Φίλοι μου και φίλες,

ο adreo  δεν έχει χάσει απότομα την επαναστατική του διάθεση, απλά ανάμεσα στ' άλλα, δηλαδή την διαμάχη του με κάποιους εδώ μέσα στο site, έχει και άλλη αποστολή.

Nα δίνει κάποιες συμβουλές , σε αυτούς που τις χρειάζονται για κάποια θέματα που πιστεύει πως τα κατέχει καλά. Όπως παράδειγμα η σύνθεση ενός τραγουδιού.

Και αυτή είναι η αλήθεια. Η ζωή μου είναι ένα τραγούδι, ένας στίχος, ακόμα κάποιο κομμάτι κλασσικής μουσικής, το μυθιστόρημα και ο λόγος γενικά. Και κατ΄ανάγκην δεν είμαι και ευτυχισμένος. Ένας άνθρωπος είμαι που η ζωή τον έχει φιλέψει και καλά και κακά. Η χαρά και οι θλίψη είναι δίδυμες αδερφές, έχω γράψει κάπου. Και έτσι τις βλέπω. Αυτά τα γράφω σαν μια εισαγωγή στο θέμα που θα αναφερθώ.

Σήμερα θα σας πω πως εγώ γράφω ένα τραγούδι.

Το γράφω , στην πρώτη του μορφή, μέσα σε ένα λεπτό. Ναι, τόσο μου παίρνει για να συνθέσω ένα τραγούδι. Έχω ανοιχτό ένα μαγνητόφωνο, ή κάποιο πρόγραμμα ηχογράφησης στο κομπιούτερ, παίρνω την κιθάρα μου και τραγουδώ τον στίχο και αν δεν έχω στίχους μουρμουρίζω κάποιους όπως μου έρχονται στο μυαλό.

Ύστερα το ακούω και κάνω κάποιες βελτιώσεις, που συνήθως δεν μεταβάλουν καθόλου ή ελάχιστα  την αρχική μελωδική γραμμή.

Άλλοι συνθέτες, το λένε μερικοί αυτό, κάθονται μήνες ολόκληρους για να κάνουν καποια τραγούδια. Εγώ αυτό δεν το καταλαβαίνω. Και βέβαια μη με θεωρήσετε ότι πιστεύω πως είμαι μια ειδική περίπτωση. Όχι, απλά σας λέω πως εγώ γράφω.

Συνιστώ λοιπόν στον κάθε νέο επίδοξο συνθέτη να ακολουθήσει αυτό το συστημα και πιστεύω πως δεν θα χάσει. Τον θεωρώ πως είναι ένας εύκολος αλλά και πηγαίος τρόπος για να γράψει κάποιος ένα τραγούδι. Και άμα ξέρει νότες, αργότερα το γράφει και έτσι.. 

Πολύ επίσης με βοηθά να συνθέτω και στο πιάνο. Που εγώ το θεωρώ τον βασιλιά των μουσικών οργάνων. Βέβαια για να γράψεις κάποιο τραγούδι θα πρέπει να υπάρχει το αίτιο και αν δεν υπάρχει να το δημιουργήσεις ο ίδιος. Η φαντασία, η επιθυμία του να ζήσεις κάτι, έστω και στην εικονική πραγματικότητα, μπορεί να βοηθήσει να βγει κάποιο ζεστό , όμορφο τραγούδι.

Μπορεί όμως κάποιος στιχουργός να σου δώσει το έναυσμα, με έναν στίχο που να σε συγκινήσει. Δηλαδή στην ουσία δανείζεσαι τα περιγραφόμενα στον στίχο του, που ακουμπούν με την σειρά τους τις ευαίσθητες χορδές της ψυχής σου και τέλος μετατρέπονται σε τραγούδι.

Τώρα που υπάρχουν τα κινητά, όποιος έχει το ταλέντο να γράφει μουσική, μπορεί να μην χάσει ούτε μια νότα. Αποθηκεύει την όποια έμπνευσή του, που έρχεται κάποια απρόσμενη στιγμή και μετα την επεξεργάζεται. 

Μια εποχή έγραψα για όλα τα χρώματα των ματιών των γυναικών, μαύρα , καστανά , πράσινα, γαλάζια, μελιά και δεν θυμάμαι και τι άλλο ακόμα. Ένα δυο από αυτά τα αγαπάω ιδαίτερα για την μελωδία τους και τον στίχο, που γεννήθηκαν με συνοπτικές διαδικασίες, χωρίς ιδαίτερο λόγο αλλά και κόπο. Εγώ συνθέτω παντού, στο δρόμο, στο αυτοκίνητο στο σπίτι , οποιαδήποτε στιγμή. Στην περίπτωση αυτή η μουσική είναι αβίαστη και πολλές φορές πολύ ωραία.

Έτσι έχω γράψει κάποια από τα πιο όμορφα (για μένα!) , τραγούδια μου.

Τα αναφέρω αυτά για να σας δείξω, πως δεν είναι απαραίτητο κανείς να ζει κάποια ιστορία για να γράψει μουσική. Τα βιώματά του πάνω σε όλους τους τομείς τον κάνουν να γράφει. Για αυτούς που είναι πολύ νέοι, για να γράψουν ένα τραγούδι, χρειάζεται κάπως το αίτιο, δηλαδή να είναι ερωτευμένοι , παράδειγμα, να έχουν συναντήσει κάποιες δυσκολίες στην μικρή τους ζωή και λοιπά. Όμως μουσική για να γράψεις, μπορεί σαν αιτία να έχεις, μια όμορφη κινηματογραφική ταινία, κάποιο δυσάρεστο ή ευχάριστο γεγονός που ζεις ή πληροφορείσαι, και χίλιες δυο αιτίες.

Τώρα, το πόσο καλό θα είναι το τραγούδι...  Γι΄αυτόν που το γράφει είναι καλό! Για τον πολύ κόσμο, εξαρτάται αν θα κυκλοφορήσει, αν θα διαφημιστεί και άλλα που αναφέρθηκα στο προχτεσινό μου σχόλιο.

Όμως συνιστώ να γράφετε μουσική και ας μένει στα συρτάρι.

Είναι μια διέξοδος. Είναι μια ευχάριστη ενασχόληση.

Για μένα τολμώ να πω είναι τρόπος ζωής.Και πιστεύω και για όλους τους συνθέτες. 

 Αυτά για σήμερα.

adreo