06 Νοεμβρίου 2009, 11:58
Δουλεύοντας στο Δημόσιο..Μην ανησυχείται.. Μην πάει ο νους σας στο κακό. Ούτε γαλάζιο παιδί είμαι, ούτε πράσινο, ούτε έχω μπάρμπα στην Κορώνη. Μέσα στην εβδομάδα βρέθηκα λόγω εργασίας σε ένα δημόσιο κτίριο, βλέποντας από κοντά μία γνωστή σε όλους κατάσταση.. δουλεύουμε για να συντηρούμε τους τεμπέληδες!
Δεν είναι η πρώτη φορά που έχω εργαστεί για λογαριασμό της εταιρείας μου σε κάποια δημόσια επιχείρηση. Φυσικά για λίγες μέρες. Αυτό που δεν αντέχω είναι την κατά φαντασία κούραση. Οι περισσότεροι μιλάνε στο τηλέφωνο για ώρες λέγοντας συνεχώς πόσο δουλειά έχουν, χωρίς όμως να επιβεβαιώνεται από τον ζήλο τους. Ένας συνάδελφος μου είχε πει κάποτε ότι άκουσε μία να λέει: "Μαμά, σε κλείνω τώρα γιατί πρέπει να φύγω".
Φυσικά τα παιχνίδια στον Η/Υ δίνουν και παίρνουν. Σε κάποιον είχα δει κάποτε τρεις υπολογιστές. Στον έναν περνούσε κάποιες καταστάσεις, όπως ένας νέος χρήστης. Με το ένα χέρι μόνο, κουνούσε το ποντίκι, έβρισκε το νταμάκι, έγραφε μία λέξη και ξανακουνούσε το ποντίκι. Στον δίπλα υπολογιστή έβαζε μουσική και έβλεπε το χρηματιστήριο. Και ο τρίτος είχε Windows 98 και εκεί έπαιζε πασιέντζα! Όλα αυτά σχεδόν ταυτόχρονα. Και μία που ανέφερα την μουσική, δεν θα ξεχάσω τον Μ. μόνιμο σε μία άλλη δημόσια επιχείρηση, όπου μου με την άδεια του, προμηθεύτικα περίπου 45 GB σε mp3, κυριολεκτικά ολόκληρες συλλογές από δίσκους, μέσα στον εξωτερικό μου δίσκο.
Για να προλάβω να τελειώσω την εργασία μου, καθώς το κτίριο έκλεινε στις 3 το μεσημέρι, ξυπνούσα από τις 6 ώστε να φτάσω στο κέντρο μετά της συγκοινωνίας στις 730 το πρωί. Φυσικά εγώ και οι καθαρίστριες ήμασταν οι μόνοι που είχαμε φτάσει. Οι καθαρίστριες έρχονταν στις 7 παρά και μέχρι τις 10 είχαν φύγει. Οι μόνιμοι, αλλά και οι συμβασιούχοι, έρχονταν στις 830 περίπου, αλλά η δουλειά τους ξεκίναγε στις 9. Φυσικά από τις δύο το μεσημέρι μάζευαν. Εδώ κολλάει και το παρακάτω ανέκδοτο μεταξύ τριών παιδιών:
-Εμένα ο πατέρας μου σχολάει στις 5, παίρνει το μετρό και δύο λεωφορεία και σε μισή ώρα είναι στο σπίτι.
-Ο δικός μου πατέρας σχολάει στις 4, και με το γρήγορο αυτοκινητό του κάνει μόλις 10 λεπτά για να έρθει.
-Ο πατέρας μου δουλεύει στο Δημόσιο. Σχολάει στις 1430 και από τις 12 είναι στο σπίτι.
Μία θεία μου, όταν με ρώτησε πόσα λεφτά παίρνω μετά από 8 χρόνια προϋπηρεσίας στον χώρο της πληροφορικής, κούνησε το κεφάλι της ειρωνικά ότι και αυτή μετά από 20 χρόνια στο Δημόσιο, τα ίδια λεφτά παίρνει. Η απάντηση μου ήταν άμεση. "Συγγνώμη, αλλά η εργασία που έχω ρίξει σε αυτά τα 8 χρόνια, είναι περισσότερη από τα δικά σου 20". Ένας απλός μισθός Δημοσίου είναι στα 800 €. Δεν μπορείτε να φανταστείτε τι επιδόματα έχουν. Μία γνωστή που ξεκίνησε πριν κάποια χρόνια, έπαιρνε άλλα τόσα από τα τέσσερα υποχρεωτικά meeting μέσα στην εβδομάδα. Και ακόμα δεν μπορώ να χωνέψω την προκαταβολή του μισθού. Εγώ δεν έχω πληρωθεί ακόμα τον Οκτώβριο και αυτοί έχουν πληρωθεί και τον Νοέμβριο!
