χωριστά και ενσωματώθηκαν σε έναν διάλογο. Οι μεμονωμένες απόψεις ανήκουν στους μεμονωμένους ομιλητές.

Ε: Πώς γίνεται η διάγνωση του AIDS στην Αφρική;

Fiala: Οι αναγνώστες σας ίσως εκπλαγούν όταν μάθουν ότι το AIDS στην Αφρική εντοπίζεται εντελώς διαφορετικά απ' οτι στην Ευρώπη ή τις ΗΠΑ. Στην Αφρική, μια διάγνωση του AIDS μπορεί να γίνει με βάση συνηθισμένα συμπτώματα για όλους. Μοιάζει ειρωνεία κάτι τέτοιο, επειδή το AIDS είναι ένα σύνολο ασθενειών, και δεν έχει κανένα χαρακτηριστικό σύμπτωμα. Ακόμη και ο συν-ιδρυτής της θεωρίας του HIV, Luc Montagnier, αναγνωρίζει ότι το AIDS δεν έχει συγκεκριμένα κλινικά συμπτώματα.

Ε: Πώς επινοήθηκε αυτός ο νέος καθορισμός του AIDS;

Fiala: Το 1985 το WHO πραγματοποίησε μια συνεδρίαση στο Bangui, τη πρωτεύουσα της Δημοκρατίας της Κεντρικής Αφρικής (Central African Republic). Ένας ανώτερος υπάλληλος του WHO, ο Joseph McCormick, έγραψε για αυτό στο βιβλίο του “Level 4: Virus Hunters of the CDC” (“Επίπεδο 4: Κυνηγοί ιών του CDC”).

"Εάν θα μπορούσα να πείσω τον καθένα, στη συνεδρίαση του WHO στο Bangui, να συμφωνήσει σχετικά με έναν ενιαίο, απλό ορισμό του τι είναι μια περίπτωση του AIDS στην Αφρική, κατόπιν, όσο ατελής κι αν είναι ο ορισμός, θα μπορούσαμε πραγματικά να αρχίσουμε να μετράμε τις περιπτώσεις..."

Αυτό είναι γνωστό ως ο καθορισμός του Bangui.

Ε: Πώς ο καθορισμός Bangui καθορίζει το AIDS;

Fiala: Υπάρχουν δύο κατηγορίες συμπτωμάτων, τα πρωτεύοντα και τα δευτερεύοντα. Σε έναν ασθενή γίνεται διάγνωση του AIDS όταν έχει δύο πρωτεύοντα συμπτώματα και ένα δευτερεύον σύμπτωμα. Τα πρωτεύοντα συμπτώματα είναι απώλεια βάρους, χρόνια διάρροια και χρόνιος πυρετός. Τα δευτερεύοντα συμπτώματα περιλαμβάνουν το βήξιμο και γενική φαγούρα.

Ε: Επιτρέψτε μου να το διευκρινίσω αυτό. Βασισμένοι στον καθορισμό του WHO, εάν έχετε πυρετό, βήχα και διάρροια στην Αφρική, έχετε AIDS;

Fiala: Σωστά.

Ε: Μα αυτό φαίνεται παράλογο.

Fiala: Είναι. Είναι ακόμα πιο παράλογο όταν καταλάβετε πόσο διαδεδομένα είναι αυτά τα συμπτώματα στις φτωχές από πόρους περιοχές της Αφρική από τη Σαχάρα και κάτω. Κατ' αρχήν, λιγότερο από το 50 τοις εκατό των Αφρικανών έχουν πρόσβαση σε ασφαλές πόσιμο νερό. Πάνω από το 60 τοις εκατό δεν έχουν καμία υγιεινή. Τα περισσότερα αφρικανικά χωριά δεν έχουν συστήματα λυμάτων. Τα ανθρώπινα και τα ζωικά περιττώματα αναμιγνύονται με την παροχή νερού. Οι άνθρωποι πίνουν αυτό το νερό και κολλάνε μολυσματικά παράσιτα και βακτηρίδια. Σαν συνέπεια, η δυσεντερία είναι ενδημική.

Όταν τα έντερα σας είναι γεμάτα με μολυσματικά μικρόβια, θα αναπτύξετε το πιθανότερο πυρετό. Το σώμα σας θα προσπαθήσει να καθαριστεί με το να αποβάλει τα βακτηρίδια όσο το δυνατόν γρηγορότερα. Αυτή είναι η μολυσματική διάρροια, και είναι απίστευτα συνηθισμένη στην Αφρική.

