Ιστορίες καθημερινής τρέλας
Δε φτάνει που σκοντάφτεις σε λένε και στραβούλιακα
26 Απριλίου 2009, 12:59
Εαρινή Αντεπίθεση


Πάει λοιπόν ο χειμώνας στην παραμεθόριο, σαν μια δεύτερη θητεία την έβλεπα στην αρχή και βλέποντας από το Φθινόπωρο ακόμη τον κόσμο του καλοκαιριού να εξαϋλώνεται θαρρείς στις πόλεις, τα μαγαζιά να κλείνουν σαδιστικά ένα-ένα και να μένει μόνο τα καφενείο στην πλατεία, όπου μείναμε πια οι τρείς χωρίς όμως τον κούκο (φήμες λένε ότι ξεχειμώνιασε στα Εξάρχεια), άρχισε να μου τη βαράει άσχημα και σαν να άκουγα ξανά τον ΕΜΘ Λοχία/ΔΒ Καρανικολή Ευστάθιο να μας υποδέχεται στο στρατόπεδο με τα ενθαρρυντικά λόγια «νέοι θα πεθάνετε, δε τον βγάζετε τον χειμώνα εδώ ρεεε».

 

Η δε φωτογραφία είναι το κοσμικό κέντρο του νησιού και το να σουλατσάρεις εκεί χειμωνιάτικα ήταν σαν ένα μνημόσυνο στο περασμένο καλοκαίρι όπου παρέα με τις βρικολακιασμένες φιγούρες των μαυρισμένων μπικινοφορεμένων κοριτσιών είναι σας διαβεβαιώ εξίσου ευχάριστο με το να βλέπεις το άλμπουμ των αποτυχιών σου (το δικό μου παρεμπιπτόντως είναι τίγκα στη φωτογραφία).

 

Και ο σκοπός που λίαν σπαστικά μου τριβέλιζε το μυαλό ήταν

 

Απόψε πέφτει παγωνιά
στο δρόμο και στη γειτονιά
και μες στο βράδυ το θολό
θυμάμαι και μελαγχολώ.

Απόψε φθινοπώριασε
και τ' όνειρο ξεθώριασε
καρδιά μου κάνε υπομονή
κι ο ήλιος θα ξαναφανεί.

Απόψε μύρισε βροχή
χειμώνας μπαίνει στην ψυχή
και στο δρομάκι το στενό
με πιάνει το παράπονο

 

Γκάτσος χειμωνιάτικος σε τέμπο πιο κρύο και από τα καλαμπούρια του Χατζηνικολάου…

 

Αλλά εκεί που άρχισε ο Καρυωτάκης μέσα από το άθλιο σήριαλ του να μου γνέφει ειρωνικά για το δημοσιοϋπαλληλικό μου όνειρο και την πραγματικότητα της επαρχίας, του γραφείου και της ψυχικής πλήξης, κάτι σαν άλλαξε.

 

Η αλλαγή βέβαια δεν ήταν απότομη και εκρηκτική όπως συμβαίνει στις αμερικάνικες ταινίες, με ψηφιακά εφέ, σιλικονάτες γκόμενες και διαλόγους ηλιθίων, απλά άρχισα να γίνομαι το ένα μου με το περιβάλλον μου και η πατησιώτικη νευρικότητα άρχισε να υποχωρεί μπρος στην νησιώτικη ηρεμία.

 

Σιγά-σιγά άρχισε να μου αρέσει το 10λεπτο περπάτημα προς τη δουλειά, τα καλημέρα με τις 5-6 γνωστές φάτσες στο δρόμο, τα επιτραπέζια παιχνίδια στη μοναδική καφετέρια της Χώρας με τους λοιπούς Καρυωτάκηδες, παρντόν δημοσίους υπαλλήλους, τους κυριακάτικους ομαδικούς περίπατους –εξού και η φωτογραφία - σε απίθανες δημοσιές,

 

 

 

Ακόμη την κυριακάτικη εφημερίδα, το τάβλι και το κερασμένο από το νικητή σπιτικό γλυκό στο καφέ της Γιώτας, από ένα φίλο μου δάσκαλο -και μονίμως ηττημένο- από τα Γιαννιτσά, κάτι κρασο-ψητουρο-ουζο κατανύξεις σε σπίτια και φάσεις όπως η καντάδα, το θέατρο της Τσικνοπέμπτης, μαθήματα χορού, γίογκας και τέτοιων θαυμάσιων αηδιών τις οποίες ούτε είχα πάρει ποτέ μυρωδιά πόσο χαβαλέ μπορεί να βγάζουν. Και τέλος ένα πολύ ωραίο Πάσχα που πέρασα στο νησί γεμάτος από εικόνες, μουσική και 5 κιλά ντόπιο κατσίκι (οι μεζέδες δεν πιάνουν),  

 

Και όπως λένε και τα Κίτρινα Ποδήλατα

 

Όλα γίνονται ξανά
ο ήλιος λάμπει ψηλά κάθε μέρα
ήταν χειμώνας μακρινός, ήταν σκιά
μα τώρα δες, γύρισε η σφαίρα

