21 Ιουνίου 2009, 22:55
Η Αλαζονεία και ο ΕγωισμόςΑλαζονεία Η αλαζονεία είναι το γνώρισμα της συμπεριφοράς του ανθρώπου, που πηγάζει από την υπερτίμηση του εαυτού του. Η αλαζονεία απομονώνει ουσιαστικά το άτομο από τους συνανθρώπους του. Ο αλαζόνας θεωρεί τους άλλους κατώτερους, τους χρησιμοποιεί πολλές φορές σαν αντικείμενα και τους ταπεινώνει. Το πιο προσφιλές του μέσον είναι η ειρωνεία.
Ο αλαζόνας βρίσκεται ψηλά στην συνείδηση του, αλλά χαμηλά στην συνείδηση των συνανθρώπων του.
Ο εγωισμός είναι η τάση του ατόμου να προβάλει και να αγαπά τον εαυτό του. Ο ατομισμός, η έπαρση, η υπεροψία και φυσικά η αλαζονεία είναι αποχρώσεις του ίδιου του εγωισμού.
Έκανα όλο αυτόν τον πρόλογο για να σας διατυπώσω μία ιστορία, που δεν γνωρίζω αν είναι μύθος ή πραγματικότητα, αλλά θεωρώ μία όμορφη ιστορία για παιδιά και μεγάλους που διδάσκει μέσα από τα νοήματα της.
Όταν ο Ντα Βίντσι σχεδίαζε τον μυστικό δείπνο, έψαχνε διάφορους ανθρώπους σαν πρότυπο, για να δώσει στα πρόσωπα που είχε στο μυαλό του, το αντίστοιχο βάθος. Είχε διαλέξει έναν νεαρό, πανέμορφο (ήταν γνωστές οι προτιμήσεις του στο αντρικό φύλο), για να αποτυπώσει στο πρόσωπο του, το πρόσωπο του Ιησού Χριστού. Όταν τελείωσε τον ευχαρίστησε και κινήθηκε σε αναζήτηση προσώπων για τους μαθητές του. Μετά από χρόνια βρήκε κάποιον ρακένδυτο, ξιπασμένο ζητιάνο, άσχημο και απεριποίητο. Όταν του ζήτησε να τον ζωγραφίσει για να απεικονίσει τον Ιούδα, ο άνθρωπος ξέσπασε σε κλάματα. «Μην κλαις» του είπε, «θα μπορούσε να είναι ο οποιοσδήποτε». Ο άνθρωπος με δάκρυα στα μάτια του απάντησε «Δεν κλαίω για την επιλογή σου, κλαίω γιατί εγώ ήμουν κάποτε που χρησιμοποίησες σαν εικόνα του Χριστού»
Όλα μέσα μας είναι και ο Χριστός και ο Ιούδας. Οι επιλογές μας, καθορίζουν το ποιόν μας και προβάλλουν αυτό που πραγματικά είμαστε και όχι αυτό που νομίζουμε πως είμαστε.
Η αυτογνωσία είναι η γνώση του εαυτού μας, των αρετών ή αδυναμιών μας. Είναι κάτι το σκληρό γι’ αυτούς που θέλουν να διατηρούν προσωπείο, είναι όμως ευλογία για όσους αγαπούν την αλήθεια.
Όταν πέσουν οι μάσκες, όλα βγαίνουν στο φως.