Η διάρροια στραγγίζει τα υγρά, τα άλατα, τα μέταλλα και τις θρεπτικές ουσίες από το σώμα. Αποδυναμώνει το ανοσοποιητικό σύστημα. Όταν δεν έχετε ασφαλές πόσιμο νερό, θα έχετε διάρροια για χρόνια. Όταν έχετε χρόνια διάρροια, δεν μπορείτε παρά να χάσετε βάρος.

Σε αυτό το σημείο, έχετε εκπληρώσει τα πρωτεύοντα συμπτώματα για τον αφρικανικό καθορισμό του AIDS. Έτσι χρειάζεστε ένα δευτερεύον σύμπτωμα, όπως γενική φαγούρα ή βήξιμο. Στην Ουγκάντα, ένα αποκαλούμενο "επίκεντρο του AIDS," το 80 τοις εκατό των σπιτιών έχουν πατώματα κατασκευασμένα από χώμα ή κοπριά αγελάδων. Μια ολόκληρη οικογένεια ζει σε αυτό το πάτωμα. Υπάρχουν, κατά μέσον όρο, επτά παιδιά ανά οικογένεια, που όλα ζουν σε αυτό το δωμάτιο. Αυτό δεν είναι αυτό που στις ΗΠΑ και την Ευρώπη αποκαλούμε κατάλληλη κατοικία, και είναι εύκολο να κατανοηθεί πώς ένα πρόβλημα όπως "γενική φαγούρα" μπορεί να εμφανιστεί. Σε αυτό το σημείο, ένας Αφρικανός που πάσχει από φαγούρα, διάρροια, και απώλεια βάρους πρέπει - σύμφωνα με τον WHO - να αναφέρεται επίσημα ως ασθενής του AIDS. Ο καθορισμός του Bangui απλώς ονομάζει εκ νέου τα συμπτώματα της ένδειας ως AIDS.

Το δεύτερο πρόβλημα με τον καθορισμό Bangui είναι η φυματίωση. Η φυματίωση είναι πολύ διαδεδομένη στην Αφρική. Είναι μια βακτηριακή μόλυνση που μολύνει τους πνεύμονες. Η φυματίωση διαδίδεται με το βήξιμο, και είναι ιδιαίτερα μολυσματική. Τα χαρακτηριστικά συμπτώματα της φυματίωσης είναι πυρετός, απώλεια βάρους και βήξιμο. Αυτό είναι ακριβώς ότι απαιτείται για μια διάγνωση του AIDS.

Ε: Οπότε, εάν έχετε φυματίωση στην Αφρική, μπορείτε να διαγνωστείτε σαν ασθενής του AIDS;

Fiala: Σωστά. Σύμφωνα με τον WHO, τα χαρακτηριστικά συμπτώματα της φυματίωσης καθορίζουν το AIDS στην Αφρική.

Ένα άλλο πρόβλημα με τον καθορισμό Bangui είναι η ελονοσία. Η ελονοσία είναι η πιο διαδεδομένη ασθένεια στην Αφρική και τις τροπικές χώρες. Είναι η κύρια αιτία θανάτου στην Ουγκάντα. Διαδίδεται από τα κουνούπια, έτσι οι άνθρωποι μολύνονται αρκετές φορές ετησίως. Πολλοί άνθρωποι πεθαίνουν κάθε χρόνο, ενώ οι υπόλοιποι αναπτύσσουν μια σχετική ανοσία, αν και σιγά – σιγά τους φθείρει. Τα συμπτώματα της ελονοσίας περιλαμβάνουν πυρετό, απώλεια βάρους και κούραση. Εάν έχεις βήχα ή φαγούρα, και πάθεις ελονοσία στην Αφρική, μπορείς να διαγνωσθείς ως ασθενής του AIDS.

Σαν να μην ήταν αυτό αρκετά προβληματικό, σε μερικές χώρες της Αφρικής, όπως η Τανζανία, οι αρμόδιες αρχές για την υγεία έχουν αποφασίσει ότι αυτό που χρειάζονται είναι μια διάγνωση ενός κριτηρίου Σε έναν ασθενή που παρουσιάζει ένα από τα πρωτεύοντα συμπτώματα - διάρροια, πυρετό ή απώλεια βάρους - μπορεί να δοθεί μια διάγνωση για AIDS.

