φίλες, φίλοι,

μην ξενίζεστε από την φράση που υπάρχει στον τίτλο αυτής της δημοσίευσης. Αλλά κάπως έτσι μου ήρθε ο τίτλος για τις χαμένες-πεθαμένες θα έλεγα- φιλίες.  Φιλίες των παιδικών μου χρόνων, που όλοι λέγαμε πως θα κρατούσαν για όλη μας την ζωή.

Ήμασταν τέσσερις φίλοι αχώριστοι. Στο Δημοτικό μόνο την νύχτα που πηγαίναμε για ύπνο δεν ήμασταν μαζί. Γύρω στην τρίτη Γυμνασίου ο ένας έμεινε στη ίδια τάξη και μοιραία και σιγά, σιγά απομακρύνθηκε. Καμιά φορά βρισκόμασταν μαζί. Στην τετάρτη Γυμνασίου έφυγε για Αθήνα, γιατί δεν τον σήκωνε το κλίμα στο σχολείο και δεν τον ήθελαν. ο δεύτερος  της παρέας Ήταν πολύ ζωηρός και όλοι οι καθηγητές τον είχανε στην "μπούκα".

Έτσι μείναμε δύο Εγώ και ο Τάκης.

Μόλις τέλειωσα πέταξα και εγώ για την μεγάλη πόλη, την Αθήνα. Έτσι χωριστήκαμε σχεδόν οριστικά. Βλεπόμασταν βέβαια τα Χριστούγεννα, το Πάσχα, τα καλοκαίρια. κάποιες φορές τηλεφωνούσαμε ο ένας στον άλλονΟ. Μα δεν ήταν όπως πριν.  Οι δυο μείνανε στην ιδιαίτερη πατρίδα μου.. και εγώ εδώ όπως και ο Κωστάκης που πρώτος έφυγε για Αθήνα, αλλά σε πολύ διαφορετικές γειτονιές.

Ήρθαν και οι οικογένειες, οι επιχειρήσεις, οι έγνοιες, οι υποχρεώσεις... και μετά άλλα. Παράδειγμα ο Τάκης πέθανε πολύ νέος μάλιστα, ο άλλος στο χωριό αρρώστησε βαριά και μείναμε επί του παρόντος εμείς εδώ στην Αθήνα. Τηλεφωνιόμαστε καμιά φορά, βλεπόμαστε καμιά φορά,- και το Πάσχα ειδοθήκαμε,  αλλά δεν είναι όπως τότε που ήμασταν μικρά παιδιά.

Τελικά οι φιλίες θέλουν και αυτές ειδικές συνθήκες για να μείνουν για πάντα. Παράδειγμα να μείνουν οι φίλοι στον τόπο τους, όπου βλέπονται καθημερινά και επομένως συντηρούν την φιλία τους, όπως  αυτοί πο μείνανε στην ιδιαίτερη πατρίδα μας.

Καμιά φορά βέβαια και εκεί πεθαίνει η φιλία, αλλά για διαφορετικούς λόγους, που δεν είναι του παρόντος να αναλύσω.

Έτσι η μεγάλη φιλία σιγά-σιγα σβήνει, μέχρι που παύει να υπάρχει.

Και σήμερα το πρωί, αναπολώντας το παρελθόν, μου ήρθαν αυτές οι σκέψεις, του αργού θανάτου της φιλίας, που όταν ξεκίνησε κανείς μας δεν πίστευε πως θα πεθάνει.

Γι΄ αυτό και εγώ βάζω τον τίτλο στην κορυφή..."Εν τόπω χλοερώ" ή αν θέλετε "Ενθάδε κοίται η φιλία των 4 φίλων... κ.λ.π.".

Αν σας στενοχώρησε ο τίτλος... Λυπάμαι... αλλά τι να πω τώρα; Δεν θέλω να μαυρίσω την ψυχή σας .... Γιατί η τεράστια πλειοψηφία του Site είστε νέα παιδιά και δεν θέλω να σας χαλάσω το ωραίο όνειρο που λέγεται ΦΙΛΙΑ.

γεια σας

adreo