Στο Δημόσιο όλοι εύχονται να προσληφθούν. Όσο δύσκολα και να μας φαίνεται το γεγονός, "πως μπορούν να μην δουλεύουν", είναι μία συνήθεια και όσοι μπαίνουν στον χορό, χορεύουν. Αυτό που πρέπει να σταματήσει είναι η μονιμότητα. Στον ιδιωτικό τομέα, όταν δεν σε θέλουν, σε απολύουν. Για ποιο λόγο να υπάρχει αυτό το πάντρεμα με τους μόνιμους. Ο Χόρν έλεγε υποτιμητικά, "ένας δημόσιος υπάλληλος είμαι".. πως έγινε τώρα τόσο καλή εργασία. Ο πρώτος που θα ψηφίσει υπέρ της ΜΗ μονιμότητας, θα έχει μία ψήφο από εμένα.
-
hithtoly (06.11.2009)
Τάσο έχει και ενα 20% που δουλεύουν. Δε γίνετε να έιναι όλοι τεμπέληδες! Αλλιώς δε θα δούλεύε τπτ!Στο τι συμφωνώ είναι ότι πρέπει να σταματήσει η μονιμότητα ή μάλλον πρέπει οι ελέγχοι να είναι πιο αυστηροι και ιδιαίτερα οι αξιολογήσεις των δημοσίων υπαλλήλών.καλησπέραOraclas (06.11.2009)
Καλημέρα Χρίστο.
Το πόσο δουλεύει κάποιος είναι σχετικό. Στο δημόσιο το 8ωρο δεν υφίσταται.. μιλάμε για 4ωρο ίσως και λιγότερο.
Από πέρυσι έχει μπει ένα επίδομα απόδοσης 176 €, αλλά μπαίνει σταδιακά 44 € τον μήνα κάθε έτος. Ε, δεν είναι κρίμα.. jorge (06.11.2009)
Υπάρχουν αρκετοί που δουλεύουν στο Δημόσιο και δεν το λέω επειδή και οι 2 μου γονείς πέρασαν απ' αυτό. Όμως ναι, υπάρχουν και άλλοι που ΤΟΥΣ ΕΧΟΥΝ ΑΦΗΣΕΙ να είναι αραχτοί. Δεν τους κατηγορώ.
Μήπως όμως τελικά, οι δημόσιοι υπάλληλοι αντιπροσωπεύουν την σωστή "ποσότητα" της εργασίας που πρέπει να δουλεύει ένας άνθρωπος;
Και μήπως τα βέλη μας να στρέφονται και εναντίον όσων επιβάλλουν 3πλάσια ωράρια από αυτά των αργόσχολων δημοσίων υπαλλήλων;
Ωραιο post :)Hastaroth (06.11.2009)
Χωρίς να αμφισβητώ το γεγονός οτι ΥΠΑΡΧΟΥΝ καί πολλοί δημόσιοι υπάλληλοι που αποδίδουν,μπορώ νά πώ και εγώ οτι υπάρχουν περισσότεροι δημόσιοι υπάλληλοι που απλώς παρίστανται στά γραφεία τους χωρίς να κάνουν τίποτε.
Σέ πρόσφατη επίσκεψή μου σέ γραφείο μιάς ΔΕΚΟ,παρατήρησα έναν κύριο που εκάθητο μπροστά από ένα ΚΕΝΟ,ΕΝΤΕΛΩΣ ΚΕΝΟ γραφείο,χωρίς ούτε ένα λευκό χαρτί επάνω,καί μέ την παλάμη ακουμπισμένη στόν πώγωνα,ατένιζε μέ απλανές βλέμμα πρός τό μέλλον....
Αν εγώ ήμουν ο ιδιοκτήτης τής εν λόγω ΔΕΚΟ (ή,έστω,ένας μέτοχός της) καί έβλεπα αυτόν τον άνθρωπο,θά τόν πέταγα έξω μέ τίς κλωτσιές καί χωρίς αποζημίωση.
Παρόμοιον άνθρωπο μέ κενό γραφείο έβλεπα επί χρόνια καί σέ μεγάλο νοσοκομείο τής Αθήνας όπου πήγαινα γιά δουλειές.
Τό αποκορύφωμα ήταν όταν,πρό ετών,στίς 9 το πρωί κι'ενώ είχα ήδη φτιάξει δυό προσφορές,είχα στείλει μιά παραγγελία και είχα ετοιμάσει και τρία fax γιά αποστολή σέ προμηθευτές μας,τηλεφώνησα σέ έναν οργανισμό να ρωτήσω κάτι καί έλαβα την απάντηση "στόν ύπνο σας μάς βλέπατε κύριε;ούτε τον καφέ μας δέν έχουμε πιεί ακόμα....".