Αυτό είναι μετά βίας επιστημονικό, και είναι πολύ διαφορετικό από αυτό που οι άνθρωποι μαθαίνουν για το AIDS στην Αφρική. Η ιδέα ότι πρέπει να υπάρξει ένα διαφορετικό είδος του AIDS για τους Αφρικανούς ή τους Ευρωπαίους ή τους Αμερικανούς αψηφά τον επιστημονικό καθορισμό της “μόλυνσης προερχόμενης από ιό”. Ένας μοναδικός ιός δεν προκαλεί διαφορετικές ασθένειες σε διαφορετικούς ανθρώπους ή σε διαφορετικές χώρες. Μια μόλυνση προερχόμενη από ιό δεν ποικίλλει τόσο έντονα ώστε να προκαλεί πυελικό καρκίνο στις γυναίκες, σάρκωμα Kaposi στους ομοφυλοφιλικούς άνδρες, και φυματίωση στους Αφρικανούς. Αλλά αυτό καλούμαστε να πιστέψουμε για τον HIV.

Ε: Ποια είναι η θεραπεία για τη φυματίωση και την ελονοσία;

Fiala: Η καλύτερη θεραπεία είναι η πρόληψη. Ο αποτελεσματικότερος τρόπος να μειωθούν όλες αυτές οι μολυσματικές ασθένειες είναι να βελτιωθεί το βιοτικό επίπεδο και η υγιεινή για τους ντόπιους – να εξασφαλιστεί ασφαλές, καθαρό νερό, αρκετό, υγιεινό φαγητό, κατάλληλες συνθήκες κατοικίας και βασική ιατρική φροντίδα. Αυτός είναι ακριβώς ο τρόπος που μειώθηκε εντυπωσιακά στις ΗΠΑ και την Ευρώπη η επίπτωση της φυματίωσης και άλλων μολυσματικών ασθενειών.

Η θεραπεία για την ελονοσία είναι γνωστή και απλή: δίχτυα που να προστατεύουν τα χωριά από τα κουνούπια, καθαρό, ασφαλές, μη-στάσιμο νερό και τα ανέξοδα, ιδιαίτερα αποδοτικά φάρμακα που μάχονται αποτελεσματικά την ασθένεια.

Ε: Γιατί οι χώρες της Αφρικής δεν έχουν καθαρά συστήματα νερού;

Fiala: Θα μπορούσατε να υποβάλλατε αυτή την ερώτηση 100 χρόνια πριν στις ΗΠΑ και την Ευρώπη. Τα συστήματα λυμάτων και νερού στηρίζονται στην οικονομική ανάπτυξη. Στη δύση έχουμε αυτά τα πράγματα επειδή ξέρουμε ότι είναι απολύτως ουσιαστικά, έτσι έχουμε επενδύσει χρήματα και ενέργεια πάνω τους.

Ε: Μας λένε ότι υπάρχουν σχεδόν 30 εκατομμύρια Αφρικανοί ασθενείς του AIDS. Αυτός είναι ένας τεράστιος αριθμός ανθρώπων. Πώς έχουν μετρηθεί τόσες περιπτώσεις;

Fiala: Η οργάνωση του AIDS των Ηνωμένων Εθνών (UNAIDS) και το WHO χρησιμοποιούν διάφορα λογισμικά διαμόρφωσης σε υπολογιστές για να βγάλουν τους αριθμούς τους.

Richards: Όταν διαβάζετε για τα εκατομμύρια μολυσμένους από AIDS στην Αφρική, σημειώστε τη λέξη "υπολογίζεται" που πάντα προηγείται του αριθμού στις επίσημες εκδόσεις.

Ε: Τι σημάνει το "υπολογίζεται";

Richards: Όλες οι εκθέσεις WHO/UNAIDS της HIV-μόλυνσης στην Αφρική είναι "υπολογισμένες" με βάση τα τεστ για HIV που εκτελούνται στα δείγματα αίματος από κλινικές εγκυμοσύνης. Αυτές οι σφαιρικές εκθέσεις δημιουργούνται από κοινού από το WHO και το UNAIDS.

