Αγαπητοί μου φίλοι, αγαπητές μου φίλες,

σήμερα χαίρομαι ιδιαίτερα που η μνήμη μου δεν με πρόδωσε και μου θύμισε πως είχα υποσχεθεί πριν δυο μήνες περίπου να γράψω για  μια ΓΙΑΓΙΑ, που ζει -μόνη- στον Έβρο, λίγα μέτρα μακριά από το ποτάμι και τα σύνορά μας. Ως άλλη ΑΚΡΙΤΑΣ.

Την είχε επισκεφθεί τότε τα Χριστούγεννα ό στρατηγός του στρατού της περιοχής και εκείνη καμάρωνε που ένας εκπρόσωπος του Κράτους την θυμήθηκε και που της πήγε γλυκά και κάποια δωράκια.

Βέβαια το καλύτερο θα ήταν το Κράτος ή κάποιος πλούσιος, ή κάποιο ίδρυμα, να της βάλουν κάποια κυρία να την φροντίζει, σε ένδειξη ευγνωμοσύνης και σεβασμού.

Ποιος να το σκεφθεί όμως; Οι βολεμένοι δεν βάζουν τέτοιες σκέψεις στο μυαλό τους.

Η ΓΙΑΓΙΑ αυτή, από ότι έμαθα από το ρεπορτάζ, φρόντιζε μέχρι τα βαθειά της γεράματα , μέχρι που μπορούσε, τα στρατιωτάκια μας, αφιλοκερδώς, πλένοντάς τους τα ρούχα και προσφέροντάς τους και όσο μπορούσε σε κάποιους που την επισκέπτονταν, λίγο σπιτικό φαγητό. Τα έβλεπε σαν παιδιά της δηλαδή. Και όπως και η κυρά της Ρω, έτσι και αυτή κάθε μέρα ανέβαζε την γαλανόλευκη στον ιστό της. ΕΛΛΗΝΙΔΑ ΜΕ ΤΑ ΟΛΑ ΤΗΣ.

Τι άλλο να θέλει η πατρίδα μας; τι άλλο να θέλουμε εμείς; Είναι δυνατόν να πεθάνει αυτή η χώρα, έστω και αν μερικοί προδότες και ξενόβαλτοι, προσπαθούν να της δημιουργήσουν προβλήματα;

Εγώ πιστεύω πως όχι.

Αυτό αποδεικνύει και η ΙΣΤΟΡΙΑ μας.

Πως πάντα κάποιοι κακοί Έλληνες, ότι και να έκαναν, δεν μπόρεσαν να αφανίσουν αυτή την Χώρα. Γιατί σε κάθε χώρα υπάρχουν κακοί, προδότες, και όσον αφορά την  δική μας,  ανάξιοι να φέρουν το τιμημένο όνομα.

"Αχ πατρίδα μου γλυκιά  πως σε αγαπώ βαθειά", λέει ο στίχος του άγνωστου λαϊκού ποιητή, μελοποιημένου τόσο γλυκά, από τον επίσης άγνωστο συνθέτη.

Και στις δύσκολες στιγμές ο Έλληνας το δείχνει. Αυτό πρέπει να κάνουμε και εμείς τώρα, ιδιαίτερα οι νέοι άνθρωποι, αν θέλουν να έχουν ελεύθερη πατρίδα, γιατί φοβάμαι πως κάποιοι έχουν βάλει σκοπό να την διαμελίσουν, και δεν πρέπει να τους κάνουμε την  χάρη.

ΠΡΕΠΕΙ Η ΕΛΛΑΔΑ ΜΑΣ ΠΑΛΙ ΝΑ ΠΑΡΕΙ ΚΕΦΑΛΙ.

Και αυτό εξαρτάται από εμάς. Από την φιλοπατρία μας, τον αλτρουϊσμό μας, το ενδιαφέρον μας για όλους, χωρίς προσωπικά συμφέροντα.

Και η ΓΙΑΓΙΑ του Έβρου είναι ένα καλό παράδειγμα προς μίμηση. Επιτέλους ας γίνουμε ξανά άξια παιδιά των ΑΡΧΑΙΩΝ ΗΜΩΝ ΠΡΟΓΟΝΩΝ, αυτών που έχουν ποτίσει με το αίμα τους κάθε σπιθαμή της ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΗΣ, και που τα φώτα τους  τα έχουν πάρει όλοι οι Λαοί της  άσχετα αν κάποιοι κάνουν πως ξεχνούνε από που τα πήραν.

Καλή σαρακοστή

adreo