Επαναφερω ενα ποστ που ειχα γραψει πριν δυο χρονια, τετοια εποχη. Δεν αλλαξε τιποτα απο τοτε για καποια παιδια..

Το παιδάκι στη φωτογραφία ονομάζεται Τσίλμπο.

    Αν του δώσουμε ένα πορτοκάλι, έχει όλη την διάθεση να μας βοηθήσει να κουβαλήσουμε τα ψώνια μας απ' την Ερμού. Όσο μπορεί τουλάχιστον.

    Μπορούμε να το βάλουμε επίσης πάνω στο χριστουγεννιάτικο τραπέζι μας για να μας κάνει κόλπα να γελάμε και σε κάθε ωραίο του κόλπο, μπορούμε να του πετάμε στο στόμα μια πατάτα.

   Ο θάνατος δεν έχει ρεπό τα Χριστούγεννα. Κι ας ευχηθούμε όσο θέλουμε. Με τις ευχές ποτέ δεν είδα κανένα θαύμα... Ας εκτιμήσουμε το ότι έχουμε και τα δυο μας πόδια, γιατί άλλοι δεν έχουν κανένα.

                   ...Πήγαινέ με...στη μαγεία της στιγμής σε μια νύχτα δοξασμένη...

                   όπου τα παιδiά του αύριο θα μπορούν να ονειρεύονται ελεύθερα....

     "Καλά Χριστούγεννα."