Δεν το κάνεις γιατί δε ξέρεις.

 Δε μπορείς να φανταστείς πόσο δυνατός αισθάνεσαι όταν αντιμετωπίζεις τους φόβους σου, όταν το αποφασίζεις και σηκώνεσαι όρθιος, ετοιμοπόλεμος απέναντί τους. Μόνος, άοπλος, γυμνός απέναντι στο προσωπικό σου δαίμονα, μέσα στο σπίτι του, με τους δικούς του κανόνες.

 Κι όμως κάτι υπάρχει μέσα σου. Μια ροή, μια ένταση, μια έκρηξη που δε ξέρεις καν ότι ζει μέσα σου, ότι είναι δική σου. Αυτή η αίσθηση της δύναμης που ξεχειλίζει στο μυαλό και την καρδιά. Το μυστικό μας όπλο απέναντι στο φόβο. Δεν είναι το θάρρος, ούτε το κουράγιο. Δεν είναι η πίστη ή η σιγουριά. Είναι κάτι πιο πάνω απ' όλα αυτά. Είναι η προσδοκία της νίκης. Της πιο σημαντικής μας νίκης. Γιατί δεν αρκεί να φτάσουμε στα όριά μας. Πρέπει να τα ξεπεράσουμε, να γίνουμε ανώτεροι από αυτά. Κι όταν νικήσεις το φόβο, δεν υπάρχει τίποτα που να σε κρατάει. Δεν υπάρχει όριο στον εαυτό σου, για να πετάξει στο τέλειο.

 Το όπλο του αντιπάλου, η αδράνεια. Η αποφυγή του με κάθε τρόπο. Ο παραγκωνισμός της ύπαρξής του. Θέλει να κρύβεται ο φόβος, και να επιτίθεται κάθε φορά, ακόμη πιο δυνατός. Είναι ένα φίδι, που αν το αρπάξεις όμως από το λαιμό, είναι ακίνδυνο.

 Δε μπορείς να φανταστείς πόσο δυνατός αισθάνεσαι όταν σηκωθείς να αντιμετωπίσεις τις φοβίες σου. Τις ανασφάλειες και τους τρόμους που σε κρατάνε εδώ χαμηλά. Δεν έχεις ιδέα για τη θεϊκή αίσθηση που απολαμβάνεις, σαν καταλάβεις ότι το τοίχος που ήταν μπροστά σου, είναι μια παραπλανητική κουρτίνα, ένα απλό ύφασμα, αδύνατο να αντισταθεί στα χτυπήματά σου. Γιατί ο φόβος είναι κατώτερος από εμάς, είναι δημιούργημά μας, προσωρινό.

 Γι' αυτό την επόμενη φορά που θα δεις μια αράχνη ή θα μπεις σε ένα σκοτεινό δωμάτιο, την επόμενη φορά που θα δεις έναν άνθρωπο να σε πλησιάζει ή που θα αισθανθείς την ανάγκη να αγαπήσεις, κάν'το, μη φοβηθείς.

 Γιατί αν κερδίσεις το φόβο σου, ξανοίγεσαι απέραντος μέσα στη ζωή, μέσα στον εαυτό σου.