Ως έτοιμη και πρόθυμη πολύ

αφέθηκε στο χάδι του καθρέφτη.

Με ηδονή και ένταση απροσμέτρητη

στο τίποτα και πάλι ενέδωσε.

Αλλοίμονο, δεν ήθελε να δει

οτι απλά  εξαργυρώσιμη θα γίνοταν

και τίποτε άλλο παραπέρα.

Έτσι, σε μέτρα και σταθμά που δεν αντέχανε

γιατί τα έσκαβε και τα έφθειρε ο χρόνος

σε είδωλα περαστικά προσιδιάζουσα

μοιραία κατρακύλησε  και ενέδωσε

βαπτίζοντας την πτώση της ανόρθωση…

Κι έπειτα ακόμα, παραπαίοντας,

μια φενάκη  βολική  ενδεδυμένη

έμεινε  να χαμογελά στις αυταπάτες της

κάτω, στη ρίζα του γκρεμού που την κατάπιε…

Ω!!! πόσο εύχαρις γκρεμός…..

Ω…. πόσο ελαφρά η παράδοση…

και Ω!!!!... πόσο ακριβά τα ρούχα...