Δέν πιστεύω οτι αυτοί που είναι αραχτοί στο Δημόσιο είναι έτσι επειδή τούς έχουν αφήσει.Αυτός που θέλει πραγματικά να αποδώση,νά είναι παραγωγικός,θά το κάνη ακόμα κι'άν οι υπόλοιποι τόν κρατάνε με λουριά δεμένο.
Ούτε οι δημόσιοι υπάλληλοι είναι πρότυπο "μέτρο" τής ποσότητας εργασίας που πρέπει να αποδίδη ένας άνθρωπος.Αφ'ενός γιατί,όπως προείπα,υπάρχουν και δημόσιοι υπάλληλοι που εργάζονται πολύ και αποδοτικά καί αφ'ετέρου γιατί ένα ορισμένο "ποσόν" εργασίας μπορεί κάποιος να τό κάνη σέ οκτώ ώρες και άλλος σέ δύο...
Πασίγνωστο είναι τό ανέκδοτο μέ τόν επιβήτορα τράγο που,ενόσω ζούσε στό αγρόκτημα ενός κτηνοτρόφου,δέν άφηνε κατσίκα γιά κατσίκα "απείραχτη",αλλά όταν τον πήγαν στην φάρμα ενός κρατικού γεωργικού ινστιτούτου,άραξε φαρδύς-πλατύς και είπε "εγώ τώρα έγινα δημόσιος υπάλληλος".
Υπάρχει όμως και το εξής:επιστρέφει ο υιός από την πρώτη μέρα εργασίας σέ δημόσια υπηρεσία καί αφηγείται τίς εντυπώσεις του στούς γονείς του.
"Καί δέν μού λές παιδί μου,πόσοι υπάλληλοι δουλεύουν στό τμήμα σου;" ρωτά ο πατέρας.
"Ε,περίπου το ένα δέκατο απ'αυτούς που είμαστε εκεί",απαντά ο υιός.... Latte (06.11.2009)
Ο κανόνας είναι ότι κάθε είδους συμπεριφορά καθορίζεται από τα υπάρχοντα (ή μη) κίνητρα. Ορθολογικά όντα είμαστε...
Γιατί να δουλεύει κάποιος που γνωρίζει εκ των προτέρων ότι, είτε δουλέψει είτε όχι, θα πληρωθεί σε κάθε περίπτωση;
Γιατί να δουλεύει αυτός που μεγάλωσε μέσα σε μία οικογένεια, της οποίας μοναδικό μέλημα ήταν να τον "βολέψει" με κάθε τρόπο στο Δημόσιο, ανεξαρτήτως προσόντων; Ακόμα και τα πανεπιστημιακά πτυχία, που θεωρούνται "προσόντα" για μια θέση στο Δημόσιο, πολλές φορές λαμβάνονται από οποιαδήποτε σχολή (ξέρω ένα σωρό αποφοίτους Θεολογίας στο Υπουργείο Πολιτισμού και Οικονομικών... ) και με τον οποιοδήποτε τρόπο (είτε στο εξωτερικό - συχνά και επί πληρωμή - είτε με 10ετή διάρκεια είτε με "κλάψιμο" στους καθηγητές είτε μέσα από κομματική δράση είτε... είτε... και μετά παίρνουν μια θέση και αράζουν).
Έτσι όπως λειτουργεί σήμερα το σύστημα στο Δημόσιο, αυτοί που δουλεύουν (είναι κατ' ανάγκη η εξαίρεση), που γνωρίζουν ότι είναι "χαζοί" αφού δεν τους δίνεται κίνητρο για τη δουλειά, αλλά θέτουν την ευσυνειδησία και την αξιοπρέπεια πάνω από την όποια "ανοησία" τους.
Έχω φίλη αρχιτέκτονα σε κάποια Πολεοδομία, στην οποία κάνουν πόλεμο οι "συνάδελφοί της", όχι μόνο γιατί εργάζεται ευσυνείδητα, αλλά και γιατί εφαρμόζει το νόμο και δε δέχεται "βοηθητικές πληρωμές" για να εκδοθούν άδειες, όταν δεν επιτρέπεται... Έχει χάσει τον ύπνο της από τη στεναχώρια και τα χτυπήματα κάτω από τη ζώνη που δέχεται.
... Liza32 (06.11.2009)
Ξέρεις ποιο είναι το πρόβλημα; Ότι αυτοί οι λίγοι που δουλεύουν, δεν αναγνωρίζονται όπως πρέπει απο τους ανώτερους! Και μη μου πεις ότι κάνω λάθος, γιατί οι αδικίες συνεχίζονται και θα συνεχίζονται για καιρό ακόμα, μέχρι να ανοίξουν τα μάτια τους κάποιοι και να καταλάβουν ότι η αξία του καθένα, δεν κρίνεται απο ενα χαρτί Πανεπιστημίου, αλλά απο μεγάλη όρεξη για δουλειά, ανθρωπιά, και αξιοπρέπεια! movflower (06.11.2009)
Μερικές οικογένειες σώθηκαν από την χρεωκοπία διότι ο ένας από τους δύο γονείς είναι δημόσιος υπάλληλος. Όχι μερικές, πολλέεεεεεεεες!!!
