Είσοδος στην σκηνή..

Ένας δρόμος..

Σκόνη..

Χώμα..

Καυσαέριο..

Αυτοκίνητα..

Άνθρωποι μέσα σε αυτοκίνητα..

Πολυκατοικίες.. βρώμικες

..βρωμιά παντού..

Παράθυρα..

Άνθρωποι πίσω από αυτά..

Άνθρωποι μόνοι..

Ένα κουτί ο κόσμος τους..

Ένα κουτί με εικόνες..

Τρώνε μπροστά του..

Γελάνε μπροστά του..

Δακρύζουν μπροστά του..ούτε ο θεός τους να ήταν..

Άνθρωποι στον δρόμο περπατάνε..δεν έχει πεζοδρόμιο..μόνο χώμα..

Στα αριστερά έχει δεντράκια..

βρώμικα και αυτά..

Ανηφόρα ο δρόμος..αλλά αυτό δεν έχει σημασία..

Βαδίζεις..

Μόνος..

Μεσημέρι..

Σκόνη από την Αφρική αφήνει σημάδια στους πνεύμονες..και συ εισπνέεις με χαρά..σαν να ξέρεις πως δεν υπάρχει αύριο..

Ξαφνικά τα φώτα σβήνουν..

Η παράσταση τελειώνει και όλοι βγαίνουν από τον ρόλο τους..παίρνουν την μορφή τους..

Αρουραίοι..

Γίναν όλοι ξαφνικά αρουραίοι..

Η πόλη έγινε αποχέτυση..ένα φρεάτιο ο δρόμος..

Ο δρόμος έγινε το μέρος που πετάμε όλοι τα σκατά μας..

Κλείνεις τα μάτια..τα ανοίγεις..

Όλα μοιάζουν πάλι τα ίδια..

Οι αρουραίει ξανάγιναν(;) άνθρωποι..

Ξανακλέινεις τα μάτια..ξανανοίγεις..πάλι όλα άλλξαν..

Επανάληψη του φαινομένου εναλλάξ..

Μην γελιέσαι..κοίτα μόνο μπροστά..

Τίποτα δεν ξαναγίνεται όπως πριν..ΤΊΠΟΤΑ!!!

Όσο η γη θα γυρίζει τόσο ο χρόνος θα τρέχει..

Κι ο χρόνος τρέχει μόνο μπροστά..ούτε ένα βλέμμα δεν ρίχνει πίσω..

Πως θες ρε τσόγλανε να γίνουν  όλα όπως πριν;;

Με ποιο δικαίωμα;;

Τις σκέψεις σου τις διακόπτει μια εικόνα..

Ούτε τις σκέψεις σου δεν τελειώνεις και θες να αλλάξεις κιόλας!!

Ένα πρεζάκι ζητάει ψιλά από τους περαστικούς..

Ο περαστικός κατέβαινε..εσύ ανεβαίνεις (τρομάρα σου!!) το θυμάσαι;;

Το πρεζάκι στην μέση του δρόμου..για αυτόν μάλλον δεν υπάρχουν τα αυτοκίνητα..για αυτόν υπάρχει μόνο η πρέζα..η πρέζα και το τίποτα..η πρέζα και τα ψιλά για να την αποκτήσει..

Δεν τον λυπάσαι..ποτέ δεν λυπήθηκες κανέναν..αρετή το θεωρείς..αδυναμία το βρίσκει αυτός που φοβάσαι;;

Τι;; δεν φοβάσαι;;

Κανέναν;;

Για κοιτάξου στον καθρέφτη..αυτός που βλέπεις σε ξέρει καλύτερα..κι απ τον θεό τον ίδιο σε ξέρει καλύτερα!!

Προσπερνάς την σκηνή και χαίρεσαι που είσαι κομπάρσος..

Το πρεζάκι σε μυρίστηκε..παίρνει στα γρήγορα ότι του δίνει αυτός που κατέβαινε..και ανοίγει βήμα..

--ε ε εεε  εε φίλε..;;

-…

Εε εε εεεεεε εε στάσου μια στιγμή..

Ανοίγεις το βήμα και βρίζεις τον σκηνοθέτη..τον σεναριογράφο..όποιον καργιόλη παίζει την ζωή σου..την ζωή του..την ζωή μας για την πλάκα του..

Έχασες..το ήξερες από πριν..από όταν τον κοίταξες στα μάτια..

Σταματάς..γυρίζεις το κορμί σου 90 μοίρες και ξανασταματάς..

