Γεια σας .
Ονομάζομαι Φώντας Τριτσιμπίρδουλας  και θέλω να σας διηγηθώ την πικρή μου ιστορία .
Κατάγομαι από το ξακουστό σοι των  Τριτσιμπιρδουλαίων , τρομερών  οπλαρχηγών της Αχαΐας .
Ο μόνος λόγος που έσκυβαν κεφάλι οι πρόγονοι μου , ήταν για να προσέξουν μην ουρήσουν τα τσαρούχια τους , και κανέναν περαστικό σκαντζόχοιρο .

Τώρα εγώ το στερνοπούλι της γενιάς μου περπατώ σκυφτός σαν λυγισμένο κουτάλι του Uri Geller .
Αλλά ας πάρω τα πράγματα απ την αρχή .

Εγώ Φώντας εκείνος Μπάμπης .

 Ο πρώτος μου ξάδερφος φτυστός σαν εμένα , και οι δυο μοιάζαμε σαν σταγόνες νερού .
Ίδιο ανάστημα , ίδια μάτια , φτυστοί στην όψη , ίδια μαλλιά ,   στα μυαλά είχαμε μια μικρή διαφορά .
Εγώ ήσυχος σαν κορίτσι , πράος σαν σοφός καλόγερος .
Αυτός καπετάν φασαρίας ,δαίμονας και θεομπαίχτης .

- Μπάμπηηηη άσε τη μπάλα και κάτσε στρώσε τον πισινό σου μπας και περάσεις την τάξη καμιά φορά .
Φώναζε του κάκου και  στο βρόντο η θεία μου η Ασήμω τον λεβέντη της αλλά αυτός που να ιδρώσει  !
 Δεν έλεγε να αφήσει τζαμαρία που να μην κάνει θρύψαλα με την υπόλοιπη λετσαρία .
Εγω πάντα επιμελής , άριστος μαθητής  , με επαίνους και βραβεία .

- Ο γιος σας μια μέρα κυρία   Τριτσιμπίρδουλα  έλεγε ο καθηγητής της φυσικής , θα γίνει σπουδαίος φυσικομαθηματικός ! Ένας νέος Αϊνστάιν !
Καμάρωνε σαν γύφτικο σκεπάρνι η κυρά Χάιδω η μάνα μου !
Ποτέ μου δεν κατάλαβα βέβαια γιατί τα σκεπάρνια των γύφτων είναι καμαρωτά και όχι γεμάτα μπίχλα σαν τις χερούκλες τους .

- Εκείνος ο άλλος όμως κυρία Χάιδω μου ...
εκείνη η ντροπή του αλφαβήτου ο Μπάμπης !
Τα πα και στη μάνα του , το μυαλό του δεν προσπερνά
ούτε χελώνα στον κατήφορο .  
Κουμπούρας ! Μαζούτ !

Πίκρα η θεία μου η Ασήμω , ροδοζάχαρη η κυρά Χάιδω !
Από γυναίκες ,  κάθε μέρα και άλλη ο Μπάμπης ,
την χείρα την πεντάρφανη ο Φώντας.
Δεν έχω παράπονο όμως , η Μαριγούλα μου ήταν η μόνη γυναίκα που μου στάθηκε .
-Μια μέρα Φώντα μου η διάνοια και η προκοπή σου θα με σηκώσουν κι εμένα ψηλά στα αστέρια !
Το μόνο που σηκώθηκε ψηλά  από την Μαριγούλα ήταν η φούστα  της .
Θυμάμαι σαν να ναι τώρα , την  ημέρα που την τσάκωσα με τον ψαρά , μες στις ψαροκασέλες να μου φωνάζει  ειρωνικά :
-  Φάε εσύ Φώντα μου τα φύκια της γνώσης , να φάω εγώ την συναγρίδα ! 
Μπούχτισα πια !
Όλο πάνω από ένα βιβλίο είσαι , σελιδοφάγε !
- Ενώ εσύ που είσαι "ανοιχτό βιβλίο" καρδιά μου δεν σε ξετίμησα σωστά !
Λέω να σε κλείσω μια για πάντα  , να ησυχάσω .
Έδωσα την ευχή μου στον ιχθυέμπορα της κακιάς ώρας  και έφυγα σφυρίζοντας του εκείνο το προφητικό , "τίνος είναι βρε γυναίκα τα παιδιά ; ".