Δεν θα ψήφιζα την άρση της μονιμότητας στον Δημόσιο Τομέα.
Διότι οι περισσότεροι δημόσιοι υπάλληλοι, που εργάζονται σκληρά (ναι, υπάρχουν) και είναι φιλότιμοι, κόβονται στη βαθμολογία (στην Κύπρο τουλάχιστον) για να κοπούν αργότερα από τις προαγωγές κλπ κλπ... Ε, αυτοί θα απολύονται κιόλας αν συνεχίσει να ισχύει η σύγχρονη κατάσταση.
Έχει δίκαιο ο Γιώργος.=Μήπως οι 8- (εντάξει όχι 4!!!) ώρες του Δημοσίου είναι το Μέτρο; Μήπως η εκμετάλλευση, που υπάρχει στον ιδιωτικό τομέα πρέπει να αρχίσει να διώκεται και ποινικά;
Πολύ ωραίο θέμα! :))))))))))))
Oraclas (07.11.2009)
# Jorge, για να μην είμαστε άδικοι, ας πούμε ένα 35 % ίσως και μεγαλύτερο ποσοστό ότι δουλεύει. Πιστεύω όμως ότι θα συμφωνήσεις ότι υπάρχουν υπεράριθμοι εργαζόμενοι για κάθε επιχείρηση.
Μία μέση λύση δημοσίου - ιδιωτικού υπαλλήλου πιστεύω είναι η σωστή ποσότητα εργασίας. Ούτε υπερβολές, αλλά και να πληρώνονται και οι υπερωρίες.
# Hastaroth,
δεν μπορώ να δεχτώ πολλούς που αρνούνται να πιάσουν υπολογιστές, γιατί φοβούνται περισσότερες ευθύνες και εργασίες. Υπάρχει τίποτα καλύτερο από εξασφαλισμένα γηρατειά και έναν μισθό βρέξει χιονίσει. Και όμως υπάρχει. Μία εργασία που να σε γεμίζει.
Πάντως για τις γυναίκες -και δεν το λέω υποτιμητικά- είναι ιδανικό το δημόσιο.
Σε μία επιχείρηση που δεν θέλω να αναφέρω το ονομά της, κάποιος απειλήθηκε επειδή έδειχνε περισσότερο ζήλο. Μου έχει τύχει όμως και άνθρωπος που στα 55 του έμαθε υπολογιστές και ένα νέο πρόγραμμα εν ριπή οφθαλμού. Είναι να το έχεις μέσα σου.
# Καλό μου γαλατάκι, τα τελευταία 20 χρόνια δεν θεωρώ αξιοκρατικές τις μεθόδους εισαγωγής στο δημόσιο. Έχεις δίκιο με το λόγο που δουλεύει κάποιος. Όμως δεν μπορώ να δεχτώ δύο συγγενικά πρόσωπα που εργάζονται στο δημόσιο και γκρινιάζουν η μία ότι δεν παίρνει άδειες πολλές και η άλλη ότι πληρώνεται λίγο. Σημειωτέων και οι δύο μαζί έχουν απολυτήριο από 11 και κάτι.
Για αυτό λοιπόν το επίδομα απόδοσης έπρεπε να λέγεται επίδομα μη απόλυσης. Να απολυθεί το 20% του δημοσίου που δεν εργάζεται. Ακόμα και εκεί όμως πάω στοίχημα, πως θα βρεθούν στο δρόμο, τα άτομα με τις λιγότερες άκρες.
# Λίζα, η λέξη φιλοτιμία υπάρχει μόνο στο Ελληνικό λεξικό. Δυστυχως όμως απουσιάζει από το λεξικό δημοσίου. Υπάρχει όντως μία μερίδα φιλότιμων ανθρώπων, που όπως είπες δεν αναγνωρίζονται σχεδόν ποτέ.
# movflower,
το χειρότερο που έχω ακούσει είναι από μία κοπέλα που ποτέ δεν πείνασε. Τελείωσε το πανεπιστήμιο, έκανε ένα μεταπτυχιακό και μετά είχε την απορία αν θα μπει στο δημόσιο αμέσως ή του χρόνου. Δεν έχει σημασία τι ψήφιζε ή ποιος ήταν στην εξουσία, απλά αυτό με έβγαλε από τα ρούχα μου.
Η εκμετάλλευση του εργαζομένου διώκεται από τον νόμο. Όμως ο χώρος της πληροφορικής, όπως και κάθε εργασιακός χώρος είναι συγκεκριμένος και όλοι γνωρίζονται μεταξύ τους. Αν διεκδικήσεις το δίκιο σου, θα βρεθείς χωρίς δουλειά. Άρση της μονιμότητας και σύνταξη με ιδιωτικές εταιρείες. Οχι άλλο ΙΚΑ!ZARATHUSTRA (07.11.2009)
Μαλιστα . Νομιζω οτι τα ειπατε ολα
αδερφια .
