Χθες είχαμε κανονίσει να βγούμε μετά τις 11. Ο Γ. πρότεινε να έρθει να με πάρει και συμφωνήσαμε ότι θα μου τηλεφωνούσε λίγο πριν ξεκινήσει.  Είχα ξυπνήσει, ως συνήθως, από τις 5.00, δεν είχα ξαπλώσει για μεσημέρι και σκέφτηκα να ξεκουραστώ λίγο πριν βγω. Ξάπλωσα, λοιπόν, κατά τις 9.00. Τότε θυμήθηκαν όλοι να με πάρουν τηλ... Χαμήλωσα το κιν. και γύρισα μπρούμυτα.

Next thing Ι know, ξυπνάω στην ίδια στάση και είναι 2.30 τα ξημερώματα :). Από τη μία το χάρηκα το ότι κοιμήθηκα, γιατί είναι κάτι που έχω πολλή πολλή ανάγκη. Από την άλλη, ένιωσα τύψεις και ... γιαγιά :). Θυμήθηκα ότι πριν κάποια χρόνια, καλοκαίρι, υπήρξαν βραδιές που έβγαινα τέτοια ώρα! Τώρα ήμουν ξεκούραστη, αλλά τέτοια διάθεση δεν είχα ούτε για σκέψη.... Δε νύσταζα, όμως, άλλο κι άνοιξα την τηλεόραση. Η ταινία που άρχισα να παρακολουθώ παραήταν προβλέψιμη κι έτσι έκλεισα το χαζοκούτι κι έπιασα το Logicomix (εξαίρετο, by the way). Λίγο αργότερα ξανακοιμήθηκα. Μάλιστα! Και μέχρι τις 8.00. Για μένα τόσες ώρες ύπνου είναι... ευτυχία! Δεν τελειώνει, όμως, εδώ η επίθεση του ύπνου: Ξανακοιμήθηκα μετά από ένα διάλειμμα μιας ώρας περίπου μέχρι τις 11. (Ευτυχία, είπα; Παράδεισος!) Πώς να μην περάσω όλη μέρα στη θάλασσα σήμερα, με φινάλε ένα εξαιρετικό απογευματινό γεύμα by the sea? Αν δεν είχα και χαζοδικ. αύριο, :(... ακόμα μέσα στην ευτυχία θα ήμουν...

Καλή εβδομάδα, καλό, δροσερό, ξεκούραστο και χαμογελαστό καλοκαιράκι (και καλούς ...  ύπνους!)

:)