Αυτό ήταν . Αφιερώθηκα στα γράμματα , ρουφούσα τις γνώσεις σαν σφουγγάρι . Ξενύχτια ατέλειωτα , στερήσεις , ασκητική ζωή .
Ο Μπάμπης συνεργείο και σφαλιάρα  , εγώ έλιωνα καρέκλες και βιβλία .
Πέρασα στο πανεπιστήμιο  ως πρώτος των πρώτων .
Η υποτροφία δεν άργησε να έρθει , σε διάσημο πανεπιστήμιο της Αμερικής 
Η κυρά μάνα μου με αποχαιρετούσε στο αεροδρόμιο .

-Είμαι περήφανη για σένα γιε μου !
Ο σωσίας ξάδερφος και οι λοιποί συγγενείς , τα σκεπάρνια που λέγαμε πριν , με αποχαιρετούσαν κι αυτοί με τη σειρά τους συγκινημένοι .
- Α ρε ξάδερφε ...
μου ψιθύριζε ο Μπάμπης με συγκίνηση στη φωνή και βλέμμα αγελάδας, ...είσαι το καμάρι όλων μας ,μακάρι να διάβαζα κι εγώ , να μην με έχουν του κλώτσου και του μπάτσου ...
-Στερνή μου γνώση ...
- Τι είπες Φώντα  ;
- Τίποτα , λέω ... τη δόση , τη δόση της μοτοσικλέτας την πλήρωσες ή την έφαγε η ντάμα κούπα ;
-  Ααα , φυσάει το εργαλείο ! Τρεις -τρεις τις φορτώνω !
- Βρε τη δόση την πλήρωσες ; Η Ασήμω πλένει σκάλες , ακαμάτη !
- Μην σε νοιάζει τα χω τετρακόσια !
- Αμ δεν το βλέπω ! Γεια σου ξάδερφε ! Έχετε γεια , εις το επανιδείν !

Λίγα λεπτά αργότερα ένα Μπόινγκ 747 έσκιζε τα ασημένια σπλάχνα του αέρα , που φύσαγε το τεράστιο άσπρο χελιδόνι  με προορισμό  τα όνειρα μου . 
Στον Νέο Κόσμο οι σπουδές πήγαιναν απ το καλό στο καλύτερο .
Έπαινοι , διπλώματα , βραβεία , ήμουν ήδη μια αναγνωρισμένη ιδιοφυία .

Διακεκριμένος επιστήμονας ,πρώτος των πρώτων , με πήραν και στη ΝΑΣΑ .
Μέγας αστροφυσικός dr  Tritsimpirdoulas , με όνομα και χάρη !
Όχι παίζουμε !
Κάποια χρόνια μετά όμως , παρά την επίτευξη των στόχων μου , κάτι με τραβούσε πίσω στην πατρίδα μου .
Μπούχτισα στην αναγνώριση εδώ στην ξενιτιά  , μου έλειπε η ιτιά η λουλουδιασμένη ,
ο δυόσμος  και ο σγουρός βασιλικός η Ελλαδίτσα μου !
 Νέος ήμουν ακόμα πολύ νέος , πόνεσα την πατρίδα , τους δικούς μου ανθρώπους .
Τι στην ευχή , με τα πτυχία που έχω , αν κάνω και τα απλώσω θα σκεπάσουν  το Πολυτεχνείο ολάκερο ,δουλειά δεν θα βρω ;
Η καρδιά μου σκίρτησε , αυτό ήταν !
Το πήρα απόφαση , επιστροφή στην μαμά-πατρίδα .

Το Ελ. Βενιζέλος άρχισε να αχνοφαίνεται ,καθώς και τα δάκρυα συγκίνησης στα μάτια !
Είχαν περάσει δέκα ολόκληρα χρόνια .
Φιλώ τα άγια σου χώματα Ελλαδάρα μου !
Πλησιάζοντας στην αίθουσα του αεροδρομίου αντιμετώπισα την πρώτη έκπληξη .
Ο κόσμος άρχισε να ξεσπά σε χειροκροτήματα και δειλά , δειλά σε ζητωκραυγές .
Λέω ,δεν μπορεί να ναι για μένα ,δεν μπορεί ...