Δεν θα ξεχασω καποτε , εχω παει να πληρωσω το λογαριασμο μιας ιδιωτικης τηλεφωνιας και μπροστα μου μια κυρια διαμαρτυρεται λεγοντας οτι η ιδιωτικη υπαλληλος αργει , « αντε κοπελλα μου δεν ειμαι και δημοσιος υπαλληλος να εχω απεριοριστο χρονο , εχουμε και δουλειες ! »
Πιο πισω μια κυρια η οποια θελει κι αυτη να πληρωσει το λογαριασμο της απαντα θιγμενη στην μπροστινη μου :
« Γιατι το λετε αυτο κυρια μου , εγω ειμαι δημοσιος υπαλληλος αλλα πηρα 2ωρη αδεια απ τη δουλεια μου για να ερθω να πληρωσω .
Δεν πηρα αδεια απ τη σημαια ! »
...Η κυρια για να πληρωσει λογαριασμο που θα της ετρωγε ενα 20λεπτο πηρε διωρη απο την 8ωρη εργασια της ! ΧΑΧΑΧΑΧΑΧ! Γελασα τοσο δυνατα , και δεν ξερω γιατι η εν λογω κυρια αρχισε να κοκκινιζει!
Μαλλον απο νευρα κι οχι απο ντροπη .
Δημοσιοι υπαλληλοι Κ.ΚΑΡΥΩΤΑΚΗΣ
"Οι υπάλληλοι όλοι λιώνουν και τελειώνουν
σαν στήλες δύο-δύο μες στα γραφεία,
(Ηλεκτρολόγοι θα'ναι η πολιτεία
κι ο Θάνατος που τους ανανεώνουν.)"
Αυτους τους στιχους τους αφιερωνω σε αυτους που εχω ακουσει πολες φορες να λενε , "θελω να κυνηγησω το ονειρο μου , μια θεση στο δημοσιο " .
Αν ειναι ετσι τα ονειρα καλε μου Τασο , προτιμω να μεινω ξυπνιος !sven (07.11.2009)
Φίλε Τάσο,
στο ποστάκι σου θα ταίριαζε καλύτερα ίσως ο τίτλος "Δουλεύοντας ΤΟ Δημόσιο"!!!
Από φίλο μου άκουσα πως σ΄ένα μεγάλο νοσοκομείο της Θεσσαλονίκης -και όχι μόνο- υπάρχουν δημόσιοι υπάλληλοι που έχουν να πατήσουν στη δουλειά 3 και 5 χρόνια. Δύο από αυτούς διατηρούν μαγαζί, όπου και εργάζονται καθημερινά, και οι άλλοι έχουν δεύτερη δουλειά την ώρα που θάπρεπε νάναι στο νοσοκομείο!!!
Καλό ΣΚ!!!Liza32 (07.11.2009)
Τα πουλάκια μου...Να πως γίνονται τα λεφτά παιδιά!kithara-woman (07.11.2009)
Σε γενικές γραμμές έτσι συμβαίνει ακριβως.Φυσικά υπάρχουν και άνθρωποι που δουλεύουν.Αλλά χάνονται μεσα σε τόσους που ξύνουν,μην πω τι.
Επειδή όμως όλα έχουν δυο όψεις,σαν τα νομίσματα,αυτοί οι άνθρωποι δεν πήγανε μόνοι τους εκεί,κάποιος τους έστειλε,κάποιος τους διόρισε.
Οι περισσότεροι σήμερα,έχουν κατά νου,ότι ο μόνος τρόπος να βρουν δουλειά είναι με το να χτυπάνε πόρτες και να γλύφουν κατουρημένες ποδιές,μετα συγχωρήσεως.
Η νοοτροπία μας φταίει.Γιατί αν ο καθένας δεν ήταν τόσο ψώνιο να θεωρεί τον εαυτό του σαν κάτι εξαιρετικό και να θέλει να εξαιρεθεί από τις νόμιμες διαδικασίες,όλοι θα ήμασταν στην ίδια μοίρα,και θα υπήρχε αξιοκρατία.
Έτσι συνήθως σε τέτοιες θέσεις "βολεύονται", με την κακή εννοια το ρήμα,γιαυτο το έβαλα σε εισαγωγικά,όσοι πχ έρχονται από το χωριό τους και ο μπαμπάς τους έχει κολλητό το διευθυντη της υπηρεσίας.