Ε: Γιατί το αίμα λαμβάνεται από τις κλινικές εγκυμοσύνης;

Richards: Στις χώρες με μικρή υποδομή, η ιατρική φροντίδα είναι πολύ περιορισμένη και συντηρείται σε ένα βαθμό για το πιο τρωτό τμήμα του πληθυσμού, όπως τα νήπια και οι έγκυες γυναίκες. Ακόμη και στις φτωχότερες χώρες, υπάρχουν κλινικές εγκυμοσύνης που εξυπηρετούν τις γυναίκες που είναι ετοιμόγεννες ή λεχώνες. 

Οι έγκυες γυναίκες παρατάσσονται τακτικά σε αυτές τις κλινικές για μια εξέταση που περιλαμβάνει και λήψη αίματος για τη σύφιλη. Η μόλυνση της σύφιλης είναι διαδεδομένη σε πολλές χώρες της Αφρικής και πρέπει να θεραπευθεί πριν από τη γέννηση του βρέφους, αλλιώς το τελευταίο μπορεί να πεθάνει ή να φέρει σοβαρή βλάβη.

Μία φορά το χρόνο, οι ερευνητές του UNAIDS συλλέγουν τα εναπομείναντα δείγματα αίματος από αυτές τις κλινικές, και τις εξετάζουν με ένα ενιαίο τεστ HIV-αντισωμάτων που λέγετε Elisa. Ο προκύπτων αριθμός των HIV-θετικών αποτελεσμάτων τροφοδοτείται σε ένα επιδημιολογικό πρόγραμμα διαμόρφωσης αποτελεσμάτων (EPI-model) στην έδρα του WHO στη Γενεύη. Το πρόγραμμα EPI-model, έπειτα, επεκτείνει συμπερασματικά τα HIV-θετικά αποτελέσματα της δοκιμής επάνω σε ολόκληρο τον πληθυσμό - νέους και γέρους, άνδρες, γυναίκες και παιδιά. Όταν ακούμε λοιπόν για τον αριθμό των ανθρώπων που είναι μολυσμένοι με τον HIV, αυτός είναι ο αριθμός που αναφέρεται.

Ε: Πώς στοιχίζονται οι αναφερόμενοι αριθμοί HIV-μολύνσεων με τον πραγματικό αριθμό ανθρώπων που έκαναν το τεστ;

Richards: Οι WHO/UNAIDS μας λένε ότι υπάρχουν αυτήν την στιγμή 30 εκατομμύρια HIV-θετικοί Αφρικανοί, παρόλο που ούτε ένας στους χίλιους έχει ποτέ εξεταστεί. Στη Νότια Αφρική, οι εκθέσεις WHO/UNAIDS αναφέρουν οτι 5 εκατομμύρια άνθρωποι είναι μολυσμένοι με το HIV, αλλά αυτός ο αριθμός είναι βασισμένος σε μόνο 4.000 υπαρκτά θετικά αποτελέσματα από τεστ σε εγκύους γυναίκες.

Αλλά ακόμη και αυτά τα θετικά αποτελέσματα είναι μετά βίας ενδεικτικά της HIV-μόλυνσης Τα τεστ αντισωμάτων που μετριούνται σε αυτές τις έρευνες είναι γνωστό οτι τις περισσότερες φορές βγαίνουν θετικά λόγω αλληλεπίδρασης με τα αντισώματα που παράγονται από την ελονοσία, τη φυματίωση και την παρασιτική μόλυνση – όλες συνηθισμένες καταστάσεις στην Αφρική. Οι ίδιοι οι κατασκευαστές των τεστ προειδοποιούν ότι η εγκυμοσύνη είναι μια γνωστή αιτία ψευδο-θετικών αποτελεσμάτων.

Fiala: Το να εξετάζεις εγκύους γυναίκες για μόλυνση από HIV είναι μια εξασφαλισμένη προφητεία. Παρόλα αυτά, αυτές είναι οι μόνοι άνθρωποι που εξετάζονται τακτικά για την HIV-μόλυνση στην υποσαχάρια Αφρική.