Πηγή φωτογραφίας: http://italianartstore.com/store/Venetian_Masks.html
-
Liza32 (21.06.2009)
Επειδή είμαι σίγουρη ότι για μένα τα γράφεις όλα αυτά, σου απαντώ. Αγαπητέ oraclas, ένας άνθρωπος δεν έχει μόνο καλά στοιχεία στο χαρακτήρα του αλλά και άσχημα. Αν ένας άνθρωπος δεν κάνει λάθη, τότε δεν είναι άνθρωπος γιατί τα λάθη είναι ανθρώπινα. Εγω αγαπάω τον εαυτό μου και με τα άσχημα του, και ποτέ δεν θέλησα να είμαι τέλεια. Αν και έχω πάρα πολλές απαιτήσεις απο τον εαυτό μου, και θέλω να είμαι τέλεια, διαπίστωσα ότι δεν μπορώ, γιατί άλλοι εξωτερικοί παράγοντες με κάνουν να απέχω απο την τελειότητα. Για μένα αυτό είναι το χειρότερο, αλλά δεν μπορώ να αλλάξω. Και ξέρεις και κάτι άλλο; Η ειρωνία είναι, ότι δεν ήμουν έτσι παλιότερα, στην πορεία έγινα, και αυτό επειδή κάποιοι δεν με δέχτηκαν όπως ακριβώς ήμουν, δηλαδή μια καλή ψυχή, νόμιζαν ότι έπαιζα θέατρο επειδή εκείνοι έπαιζαν μαζί μου. Το σημερινό αποτέλεσμα δεν τους αρέσει γιατί σήμερα δεν μπορούν να με κάνουν ότι θέλουν! Oraclas (21.06.2009)
Καλή μου Λίζα, μην βιάζεσαι να κρίνεις. Έχεις αυτογνωσία και αυτό είναι το σημαντικότερο. Δεν έγραψα το σημερινό κείμενο για σένα. Δεν σκιαγραφώ κανέναν. Το κείμενο περιγράφει τον Ιησού και τον Ιούδα που κρύβουμε μέσα μας. Όλους μας αφορά και όλους δεν μας αφορά.
Την καλησπέρα μου.inappropriate (22.06.2009)
Πολύ όμορφη η ιστορία σου κι' αυτό που κρύβεται πίσω απ' αυτήν...
Μακάρι να μπορούσαμε να αποδεσμεύσουμε μονομιάς το κακό κομμάτι του εαυτού μας, όμως η αλήθεια είναι ότι χρειάζεται χρόνος και πολύ προσπάθεια...Όλοι μας όπως πολύ σωστά είπες έχουμε βρεθεί στην θέση του Ιησού και στη θέση του Ιούδα. Και θα συνεχίσουμε να βρισκόμαστε μέχρι να έρθει εκείνη η στιγμή που έχοντας μάθει τόσα κι' απ' τις δύο θέσεις να κλίνουμε περισσότερο προς μία επιλογή..
Καλό σου βράδυ :)StavmanR (22.06.2009)
Η χριστιανική παράδοση της οποίας τα πρόσωπα δανείστηκες επιτυχημένα, διατηρεί έντονο το μυθικό στοιχείο. Την αλληγορία.
Όλα τα πρόσωπα της ιστορίας είναι ταυτόχρονα και μέσα μας. Ο Πέτρος, ο Παύλος, ο Ματθαίος, ο δύσπιστος Θωμάς, ο νεκραναστηθείς Λάζαρος, η πόρνη Μαγδαληνή που γλίτωσε τον λιθοβολισμό από τους υπόλοιπους κλπ. Τα τραγικά πρόσωπα είναι εκείνα της κορύφωσης του δράματος: ο Ιησούς και ο Ιούδας. Ο Σταυρωμένος στο σταυρό της εξιλέωσης από τον κρεμασμένο στο σχοινί της πλεονεξίας. Η ανάσταση του πνεύματος προϋπόθετε τον αυτοκαταστροφικό αφανισμό της πλεονεξίας. Ο αναστημένος, αφού κύλισε στο θάνατο την πλεονεξία, έδωσε άφεση αμαρτιών σε εκείνα που η ανθρώπινη λογική θεωρεί τα βαρύτερα εγκλήματα (οι ληστές που σταυρώθηκαν δίπλα του), μα στην πραγματικότητα είναι παράγωγα του Ιούδα.
Εκείνος που ενδιαφέρεται να εμβαθύνει στην παράδοση, βγαίνει πολλαπλώς κερδισμένος. Κυρίως επειδή γνωρίζει τον εαυτό του, την εσωτερικότητα.
Θα μπορούσα να γράψω κι εγώ κάποιες μυθολογικές προσεγγίσεις, αλλά φοβάμαι ότι η υπεραπλούστευση θα λειτουργήσει καταστροφικά στην χριστιανική παράδοση.
Καλησπέρα Oraclas :)nevitelle (22.06.2009)
Όλοι έχουμε μέσα μας πολλές πλευρές, σημασία έχει όμως πως αξιοποιούμε την πολυπλευρικότητά μας. Όταν πιστεύουμε συνεχώς πως είμαστε το κέντρο του κόσμου και όλα οφείλουν να περιστρέφονται γύρω από εμάς, τότε αναδεικνύουμε ένα υπέρμετρο εγώ έξω από τα όρια της πραγματικότητας. Όταν η πηγή τροφής αυτού του Εγώ είναι η υποτίμηση και η μείωση της αξίας των άλλων τότε το εγωκεντρικό άτομο οδηγείται από μόνο του στην απομόνωση και γίνεται άδικο σε όλες τις εκδηλώσεις της ζωής του.