- Μεγάλε Τριτσιμπίρδουλα !  Προφέσορα !
Δεν πίστευα στα αυτιά και στα μάτια μου , με αναγνωρίζουν ακόμα και στον τόπο μου , που ως γνωστόν δεν αγιάζει ούτε ραδίκι !
Χειραψίες ,επευφημίες , φιλικά χτυπήματα στην πλάτη , κι εγώ βαθειά συγκινημένος και υπερήφανος .
- Επιστήμονα , μάγε ,παιχταρά ! 
Τους έσκισες τα δίχτυα εχθές !
Τι γκολάρα- ποίημα ήταν αυτή παιδαρά μου ! Έλα μωρή  Ολυμπιακάρα!

Ψύλλοι στα αυτιά μου μπήκανε , δεν μπορεί ... παιδιά , εγώ δεν...
- Τρίτσι -Τρίτσι   οε οε οε -οε οε οε !
Τρίτσι ,  γδύσου να δούνε την ..."στολή" σου.
Με αρπάζει με χαρά απ τον ώμο  ο προϊστάμενος  προστασίας του αεροδρομίου και με πάει στην καφετέρια.

-Ααα , κύριε Τριτσιμπίρδουλα  δεν θα φύγετε αν δεν κεράσω καφεδάκι ! 
Ρίχνω μια λοξή ματιά στην τηλεόραση που ήταν εκεί και βλέπω τα αθλητικά στιγμιότυπα της προηγούμενης μέρας ,και τι να δω !
Τον εαυτό μου ντυμένο στα ερυθρόλευκα να σκοράρει με ανάποδο ψαλίδι στην αντίπαλη εστία !
- Αμάν , ο ξάδερφος !
- Τι έπαθες Μπάμπη μου ;
- Φώντας ...
- Μπάμπη ...
- Φώντας ρέεεε, Φώντας !
Φώντας - Φώντας οε οε οε οε (τρελάθηκα σαν άλλος Γιώργος Κωνσταντίνου στο "ξύπνα Βασίλη ".)
Πήγαινε με όπου θέλεις ταξιτζή είπα στον χαρούμενο γαύρο ταξιτζή  , δηλαδή πήγαινε με τώρα σπίτι , σπίτι μου .

Η μάνα μου και η θεία μου χαρούμενες διπλά γιατί είχαν
στο πλάι τους και τους δυο επιστήμονες .
 Με την μικροδιαφορά ότι , ο ένας είχε γίνει εκατομμυριούχος και διάσημος .
Ο μαζούτ , ο κουμπούρας !
Να σου κι από μια γωνιά ξεπροβάλλει γκαστρωμένη και η Μαριγούλα  υπό του Μπαμποξάδερφου , με ύφος ξιπασμένου κατουρλοκάνατου που το πε και το κανε .
Θα έφτανε ψηλά χάρη στο Τριτσιμπιρδουλαίικο !

- Είναι αλήθεια Φώντα αυτό που μου είπε  ο Μπαμπίνος μου ; 
Είσαι επίτιμος Δικτάτορας στο Χάρμπουρ ...Χάρβαλ
- Το ...χάρβαλο ! Δικτατορία τώρα!   Φράνκο , Πινοσέτ , Παπαδόπουλος,
Γιαγκούλας , ταού κι οξού! Ουστ !

Από τότε καλοί μου φίλοι περπατώ με το κεφάλι σκυφτό και προσέχω μην πατήσω κανέναν άνθρωπο-σκαντζόχοιρο .
Ακόμα αντηχούν στα αυτιά μου τα λόγια του Πρύτανη ,
« δυστυχώς κύριε Τριτσιμπίρδουλα , έχουμε επάρκεια θέσεων και λαμπρών καθηγητών ,αλλά μια στιγμή ... αν ζητούσατε απ τον εξαίρετο ποδοσφαιριστή -ξάδερφο σας και τις γνωριμίες που εχει μπορεί και να... »

Την ξέρετε την ιστορία με τον γιατρό που έβγαλε εκατοντάδες φωτοτυπίες το πτυχίο του και τύλιγε με αυτό , πίτες- γύρο ;
Κι εγώ τέτοιο μαγαζί άνοιξα .
Κι αν με κάνει γούστο και κανένας πελάτης , του λέω ιστορίες για την Ανδρομέδα .
Το παρών  αφιερώνεται στην χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας , την Ελλάδα μας ντε !
Τζατζίκι άλλος κανείς ; 
Σούβλακος ;