Ε: Μας λένε ότι έχουν πεθάνει 28 εκατομμύρια άνθρωποι παγκοσμίως και 22 εκατομμύρια Αφρικανοί λόγω του AIDS. Πώς μετριούνται στην Αφρική οι θάνατοι του AIDS;

Richards: Οι θάνατοι του AIDS είναι επίσης κατ' εκτίμησιν. Ο αριθμός θανάτων προκύπτει από την εκτίμηση της Epi-model για τις περιπτώσεις οροθετικών. Υποτίθεται ότι εάν ένας συγκεκριμένος αριθμός ανθρώπων είναι οροθετικοί, τότε και ένας συγκεκριμένος αριθμός θα πεθάνει από AIDS. Ο υπολογισμός γίνεται με βάση αυτά που ξέρουν οι ερευνητές για την πρόοδο των ασθενειών στους ασθενείς του AIDS από τις μελέτες που είχαν γίνει στους οροθετικούς  χρήστες ενδοφλέβιων ενέσεων και τους ομοφυλόφιλους στις ΗΠΑ και την Ευρώπη.

Ε: Είναι ακριβείς αυτοί οι αριθμοί;

Richards: Όχι, οι αριθμοί έχει διογκωθεί πολύ. Παραδείγματος χάριν, το WHO/UNAIDS λέει ότι έχουν υπάρξει 2,2 εκατομμύρια θάνατοι του AIDS στην Ουγκάντα μέχρι τώρα, αλλά το Υπουργείο Υγείας της Ουγκάντα έχει καταγράψει ένα συσσωρευτικό σύνολο μόνο 56.000 θανάτων του AIDS από την αρχή της επιδημίας. Η έκθεση του WHO είναι 33 φορές υψηλότερη από τον πραγματικό αριθμό καταγραμμένων, ελεγμένων θανάτων.

Από το τέλος του 2001, οι επίσημοι κυβερνητικοί οργανισμοί στον αναπτυσσόμενο κόσμο έχουν κατορθώσει να τεκμηριώσουν μόνο το 7 τοις εκατό των θανάτων του AIDS που οι WHO/UNAIDS υποστηρίζουν οτι έχουν συμβεί. Η Ρωσική Ομοσπονδία μπορεί να τεκμηριώσει μόνο το 3 τοις εκατό της εκτίμησης των θανάτων του AIDS από το UNAIDS. Η Ινδία έχει το 2 τοις εκατό της εκτίμησης του UNAIDS. Η Κίνα έχει μόνο το 1 τοις εκατό.

Ε: Εάν καταλαβαίνω σωστά, ο αριθμός των ανθρώπων που μας λένε ότι έχουν AIDS στην Αφρική είναι στη πραγματικότητα μια κατ' εκτίμησιν υποθετική προέκταση με βάση τα αποτελέσματα από ασαφή, ευμετάβλητα τεστ αντισωμάτων που γίνονται σε εγκύους γυναίκες;

Fiala: Σωστά.

Ε: Και ο αριθμός των θανάτων του AIDS στην Αφρική είναι μια προβολή με βάση την προηγούμενη εκτίμηση, συνεπώς πολύ διογκωμένη ξανά;

Richards: Κι αυτό είναι σωστό.

Ε: Τι σημαίνει μια διάγνωση του AIDS για έναν Αφρικανό με φυματίωση ή ελονοσία;

Fiala: Σε πολλές αφρικανικές κλινικές, βασικές ιατρικές προμήθειες όπως τα αντιβιοτικά είναι εξαιρετικά περιορισμένες. Μια κλινική μπορεί να έχει μόνο 10 μπουκάλια αντιβιοτικών. Στους ασθενείς του AIDS αρνούνται συχνά την ενδεδειγμένη θεραπεία με αντιβιοτικά, επειδή υποτίθεται ότι θα πεθάνουν έτσι κι αλλιώς. Οι δυτικοί γιατροί το έχουν καταστήσει σαφές ότι το AIDS είναι μια θανατηφόρα ασθένεια. Το να τους βοηθήσεις θεωρείται σπατάλη των λιγοστών πόρων.

Ε: Ποια είναι η κύρια οργάνωση του AIDS στην Ουγκάντα;

Fiala: Η TASO - Η Οργάνωση Υποστήριξης του AIDS (The AIDS Support Organisation). Υποστηρίζουν ότι είναι ανεξάρτητοι, αλλά χρηματοδοτούνται σε μεγάλο βαθμό από τη φαρμακευτική βιομηχανία. Αυτήν την περίοδο κατασκευάζουν κτήρια για να προετοιμάσουν το έδαφος για μαζικές εξετάσεις HIV με αυτά τα ασαφή, ευμετάβλητα τεστ, και για να διανείμουν τα τοξικά φάρμακα του AIDS.

