Άνθρωπος στο παράθυρο, όπως λέγεται ένας υπέροχος πίνακας του Σαλβατόρε Νταλί, ή άνθρωπος έξω απ΄το παράθυρο όπως θα λεγόταν αν ζούσε στη σημερινή Ελλάδα. Ο πίνακας του Φερνάντο Μποτέρο με τη γυναίκα που κρύβει το προσωπό της, ωμός κι  αποκαλυπτικός.

Η χειμερινή σεζόν ξεκίνησε και οι ραδιοφωνικοί σταθμοί έχουν επιδοθεί σε έναν παράδοξο αγώνα, ποιός θα διώξει τους πιο πολλούς και ποιος θα τους διώξει πιο γρήγορα.

Μου προκαλεί πολλά  ερωτήματα και λίγο φόβο όταν βλεπω τους ανθρώπους που διαχειρίζονται τους σταθμούς να χρησιμοποιούν το προσωπικό σα χαρταετό στον άνεμο.  Υποτίθεται δε, μιας και ασχολούνται με τη μουσική ότι έχουν λίγο παραπάνω ευαισθησία απ'τους υπόλοιπους. Αύτα μάλλον όμως είναι κολοκύθια, η αλλοτροίωση μας έχει αφυδατώσει και μας έχει κλείσει στα σύνορα του παραμορφωμένου οπτικού μας πεδίου. Έμποροι, λαθρέμποροι, διοικητές τραπέζων, μουσικοί, πρώην αριστεροί, άγγελοι και καθάρματα, οραματιστές της τσέπης, μελλοθάνατοι εκτελεστές. Μήπως γίναμε Μποκοτά  ή καλύτερα μήπως γινόμαστε Νέα Υόρκη?