Σε πλησιάζει και παίζει το κασετόφωνο..

Μες την μέση του δρόμου..με μάτια που καίνε..τον κοιτάς στα μάτια και δεν ακούς τι λέει..δεν υπάρχει λόγος να ακούσεις τι λέει..ξέρεις..

Αμάξια περνάνε..σε δεύτερο φόντο..

Ο σκηνοθέτης χρησιμοποιεί διαφορετικές ταχύτητες για να καθηλώσει..

Εσένα σε έκανε ακίνητο..

Τα αυτοκίνητα τα έβαλε να τρέχουν..και έτσι να απέχουν..

Στο πρεζάκι είπε να τρέχει..αλλά εξαντλημένα..

Η φωνή προσπαθεί να παίξει με τις χορδές της ψυχή σου..

Μάταια..

Δεν ξέρει ο χαζός πως εσύ δεν έχεις πια ψυχή..

Χαμογελάς με την αφέλεια του κόσμου και χαίρεσαι για την έξτρα δύναμη που αυτό σου δίνει..ανόητε..

Σκάφτεσαι ποιος από τους 2 είναι ο ανόητος..

Ο δικός σου σε πουλάει..δεν σε υποστηρίζει..ποτέ δεν το έκανε..

..και έτσι δεν είσαι μόνος..απέναντι  στο πρεζάκι..

..αλλά και πάλι, είσαι μόνος απέναντι σε σένα..μια ρίγη σε πιάνει..

Η φωνή σε κάνει να κλείσεις βιαία τις σκέψεις..κι αυτό σε πονάει..πάλι δεν κατάφερες να τις τελειώσεις..κι αυτό σε πονάει..

Πότε θα τελειώσεις κάτι επιτέλους;;

Η φωνή ξαναδιακόπτει τις σκέψεις σου..

-δεν έχω..απαντάς κοφτά..κοιτάς ίσια στα μάτια..δεν έχω..επαναλαμβάνεσαι..και σε πονάει αυτό..σαν να σου ρίχνουν λιωμένο σίδερο στην ανοιχτή καρδιά σου..

«δεν έχω» λες και το εννοείς..δεν λες ψέματα..πράγματι δεν έχεις κάτι να δώσεις..

Σου υπενθυμίζει πως ζητάει ψιλά..ψιλά σου ζητάει ένας άνθρωπος για να πάρει τσιγάρα..

Μα καλά πόσο μαλάκας είσαι πια;; λίγα ψιλά σου ζητάει..

Νοιώθεις την τρέλλα του..την προσμονή του καθώς βλέπει το χέρι σου να κινείτε στο τσαντάκι σου..

Ξέρεις πως δεν έχεις άνθρωπο μπροστά σου..ξέρεις πως κοιτάς στα μάτια έναν ποντικό..

Ένα ποντικό που δεν βλέπει που πάει..σταματάει μόνο όταν βρίσκει τοίχο..και απλά στρίβει..κι όλο πάει..και ψάχνει και ζητάει..

Ξέρεις πως για κείνον είσαι ένα τίποτα..δεν είσαι άνθρωπος..ξέρεις πως για αυτόν είσαι άλλο ένα διευρω..ακόμα ένα διευρω πιο κοντά στην δόση του..

Παίρνεις όρκο εκείνη την στιγμή πως αν ήσουν ο χριστός θα γιάτρευες όλες τις οικογένειες από αυτή την πανούκλα..την πανούκλα της άσπρης..

Κοιτάς και θέλεις να του κάνεις κήρυγμα..θέλεις να του πεις πως..

-ρε φίλε είναι ωραίο να χοροπηδάς..αλλά άλλο πράγμα είναι αυτό και άλλο πράγμα να πέφτεις από τον γκρεμό!!! Μα καλά ρε συ φίλε δεν βλέπεις που έφτασες;;

Δεν του τα λες..ξέρεις πως εκείνος είναι τόσο πεπεισμένος στο ψέμα του..

Ξέρει πως όσο πιο πολύ το πιστεύει εκείνος τόσο πιο πολύ θα σε πείσει..

Δεν θα αποκαλύψει τον ρόλο του εκτός κι αν του τάξεις λίγη άσπρη..

Η κασέτα τελειώνει..

Τα αμάξια περνάνε..σκέφτεσαι πως είναι πλούσια η παραγωγή..μόνο για μια σκηνή τόσα αυτοκίνητα..

