Για την αφεντιά μου, μιλάω...

Πρέπει σε κάποιον να το πω, αλλιώς ή θα σκάσω ή θα το πω εκεί που δεν πρέπει.

Έπαθα κατακούτελο crash. Από αυτά τα αιφνιδιαστικά, που όσο γρήγορα σε γεμίζουν ενθουσιασμό, τόσο γρήγορα ξεφουσκώνουν. Τώρα είμαι στο γέμισμα, λοιπόν, κι έχω πιάσει σύννεφο... Δεύτερη φορά σε έξι μήνες είναι ανησυχητικό. Όχι τίποτε άλλο, δηλαδή, αλλά νόμιζα ότι με χαρακτηρίζει και μία κάποια ωριμότητα... :)

Αυτός ... τόσο μα τόσο γλυκός... :):) Άλλο στυλ τελείως από αυτό που μου αρέσει συνήθως, το οποίο, όμως, ήταν ολόιδιο με αυτό κάποιου που έχω αγαπήσει. Κι όχι μόνο έμοιαζε πολύ στην παλιά μου αγάπη, αλλά ήταν και ομορφότερος.... Εμφανίστηκε ξαφνικά ως μάρτυρας της αντίδικης πλευράς και μου χαμογελούσε τόσο γλυκά, που κόντευα να ξεχάσω ότι πρέπει να είμαι αυστηρή και σαφής. Εν τέλει την έκανα τη δουλειά μου καλά, πιστεύω, αφού μου έδωσε τις απαντήσεις ακριβώς που χρειαζόμουν. Όμως τέλειωσε η εξέτασή του κι εγώ έψαχνα να δω αν βγήκε από την αίθουσα, αν έφυγε, αν θα τον ξανάβλεπα...

Καλά, σιγά μην τον ξαναδώ...

Τι γλύκα ήταν αυτή, όμως, κοτζάμ γαϊδάρα κι έχω λιώσει... :) :) 

Αααααχ! :) :)