Τι είναι μια λαϊκή εξέγερση;


Το εφιαλτικό πλανητικό καθεστώς της Νέας Τάξης, με τα προπαγανδιστικά του φερέφωνα (ΜΜΕ), τους «αριστερούς», τύπου Αλαβάνου και Τσίπρα, καθώς και κάθε άσχετο δημοσιοκάφρο ή «αριστεριστή» που αυτό-αυνανίζεται με ανύπαρκτες «επαναστατικές εξεγέρσεις», όλοι αυτοί μαζί (εγκάθετοι ή «χρήσιμοι ηλίθιοι»), δεν ισοπεδώνουν απλώς κάθε ιστορική μνήμη και κινηματική παράδοση, αλλά δολοφονούν αγρίως και τη λογική.
άλλοι συνειδητά, άλλοι από σφετεριστική δημαγωγία, άλλοι για να βγούνε ή να δικαιολογήσουν τη χρόνια ανυπαρξία τους και άλλοι από άγνοια και απροσμέτρητη βλακεία, καρατομούν κάθε διαλεκτική των κινημάτων και κάθε έννοια, την θεωρία των εξεγέρσεων, κατασκευάζοντας τις έννοιες και τη «θεωρία» της Νέας Τάξης για τα λαϊκά κινήματα και τις λαϊκές εξεγέρσεις.
Μας προβάλλει λοιπόν το καθεστώς με τους ιδεολογικούς του μπράβους και τους «αριστερούς» σφογγοκωλάριους το «κίνημα» των κουκουλοφόρων σαν λαϊκή εξέγερση, σαν κοινωνική θύελλα!!!
Για πρώτη φορά στην ιστορία έχουμε μια «κοινωνική θύελλα» χωρίς υποκείμενα, χωρίς στόχους, χωρίς συνθήματα, χωρίς ζύμωση και διαπάλη ιδεών, χωρίς εμβρυακές καν οργανωτικές δομές βάσης.
Τα μόνα υποκείμενα που υπήρξαν, «συνεδρίαζαν» και έπαιρναν τις αποφάσεις ήταν οι κουκολοφόροι, εν κρυπτώ και μέσα στους «χώρους» των προβοκατόρικων μηχανισμών του συστήματος και των μυστικών υπηρεσιών.
Δεν είδαμε πουθενά τον κοινωνικό θυμό να έχει «κύτταρο», «έδρα» ζυμώσεων, αποφάσεων, οργάνωσης και δράσης.
Δεν είδαμε πουθενά αιτήματα και συνθήματα, έστω και θολά και συγκεχυμένα για τα συσσωρευμένα προβλήματα καταπίεσης και αποκτήνωσης της νεολαίας. Έστω και περιορισμένα πάνω στα ζητήματα της νεολαίας.
Δεν είδαμε πουθενά ούτε το κλασσικό αναρχικό σύνθημα «κάτω το κράτος» και «κάτω η κυβέρνηση», συνθήματα που σε μια πραγματική εξέγερση μπαίνουν αυθόρμητα. Απεναντίας είδαμε το σύνθημα «εκλογές τώρα»!!!
Μια κοινωνική και λαϊκή εξέγερση βάζει το ζήτημα των εκλογών τώρα!!!
Πού και πότε έχει ξαναγίνει αυτό; Πού και πότε οι λαϊκές εξεγέρσεις δεν έχουν κανένα αίτημα και σύνθημα, αλλά ψελλίζουν μόνο «κάτω οι μπάτσοι» ή «εκλογές τώρα»;
Πού και ΠΟΤΕ μια λαϊκή έκρηξη ξεθυμαίνει μόνο σε καψίματα και πλιάτσικο, σε εμπρησμούς των πάντων, ΧΩΡΙΣ σύγκρουση με το καθεστώς!!!
Πού και πότε μια λαϊκή εξέγερση διαδραματίζεται μπροστά στα απαθή βλέμματα των κατασταλτικών μηχανισμών και διαφημίζεται από το καθεστώς και όλοι οδύρονται και κλαίνε για το πόσο δίκαιο έχουν οι εξεγερμένοι;
Κάποιοι βάλθηκαν να μας τρελάνουν…
Οι λαϊκές εξεγέρσεις και οι κοινωνικές θύελλες δεν έρχονται σαν κεραυνός εν αιθρία, χωρίς συσσωρεύσεις κινητοποιήσεων και χωρίς έμβρυα πυρετικών ιδεών και οργάνωσης (υποκείμενα).
Πριν από τις εξεγέρσεις προηγούνται πυρετικές διαδικασίες: λαϊκές κινητοποιήσεις με αιτήματα, φλογερές ζυμώσεις ιδεών, καταλήψεις και χώροι συνελεύσεων, συμμετοχή στις αποφάσεις, οργανωτικά έμβρυα και Επιτροπές αγώνα, παλιρροϊκό κύμα μαζικής ανάπτυξης και πολλά άλλα.
Εδώ δεν είχαμε τίποτα από τα χαρακτηριστικά μιας Εξέγερσης: Ούτε ιδέες, ούτε αιτήματα, ούτε συνθήματα, ούτε οργανωτικά έμβρυα συντονισμού του αγώνα, ούτε συμμετοχή αυτού του κοινωνικού θυμού στις αποφάσεις και στα όργανα δράσης, ούτε προοπτική, ούτε ΚΑΜΙΑ σύγκρουση με το καθεστώς.
Όλα αυτά τα είχανε υποκαταστήσει οι κουκουλοφόροι. Αυτοί δίνανε την κατεύθυνση, αυτή αποφάσιζαν, αυτοί επιχειρούσαν να αξιοποιήσουν το διάχυτο κοινωνικό θυμό σε αγελέα τρομοκρατική και καταστροφική δύναμη.
Η μόνη σύγκρουση ήταν με τα καταστήματα, τα κτίρια, τα αυτοκίνητα: Φωτιές, καταστροφές και πλιάτσικο, υστερική ψύχωση…
Τέλος κάθε κίνημα και εξέγερση αποτυπώνεται και στους ηγέτες που αναδεικνύει: ηγέτες με πρόσωπο και κύρος βγαλμένοι μέσα από τη δράση του κινήματος, φυσικοί ηγέτες των λαϊκών αγώνων.
Και αυτό αποτελεί ιστορική πρωτοτυπία: Μια κοινωνική, λαϊκή έκρηξη χωρίς ηγέτες, χωρίς πρωταγωνιστές!!!
Αυτοί ήταν οι κουκουλοφόροι και οι καθεστωτικές πόρνες: Πολιτικάντηδες, δημοσιογράφοι και μυστικές υπηρεσίες…