Και κάτσε εσύ Αυγη με το πτυχίο σου 10 χρόνια άνεργη για να βολευτεί ο Κίτσος από την Κωλοπετεινίτσα,που έχει τελειώσει το γυμνάσιο,και ήρθε το 2008 στην Αθηνα,και το 2009 δουλευει στο υπουργείο,χωρίς να έχει ψάξει τίποτα άλλο,και χωρίς να έχει καμία προυπηρεσία.
Ολα μελετημένα είναι φίλε μου...Για να γεννουν διάσπαση και μίσος.Για να νιώθεις τον μεχρι χθες φίλο σου για εχθρό,ότι σου κλέβει τη μπουκιά...Ο Έλληνας την έχει τη διασπαση και τον εμφύλιο στο αίμα του.
Αλλά υπάρχει και η άλλη όψη και συμφωνω και με τη Χάρις και με τον Γιώργο,ότι ο ιδιωτικός τομέας έχει ξεφύγει που ζητάει υπεράνθρωπους και σουπερμαν για να τα καταφέρουν.
Και με τον ZARATHUSTRA συμφωνώ,αν ήταν έτσι τα όνειρα...Να πετάμε φελλους στα μπουκάλια...Αυτο μου ήρθε σαν εικόνα.
Ο πατέρας μου δουλευει 26 χρόνια στο δημόσιο,μπήκε με απλή αίτηση τότε,χωρίς να ξέρει κανέναν,κάτι που εξακολουθεί να ισχύει,και μάλλον ειναι ο μοναδικός που δεν λείπει ποτέ,είναι πάντα στην ώρα του,δουλεύει νύχτα,και ούτε παίρνει άδεια,πέρα τη νόμιμη,ενώ όλοι οι υπόλοιποι κάθε τρεις και λίγο στα χωριά τους ειναι,πότε για τριήμερα που γινονται τετραήμερα,πότε για ελιές και πότε γιατί βαριούνται που ζούνε.
kithara-woman (07.11.2009)
Sorry για το σεντόνι που άπλωσα...Αλλα μερικά θέματα με νευριάζουν,άσε που απόψε είμαι νευριασμένη με όλα και όλους...Άλλα αυτό ειναι άσχετο...StavmanR (07.11.2009)
Δεν υπάρχει "Δημόσιο", υπάρχει ο άνθρωπος που εργάζεται σε δημόσιες υπηρεσίες. Το επονομαζόμενο "δημόσιο" λειτουργεί ανισότροπα ακόμη κι μέσα σε στενό χώρο, σε ένα γραφείο. Θα βρει κανείς ανθρώπους με διαφορετική εργασιακή συμπεριφορά μεταξύ τους, αλλά και ακόμη και ανθρωπο που λειτουργεί διαφορετικά ανάλογα με τη διάθεση ή τον άνθρωπο που έχει απέναντί του (πολίτη).
Δεν είναι λίγοι εκείνοι που παρουσιάζονται κακομούτσουνοι μπροστά σε υπάλληλο και εκστομίζουν κάτι βαρύγδουπες κουβέντες του στυλ "εγώ σε πληρώνω ρε!", περιμένοντας ότι με αυτόν τον τρόπο ο υπάλληλος θα τον αναγνωρίσει ως αφεντικό...
Η δυσθυμία των εργαζόμενων στους δημόσιους φορείς ισοσταθμίζεται με την απληστία και την μανία εκμετάλλευσης στους ιδιωτικούς. Κι αν στο δημόσιο πολλοί δεν εργάζονται όσο πρέπει, στον ιδιωτικό πολλοί εργάζονται πολύ περισσότερο από όσο πρέπει, δηλαδή και πάλι όχι όσο πρέπει.
Κι έχεις από τη μία πλευρά ανθρώπους μίζερους, μη δημιουργικούς και εξουσιομανείς, κι από την άλλη ανθρώπους πρόωρα γηρασμένους, φραγκοφονιάδες και ιδιώτες με το πλήρες νόημα της λέξεως.
Όμως, είναι σημαντικό να παύσουμε τις γενικεύσεις και να ασχοληθούμε με τον άνθρωπο.
Καλησπέρα Τασο :)pterarhos (08.11.2009)
Υπουργεια Στρατος Αστυνομια Τραπεζα Δημοσια εκπαιδευση Δεκο ΙΚΑ.
Στηριγματα του εκαστοτε κρατους.
Κρατικη μηχανη που χωρις αυτην δεν υφισταται κρατος.
Προσληψεις κατα το δοκουν με αδιαφανεια
και ρουσφετολογικο οργιο των εκαστοτε κρατουντων.
Φυσικο κι επομενο η γραφειοκρατια η ευνοιοκρατια η απειρες αρπαχτες η μιζες.
Μια λερναια υδρα εν ολιγοις.
Ανεξελεγκτη.
Ο σπαραγμος των εκαστοτε απανω με τους προηγουμενους.
Νοοτροπια που αναπτυσεται, ευθυνοφοβια εν πρωτοις, ωχαδερφισμος αδιαφορια ,"ξερεις ποιος ειμαι εγω";,το απολυτο χαρτοβασιλειο.