Στην Αφρική, το 50 τοις εκατό του πληθυσμού δεν έχουν πρόσβαση σε καθαρό πόσιμο νερό και η μεγάλη πλειοψηφία έχει έλλειψη ακόμη και σε βασική ιατρική φροντίδα. Και η απόκριση της δισεκατομμυριούχου βιομηχανίας του AIDS είναι να τους παράσχει τα τεστ αντισωμάτων για τον HIV, να προωθήσει τα προφυλακτικά και να εφαρμόζει θεραπείες με τα θανατηφόρα φάρμακα του AIDS. Αυτά τα φάρμακα είναι παρόμοια ή ίδια με τη χημειοθεραπεία που χρησιμοποιείται για μικρό χρονικό διάστημα μόνο στη θεραπεία του καρκίνου. Λειτουργούν με την παύση της ανάπτυξης των κυττάρων. Τώρα σκοτώνουν το σώμα σας από μέσα προς τα έξω.

Ε: Ποια φάρμακα του AIDS χρησιμοποιούνται στην Αφρική;

Fiala: Η Boehringer, μια φαρμακοβιομηχανία, κάνει μελέτες στην Ουγκάντα με ένα φάρμακο αποκαλούμενο Nevirapine. Το FDA αρνήθηκε την έγκριση του Nevirapine στις ΗΠΑ για την αποκαλούμενη “από τη μητέρα στο παιδί” μετάδοση, επειδή είναι αναποτελεσματικό και με θανάσιμες παρενέργειες, αλλά γι' αυτόν ακριβώς τον σκοπό - σε εγκύους μητέρες  και αγέννητα  βρέφη - χρησιμοποιείται το φάρμακο στην Αφρική.

Σε μια δοκιμή φαρμάκων, 17 τοις εκατό των ασθενών που έπαιρναν Nevirapine ανέπτυξαν παθήσεις στο συκώτι. Ένας εργαζόμενος της Αμερικανικής Υγειονομικής Περίθαλψης που έπαιρνε Nevirapine αναγκάστηκε να κάνει μεταμόσχευση συκωτιού για να σώσει τη ζωή του, και αυτό ήταν αποτέλεσμα της φαρμακευτικής τοξικότητας. Πέντε γυναίκες στη Νότια Αφρική πέθαναν και δεκάδες ανέπτυξαν σοβαρές παθήσεις ήπατος σε μια δοκιμή συνδυασμού φαρμάκων του AIDS που περιελάμβανε και το Nevirapine.

Η ετικέτα προειδοποίησης του ίδιου του κατασκευαστή για το Nevirapine δηλώνει ότι ασθενείς που έπαιρναν το φάρμακο έχουν εμφανίσει: "Σοβαρή, απειλητική για τη ζωή και σε μερικές περιπτώσεις θανατηφόρα ζημία του ήπατος", και "σοβαρές, απειλητικές για τη ζωή δερματικές αντιδράσεις, συμπεριλαμβανομένων και θανατηφόρων επιπτώσεων."

Αυτά είναι τα τοξικότερα φάρμακα που είναι γνωστά στην ιατρική, και δίνονται στο πιο τρωτό μέρος του πληθυσμού - εγκύους μητέρες, αγέννητα παιδιά και νεογνά - βασισμένοι σε ένα ελαττωματικό τεστ, ή και σε κανένα τεστ, ενώ οι πραγματικές τους ανάγκες σε τρόφιμα, στέγη και νερό συνεχίζουν να αγνοούνται.

Αυτό που θα βοηθούσε πραγματικά τους Αφρικανούς είναι η ανάπτυξη κάποιας υποδομής στις χώρες: κατάλληλη υγιεινή, ασφαλές νερό, βασική ιατρική φροντίδα και αρκετή, θρεπτική τροφή. Κάτι τέτοιο υπαγορεύει η απλή λογική. Και προκαλεί κατάπληξη το γεγονός ότι τα Ηνωμένα Εθνη συστήνουν ακριβώς το αντίθετο.