Ακούς την σιωπή του νέου και απαντάς..με φωνή βαριά..μπάσα και κοιτώντας στα μάτια για να του δείξεις πόσο ειλικρινής είσαι όταν θα του πεις το..δεν έχω ρε φίλε!! Δεν έχω!!!

Και πράγματι το ξέρω και γω και συ πως δεν είχες..αλλά εν είχες θα του έδινες;;

Σκέφτεσαι πως θέλεις να τον δείρεις τον μαλάκα..να τον σακατέψεις στο ξύλο μέχρι να του λιώσεις τα κόκκαλα..μέχρι να  λειτουργήσει το ένστικτο της αυτοσυντήρησης και να ξαναπάρει μπρος η ζωή του..να σταματήσει το διάλειμμα..

Δεν κινείσαι..παρά μόνο το αριστερό σου χέρι κινείται..ξεκουμπώνεις το τσαντάκι και χαϊδεύεις τα prince σε μαλακό πακέτο..αυτά που σου έφερε ο φίλος σου από Ελλάδα..αυτά που δεν υπάρχουν στο νησί..

Σκέφτεσαι πως τσιγάρα θέλει..

Σκέφτεσαι  πως έχεις άλλα δυο πακέτα στα αμάξι..τελευταία..

Σκέφτεσαι πως αυτό δεν έχει σημασία και πως πάλι θα τα δινες..εύχεσαι να ήταν τα τελευταία..θα έκαναν την σκηνή ποιο δραματική..πιο αληθινή..ίσως να γινόσουν και συ λίγο πιο αληθινός μέσα από την σκηνή..

Συνεχίζεις να τον κοιτάς στα μάτια..βγάζεις το πακέτο και του το δίνεις..κι αμέσως μετανιώνεις..ήθελες να ανάψεις ένα πρώτα..θα έκανε την σκηνή πιο μαγική..πιο ζωντανή..σε μια πιο ζωντανή σκηνή θα ένοιωθες και συ πιο ζωντανός..

Τον κοιτάς στα μάτια και εύχεσαι τα μάτια του να άκουσαν όσα του είπες..

Πιάνει το πακέτο και σε κοιτάει..τα μάτια του λάμπουν..σε ευχαριστεί..

Γυρίζεις 90 μοίρες προς την ανηφόρα..

Του λες να τα πιει στην υγειά σου…

Σου φωνάζει πως είναι prince..πως τώρα τον έφτιαξες δικέ του..

Μακάρι απαντάς, χωρίς να κοιτάξεις..

Ελπίζεις αυτό που είπε να είναι αλήθεια..ελπίζεις να τον έφτιαξες..όχι μέχρι τα επόμενα πιτς..αλλά μέχρι το τέλος της χρονιάς και να βγει πρωταθλητής..

Καθώς περπατάς..χωρίς τσιγάρο στα χέρια..σκέφτεσαι πως ελπίζεις..

Ελπίζεις όλα όσα σου είπε, όχι μόνο το τελευταίο..όλα όσα σου είπε να είναι αλήθεια..

Ελπίζεις..

Στην τελική δεν κοστίζει τίποτα να ελπίζεις..

……………………………………………………………………………………………………………….

Και τώρα οι δυό μας τσόγλανε!!..εσύ και γω..

Θυμήθηκες να πεις ευχαριστώ σήμερα στους γονείς σου;;

τσόγλανε!!;;

θυμήθηκες να τους πεις πόσο χαίρεσαι που είσαι δικό τους παιδί και όχι κανενός άλλου;;

όχι εε;; για αυτό είσαι τσογλάνι..γιατί σε μεγάλωσαν και σε έκαναν άνθρωπο και συ μόνο τα αρνητικά κοιτάς για να πιαστείς  παλιοχαμένε..!!

Υ.Γ.το ποτό φέρνει πιο κοντά τους ανθρώπους..αλλά κυρίως φέρνει πιο κοντά τους πολλαπλούς εαυτούς μας..

ΚΑΤΑΝΑΛΩΣΤΕ ΥΠΕΎΘΥΝΑ!!

Υ.Γ.2 Δεν ξέρω αν το προσέξατε αλλά η μέρα άρχισε να μεγαλώνει..δεν είναι υπέροχο;;

Υ.Γ.3 αν γίνω λίγο πιο ειλικρηνής θα πρέπει να βγω στον δρόμο και να μοιράσω την καρδιά μου στους περαστικούς..