Η αξιοκρατια ειναι σε δευτερη μοιρα.
Βεβαιως καποιος πρεπει ΚΑΙ να δουλεψει εκει.
Υπαρχουν ευσυνειδητοι υπαλληλοι αναντιρρητα. Εργατικοι και φιλοτιμοι.
Υπαρχουν εργαζομενοι που αξιοκρατικα κερδισαν την θεση τους.Λαμπρες εξαιρεσεις.
Μηπως ξερεις φιλε Τασο ποιο ειναι το ονειρο καθε δημοσιου, για ποιο πραγμα ζει και αναπνεει;
Για την συνταξη.Απλα μαραζωνεις εκει μεσα.
Ειναι κι αλλα θα σταματησω εδω.
Ειμουν ΔΥ 3 χρονια και παραιτηθηκα.
Θυμομουν αρκετες φορες τον Καρυωτακη και τον Μπουκοφσκι...
Δεν ειναι τοσο απλο το θεμα με τον συγκεκριμενο χωρο.
Καλο βραδυ.Oraclas (08.11.2009)
# Φίλε Ζάρα,
ο Καρυωτάκης μιλάει για 'άλλους' δημόσιους υπαλλήλους, πριν μπουν σαν αξιοκρατικά κριτήρια οι τοπικισμοί και τα ρουσφέτια. Μία φορά βρέθηκα στην εφορία γιατί ήθελα μία δήλωση παλαιότερου έτους. Η κυρία που με εξυπηρετούσε, έκανε ένα τσιγάρο πάνω μου (τότε επιτρεπόταν το κάπνισμα) και μετά μου είπε πως δεν έχω δικαίωμα να ζητήσω κάτι παλαιότερο και πρέπει να κάνω αίτηση και χαρτιά και και και... Έφυγα απογοητευμένος και μία κοπέλα λίγο δίπλα της με φώναξε. "Περίμενε λίγο", μου είπε. Σε δύο λεπτά μου είχε φέρει φωτοτυπωμένες όλες τις δηλώσεις μου. "Χαιρετίσματα" στον αδελφό σου από την τάδε μου είπε. Ήταν δουλειά λίγων δευτερολέπτων μόνο!
# Φίλε Sven,
μάλλον θα ταίριαζε: "Μας δουλεύει το Δημόσιο".
Όταν δούλευα στην οικοδομή θυμάμαι έναν υδραυλικό που ερχόταν τρεις φορές την εβδομάδα. Τον ρώτησα γιατί δεν έρχεται κάθε μέρα. Μου απάντησε πως δούλευε στον δήμο και δύο φορές την εβδομάδα κάποιος τον έλεγχε. Τις άλλες μέρες ερχόταν ανενόχλητος.
# Λιζάκι όποιος έχει τις άκρες κάνει λεφτά. Αν κατάλαβα τα σχόλια σου, απευθύνονταν στην δεύτερη δουλειά.
# Πήρε φόρα η Αυγούλα και ποιος την πιάνει!
Χωρίς προκαταλήψεις μπορώ να σου πω, πως ο τοπικισμός δίνει και παίρνει στο Δημόσιο. Αυτοί που έχουν άκρες διορίζουν τα παιδιά τους, λες και είναι οικογενειακή επιχείρηση και ο διάδοχος είναι ο συνεχιστής τους!!
Πριν λίγα χρόνια είχα γνωρίσει κάποιον Λαρισαίο στο δήμο Αθηναίων. Ήταν φίλος φίλου. Μου είπε ξεκάθαρα ότι ήρθε στην Αθήνα, για να έχει δύο χρόνια προϋπηρεσία στην θέση που προοριζόταν στην Λάρισα. Μετακόμισε με την οικογενειά του, σε έναν ξένο για αυτόν τόπο, ώστε να επενδύσει στο μέλλον του!
# Φίλε Σταύρο,
έχεις δίκιο πως πρέπει να ασχοληθούμε με τον άνθρωπο. Δεν συγκρίνουμε ιδιωτικό και δημόσιο. Υπάρχουν τα καλά και τα καλά σε κάθε εργασιακό χώρο. Σε προηγούμενη εταιρεία υπήρχε άτυπα ένα καθεστώς δημοσίου. Οι γνωστοί του διευθυντή έβγαιναν λάδι και όλοι οι υπόλοιποι, βρισκόμασταν υπ' ατμόν. Ξέρεις τι απέγινε αυτή η εταιρεία;; Χρεωκόπησε. Οι περισσότεροι δημόσιοι οργανισμοί, εκτός από τις τράπεζες, έχουν ένα τεράστιο έλλειμμα και για αυτό γκρινιάζουμε, γιατί από την τσέπη μας θα περάσει και αυτό.