Το 1999 η επιτροπή UNAIDS έκανε τις επίσημες συστάσεις της σε μια συνεδρίαση των υπουργών χρηματοδότησης που αντιπροσώπευαν τις διάφορες χώρες της Αφρικής. Οι ακριβείς συστάσεις των Η.Ε. στα αφρικανικά έθνη: να ανακατευθύνουν δισεκατομμύρια δολάρια από την υγεία, την υποδομή και την αγροτική ανάπτυξη στο AIDS - τα προφυλακτικά, το ασφαλές σεξ, τις ομιλίες και τα θανάσιμα φάρμακα. Αυτό δεν είναι ότι χρειάζονται αυτοί οι άνθρωποι που ήδη υποφέρουν για να είναι υγιείς και επιτυχημένοι. Αυτό είναι το πώς ακριβώς να διαδώσεις το θάνατο, την ασθένεια και την ένδεια.

Επίλογος: Εάν η ιστορία του AIDS στην Αφρική μοιάζει με παρωδία γραφειοκρατικού αλαλούμ, σημειώστε και αυτό: Τον Απρίλιο αυτού του χρόνου (2003), το αμερικανικό υπουργείο Υγείας (CDC) ανήγγειλε μια νέα στρατηγική ελέγχου του HIV για τις Ηνωμένες Πολιτείες. Αντί να στηρίζονται στην εθελοντική HIV-δοκιμή, οι ομοσπονδιακοί ανώτεροι υπάλληλοι προωθούν τον έλεγχο όλων των εγκύων γυναικών στις ΗΠΑ, και οργανώνουν μέτρα για να ενταχθεί το τεστ αντισωμάτων για τον HIV σε κάθε εξέταση στα νοσοκομεία. Το CDC έχει ήδη κυκλοφορήσει ένα γρήγορο τεστ αντισωμάτων για τον HIV, εύκολο για χρήση σε όλες τις ομοσπονδιακά χρηματοδοτούμενες κλινικές, καθώς επίσης στα καταφύγια των αστέγων, τις φυλακές και τα κέντρα θεραπείας από κατάχρηση ουσιών.

Και είναι γνωστό ότι τα τεστ αντισωμάτων για τον HIV αλληλεπιδρούν με τα αντισώματα που παράγονται κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, τη κατάχρησης ναρκωτικών ουσιών και σχεδόν 70 άλλων φυσιολογικών καταστάσεων, και κανένα τεστ για το HIV δεν έχει εγκριθεί από το FDA για να εντοπίσει τη μόλυνση HIV. Η εφαρμοσμένη ιατρική περίθαλψη για τη μόλυνση του HIV είναι μια ανάμειξη των τοξικότερων φαρμάκων που κατασκευάστηκαν ποτέ.

Η σειρά "Η διαμάχη του AIDS" αναζήτησε την επιστημονική και κοινωνιολογική εξέλιξη που διαμόρφωσε την υπόθεση του HIV, και τις μεταστάσεις μιας καιροσκοπικής κατασκευής που επιβλήθηκαν σε ένα εύπιστο, απληροφόρητο κοινό.

Πρέπει να αναρωτηθούμε, κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε για τους αρρώστους; Δεν έχουμε τίποτα καλύτερο να προσφέρουμε στους εξαθλιωμένους Αφρικανούς από το AZT και το Nevirapine; Δεν έχουμε τίποτα καλύτερο να κάνουμε για τις ναρκομανείς μητέρες από το να επιβάλλουμε κι άλλα φάρμακα στον οργανισμό τους; Και πώς πρέπει κανείς να φερθεί σε όσους είχαν την ατυχία να βρεθούν οροθετικοί με τέτοιες αναξιόπιστες εξετάσεις; Δεν υπάρχει τίποτα καλύτερο από το να τους αναγγελθεί ότι έχουν μια θανατηφόρα ασθένεια;

“Ως προς τις ασθένειες, βάλτε δύο συνήθειες στη ζωής σας  - να είστε χρήσιμοι , ή τουλάχιστον να μην είστε επιβλαβείς”. (Ιπποκράτης, Έλληνας θεραπευτής του 5ου αιώνα π.Χ., θεωρούμενος ως ο πατέρας της ιατρικής.)

Όσον αφορά τους ανθρώπους, ένα είναι σίγουρο. Μπορούμε πάντα να τα καταφέρουμε καλύτερα.

Μετάφραση από το “The AIDS Debate: The Most Controversial Story You've Never Heard” http://www.reviewingaids.org/awiki/index.php/Document:AIDS_Debate

© 2003 by Liam Scheff

Originally published in the Boston Weekly Dig.