Ανέβα στα φτερά μου
και θα δεις να πετάς
αν μπεις μες στην καρδιά μου
θα το δεις καθαρά
όλα γίνονται ξανά

Όλα γίνονται ξανά
στην αγκαλιά σου γιορτάζει η μέρα
της μοναξιάς το κενό δεν είναι πια εδώ
θα σ'αγαπώ, δίπλα μου έλα

Chercher la femme δε λένε και οι Γάλλοι;

 

Και άντε και πηδήξου κύριε ΕΜΘ Λοχία/ΔΒ Καρανικολή Ευστάθιε

9 σχόλια - Στείλε Σχόλιο

uNick (26.04.2009)

Κωστή, ένα έχω να πω μόνο:

ΣΕ ΖΗΛΕΥΩ ΡΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕ!!!!!!!!!!




chocolat (26.04.2009)
Στο λέμε εδώ και καιρό, αλλά δεν ακους: Θα το νοσταλγήσεις το νησάκι!!!

Εξαιρετική απόδοση, όπως πάντα Blacksad! :)

margot (26.04.2009)
Στο είχα πει και πέρσι "Σκέψου απλά πόσα έχεις κερδίσει από την εμπειρία σου στο νησί, ποσα είδες που δε θα μπορούσες να δεις στην πολύβουη Αθήνα" και πόσα έχεις να δεις ακόμη. Και με κίνδυνο να επαναληφθώ ξαναρωτώ: Μήπως να την έκανα κι εγώ για κανα νησί μια σταλιά; Με κάθε σου ποστ ενισχύεται η σκέψη μου να σας επισκεφθώ τελικά το καλοκαίρι μετά της κολλητής.
analystis (27.04.2009)
Να, αδερφέ, κάτι τέτοια γράφεις (και, κυρίως, έτσι όπως τα γράφεις) και με κάνεις να σκέφτομαι σοβαρά να ζητήσω μετάθεση...
movflower (28.04.2009)
Αυτά είναι για να ζηλεύουμε Κωστή,
κι όχι τα γλέντια της μισής στιγμής!
;))))))))))))))))))))))))))))))))))))))

Τα σκυλάκια ποιού είναι;
Το παιδί στα δεξιά της φώτο, πόσο ψηλό είναι;
:)))))))))))))))))))))))))))))))))))
mellia (28.04.2009)
Αφού συμφωνήσω με τα σχολια των uNick kai movflower και θεσω τα ίδια ερωτήματα με την τελευταία, θα κάνω ακόμα μια ερώτηση:
πότε θα μας καλέεεεεσειιιιιις?
MagicaDeSpell (28.04.2009)
Ποτε θα μας καλεσεις συμφωνω αρκει να ειναι καλοκαιρι....Οσο για τα υπολοιπα εγω δεν σε ζηλευω καθ'οτι μισω την επαρχια μακρια απο την Αθηνα ειμαι αρρωστη (τουλαχιστον πιο αρρωστη απο το συνηθισμενο) γυρνα πισω συντομα γιατι σε λιγο σε βλεπω να καταφευγεις σε παραισθησιογονα για να την βγαλεις καθαρη ....Φιλιααα και καλημεραααα
MPara (29.04.2009)
Γεια σου ρε Κωστή!
Εγώ πάντως συγκινήθηκα διαβάζοντας το ποστ σου.
(Μπορεί να φταίνε και τα τραγούδια που έχω ως μουσική υπόκρουση)
:)))
Blacksad (29.05.2009)
Ευχαριστώ παίδες-και το λέω αυτό έχοντας ξεκινήσει μπάνια και διακοπές από 5 Μαίου, αλλά άλλο Μαής-Σεπτέμβρης και άλλος Οκτώβρης-Μάρτης στην επαρχία μάγκες, αν και σήμερα κάπως αλλάζει το κλιμα και βλέπω μια αντίστροφη μετανάστευση...όπως και να΄χει εγώ κάτω διημερεύω και διανυκτερεύω και όποιος και να έρθει με χαρά και Χάρις μου μη ρωτάς διότι ο εν λόγω είναι με μια καθηγήτρια και ναι είναι ψηλός ;)

Για να στείλετε σχόλιο πρέπει να έχετε συνδεθεί ως μέλος. Πατήστε εδώ για να συνδεθείτε ή εδώ για να εγγραφείτε.

Επιστροφή στο blog
Συγγραφέας
blacksad
Κώστας
από ΠΑΤΗΣΙΑ - ΑΓΙΑ BΑΡΒΑΡΑ


Περί Blog
blogs.musicheaven.gr/blacksad

Πλίνθοι και κέραμοι ατάκτως ερριμμένοι



Επίσημοι αναγνώστες (12)
Τα παρακάτω μέλη ενημερώνονται κάθε φορά που ανανεώνεται το blogΓίνε επίσημος αναγνώστης!

Πρόσφατα...
Δημοφιλέστερα...
Αρχείο...


Φιλικά Blogs

Links