ΕΝΑΣ ΚΟΜΠΟΣ Η ΧΑΡΑ ΜΟΥ 

Όταν όλο το μέσα σου έχει γίνει κόμπος και δεν μπορείς να αναπνεύσεις, πρέπει να κάνεις δύο πράγματα…

α) Τον αφήνεις έτσι τον κόμπο, βάζεις και δυο φτερούγες δίπλα του να φέρνει σε προπέλα και το παίζεις φιόγκος. Μπορεί να μη σου φύγει το πρόβλημα, αλλά τουλάχιστον θα ‘ναι σικ, άλλο αν ο κόμπος θα χοροπηδάει μέσα σου σα μαλακισμένο και δε σ’ αφήνει να κλείσεις ούτε βλέφαρο…

β) Δεύτερη επιλογή είναι να τον λύσεις. Εδώ ελλοχεύει ο κίνδυνος να τον στριμώξεις περισσότερο και να γίνει το μέσα σου από το πολύ στρίμωγμα λόφος Χαϊδαρίου. Αλλά παίζει κι η περίπτωση να τον λύσεις, αν και αν το φιλοσοφήσεις λίγο το θέμα, τι να λέει η ζωή χωρίς τους κόμπους της? Γι’ αυτό κάνε τον γαργάρα, ζήσε μ΄ αυτόν και πού ξέρεις? Μπορεί και να τα οικονομήσεις! Οι μοναχοί του Αγίου Όρους με κάτι τέτοιους κόμπους και μπεγλέρια που πουλάνε δεν αγόρασαν τη μισή Θεσσαλονίκη?

 ΜΕ ΑΝΟΙΧΤΑ ΜΥΑΛΑ ΚΑΙ ΠΟΔΙΑ 

Ο τύπος είχε όρεξη για κουβέντα…

-         Δεν πρέπει να αποζημιώσουμε τους Μακεδόνες της βόρειας Ελλάδας? Μου κάνει νομίζοντας ότι το ‘πιασα…

-         Τώρα βρήκες? Δεν έχω πάνω μου ούτε σεντς!

-         Δεν εννοώ τους Έλληνες, εννοώ τους Μακεδόνες βρε παιδί μου!

(Εκεί αρχίζω και πιάνω το παραμύθι.)

-         Ποιοι….Μακεδόνες Μιχαλάκη?

-         Οι γείτονες μας!

-         Δε ξέρω κανέναν γείτονα μου Μακεδόνα Μιχαλάκη! Έναν ξέρω κι αυτός έχει πάθει αλτσχάιμερ, κι αν τον αφήσεις μόνο του να πάει Θεσσαλονίκη περισσότερες πιθανότητες έχει να ακολουθήσει το δρόμο του μεταξιού!

-         Ξέρεις για ποιους μιλάω! Δικαίωμα στον αυτοπροσδιορισμό! Εξάλλου όλος ο κόσμος τους έχει αναγνωρίσει ως Μακεδονία εκτός από μας, και το αεροδρόμιο τους το «Μέγας Αλέξανδρος» όλοι το έχουνε αναγνωρίσει εκτός από μας, ποιος είναι ο παράλογος λοιπόν?

-         Και σένα όλος ο κόσμος σε λέει μαλακιστήρι εκτός από τη γυναίκα σου, κι είναι γνωστό ότι το χει κάνει αεροδρόμιο η κυρία  αλλά είσαι ο μόνος Έλληνας που δεν τ’  αναγνωρίζεις…!!!

-         Ποιο?

-         …