# Φίλε Χάρη,
εστιάζεις σε διάφορους τομείς και με βρίσκεις σύμφωνο. Αυτό που δεν έχει ειπωθεί ακόμα είναι το χαρτοβασίλειο που αναφέρεις. Δυστυχώς οι διαδικασίες που υπάρχουν στο Δημόσιο είναι πραγματικά αστείες. Φαντάρος όταν ήμουν, βρισκόμουν στο τεχνικό γραφείο (είχε δουλειά και κανείς δεν το ήθελε) και είδα από κοντά πόσα περιττά χαρτιά βγάζουν.
Η σύνταξη είναι ότι καλύτερο. Κλητήρας στο δημόσιο να είσαι, πληρώνεσαι σαν διευθυντής ιδιωτικού τομέα, που λέει ο λόγος. Αυτό που δεν γνώριζα είναι ότι εφάπαξ έχουμε και στον ιδιωτικό τομέα, αρκεί στην τελευταία σου δουλειά να είσαι πολλά χρόνια. Αυτή είναι η κατάρα που φοβάμαι. Όταν ξεπεράσω τα πενήντα, ο φόβος της έλλειψης εργασίας. Tsipouraki (08.11.2009)
Είναι τεράστιο το θέμε που ανοίγεις με το ποστ σου καλέ μου Oracla. Και το κείμενό σου, αλλά και τα σχόλια όλων των παιδιών έχουν μέσα πολλές αλήθειες. Η άρση της μονιμότητας όμως από μόνη της, δυστυχώς δεν είναι η λύση. Με κάλυψε απόλυτα ο Πτέραρχος με το σχόλιό του. Και όπως λέει "Δεν ειναι τόσο απλό το θέμα με τον συγκεκριμένο χώρο".
Δυστυχώς, "...ο φόβος της έλλειψης εργασίας", για όλους μας (στον ιδιωτικό τομέα), αλλά κυρίως για τις γυναίκες/μητέρες ξεκινά πολύ πολύ νωρίτερα...κορυφώνεται όμως μετά τα 50
Καλό απόγευμα Ορακλάκο:)Oraclas (09.11.2009)
Καλή σου μέρα, τσιπουράκι μας.. (ζεστό με μέλι, ότι πρέπει για τον λαιμό!).
Γνωρίζω ότι η άρση της μονιμότητας είναι δύσκολη, απλά ένας περιορισμός στις προσλήψεις, θα ήταν επιθυμητός. papanasos (10.11.2009)
Το θέμα είναι πολύ σοβαρό για να το κάνουμε περίπλοκο. Πρέπει να απλουστευτεί γιατί ο τρόπος που λειτουργεί το δημόσιο και πιό συγκεκριμένα τα άτομα που επιζητούν την θέση στο δημόσιο (λόγω ακριβώς του πλαισίου που λειτουργεί αυτό) αποτελεί τη βασική τροχοπέδη στην πρόοδο της υποέροχης χώρας μας.
Μιά πτυχή που θα ήθελα να αναφέρω είναι και η απαξίωση και η περιφρόνηση που δείχνουν στην μηχανοργάνωση, γιατίαυτό τους στερεί την θέση τους ως δικτατορίσκου στη ζωή των άλλων.
Να καταλάβουμε όλοι οτι είναι θέμα ανθρώπων και όχι συστήματος, γι'αυτό όταν χρειστεί να κάνουμε αγωγές, αυτές να στρέφονται οχι στο απρόσωπο δημόσιο αλλά εναντίον συγκεκριμένων προσώπων-υπαλλήλων.Oraclas (12.11.2009)
Έχεις δίκιο Νάσο. Ακόμα όμως και με την είσοδο των μηχανογραφικών λύσεων, το πλήθος των εκτυπώσεων, υπερβαίνει την κοινή φαντασία. Η οργάνωση τους είναι απαράδεκτη, καθώς συντηρούν συστήματα και διαδικασίες από τον καιρό των παππούδων μας.
Μέσα σε εκείνη την εβδομάδα, συζήτησα με έναν προϊστάμενο τμήματος, όπου ήταν αρνητικός, ως προς την νέα τεχνολογία. Μου έλεγε ότι του φαίνεται βουνό, μιας και δεν είχε ασχοληθεί ποτέ. Εγώ του είπα, ότι ποτέ δεν είναι αργά να μάθεις κάτι, πόσο μάλλον για να γεφυρώσεις το χάσμα με τα παιδιά σου ή με την νέα γενιά. Του έδωσα για παράδειγμα, έναν νεότατο γεράκο, ετών 70 που ήθελε να μάθει το Internet!
Καλωσήρθες στο ΜΗ.
Για να στείλετε σχόλιο πρέπει να έχετε συνδεθεί ως μέλος. Πατήστε εδώ για να συνδεθείτε ή εδώ για να εγγραφείτε.
Επιστροφή στο blog