Την καλημέρα μου και καλή εβδομάδα :))Oraclas (22.06.2009)
@inappropriate, πράγματι όλα μέσα μας είναι και θέλει κόπο να τα αποβάλουμε. Έχουμε ένα αγγελάκι και ένα διαβολάκι και πολλές φορές ο κακός μας εαυτός βγαίνει, ανάλογα με το πόσο ευάλωτοι είμαστε στα ερεθισματα που εκλαμβάνουμε. Άνθρωποι είμαστε, λάθη κάνουμε και εύκολα παρασυρόμαστε.
@Σταύρο, έχεις δίκιο για τις αλληγορίες του Χριστιανισμού. Μην ξεχνάμε τον εωσφόρο (αυτός που φέρνει το φως), από τον πιο λαμπρό άγγελο έγινε ο πιο σκοτεινός φύλακας.. DITHEN (22.06.2009)
"Ειμαι ενας δειπνος μυστικος
Διπλα ο Ιουδας κλαιει σκυφτος
κι ειμ’ ο αδελφος του"!
Η αλαζονεια δεν εχει ποτε διαρκεια και ειναι παντοτε απρεπης για οποιον την εχει!
Οπως μας εχει διδαξει η ιστορια, Oraclas, οι πραγματικα μεγαλοι ανθρωποι παραμενουν παντα ταπεινοι (συνειδητα)!
Ωραιο (οπως παντα) το κειμενο! Οσον αφορα τον μυθο, ευτυχως που υπαρχουν κι αυτοι για να βρισκουμε κρυμμενες αληθειες που παντα ξεχναμε!
Oraclas (22.06.2009)
@Χιονούλα μου,
έτσι όπως τα λες είναι. Είμαστε πολύπλευρα όντα γεμάτοι πλεονεκτήματα και ελαττώματα. Είναι όμως άσχημο να υποτιμάς τον άλλον. Και η καλύτερη αντιμετώπιση των εγωιστών και αλαζονικών 'ανθρώπων' είναι η αδιαφορία.
Ευχαριστώ πολύ Δήθεν και
"..ας μην είσαι ποιητής..
..αρκεί που είσαι στιχάκι"
Είναι δύσκολο να αποκτήσει κανείς την ταπεινοφροσύνη. Πρέπει να απομακρυνθεί από κάθε είδους δόξα, για να μπορέσει να αποκτήσει αυτόν τον θησαυρό.ZARATHUSTRA (23.06.2009)
Συνταρακτικη η εικονα με τον ομορφο νεο
και αργοτερα κουρελη ζητιανο.
Πιστευω οπως τονιζεις κι εσυ, πως το καλο και το κακο ειναι ενα. Συγκατοικουν μεσα μας και μας παραδειγματιζουν. Ειναι σαν να λεμε, αν δεν υπηρχε ο πολεμος, πως θα εκτιμουσαμε την ειρηνη. Τωρα βεβαια για να γινει το αλαζονικο ΕΓΩ , συντροφικο ΕΜΕΙΣ, θελει δουλεια πολλη.
Καμμια φορα τους βλεπεις και τους λυπασαι. Οι αλαζονες ειναι σαν τα ατρυγητα αμπελια , φορτωμενα με καρπο που αρνουνται να μοιρασουν ολογυρα τους. Μετα, το κλημα λυγιζει απ το βαρος και τα τσαμπιά πεφτουν σαπια στο χωμα. Ειναι κατα βαθος δυστυχισμενοι ανθρωποι που δυστυχως δεν το ξερουν.
Oraclas (23.06.2009)
Ακριβώς Ζαρατούστρα, είναι κατά βάθος δυστυχισμένοι άνθρωποι.. εν αγνοία τους. Απλά πολλές φορές παρασυρόμαστε και γινόμαστε και εμείς εγωιστές. Είναι η ανθρώπινη φύση τόσο ευάλωτη στις προκλησεις.
Καλημέρα!
Για να στείλετε σχόλιο πρέπει να έχετε συνδεθεί ως μέλος. Πατήστε εδώ για να συνδεθείτε ή εδώ για να εγγραφείτε.
Επιστροφή στο blog