weblog, "Giorgos_arazei"
" Χόρεψε πάνω στο φτερό του καρχαρία... "
17 Φεβρουαρίου 2007, 17:07
Μ'αγαπάς? Εγω σε ανταλλάσω.


 

Εντάξει. Εγω λοιπον θελω να βρω τα εργαλεια για μια μακροχρονια σχεση κι εσυ λες πως το να δημιουργησει κανεις τη σχεση με καποιο σκοπο ειναι ενα απο αυτα.

             Ναι. Βεβαιωσου ομως πως η συντροφος σου και συ συμφωνειτε ως προς το σκοπο. Αν συμφωνειτε και οι δυο σε συνειδητο επιπεδο, οτι ο σκοπος της σχεσης σας ειναι να δημιουργησετε μια ευκαιρια, οχι μια υποχρεωση, μια ευκαιρια για αναπτυξη, για πληρη αυτοεκφραση, για εξυψωση της ζωης σας στο υψιστο δυναμικο της, για τη θεραπεια καθε πλανεμενης σκεψης ή περιορισμενης ιδεας που ειχατε ποτε για τον ε-αυτο σας και για την τελικη επανενωση με το Θεο μεσω της κοινωνιας των δυο ψυχων σας, αν δωσετε αυτον τον ορκο αντι γι αυτους που δινετε, η σχεση εχει αρχισει πανω σε μια πολυ καλη βαση. Ξεκινηστε με το σωστο ποδι. Ειναι μια πολυ καλη αρχη.

Και παλι ομως, δεν ειναι εγγυηση επιτυχιας.

              Αν θελεις εγγυησεις επιτυχιας στη ζωη, τοτε δεν θελεις ζωη. Θελεις προβες για ενα σεναριο που εχει ηδη γραφτει. Η ζωη απ τη φυση της δεν μπορει να εχει εγγυησεις,διαφορετι-κα ολος της ο σκοπος τορπιλιζεται.

Εγω ομως δεν δημιουργησα τις σχεσεις μου για κανεναν απ αυτους τους λογους.

            Θα μπορουσα να το αμφισβητησω αυτο. Δε νομιζω πως ξερεις γιατι δημιουργησες τις σχεσεις σου. Δε νομιζω πως το σκεφτοσουν μ'αυτον τον τροπο. Δε νομιζω πως ξεκινουσες τις σχεσεις σου με καποιο σκοπο. Νομιζω πως απλα "ερωτευοσουν".

Ακριβως.

              Και δε νομιζω να σταματουσες να κοιταξεις γιατι ερωτευοσουν. Ποια αναγκη ή ποιο συνολο αναγκων ικανοποιουσες? Για τους περισσοτερους ανθρωπους η αγαπη ειναι μια α- ποκριση στην ικανοποιηση αναγκων. Ο καθενας εχει αναγκες. Εσυ χρειαζεσαι τουτο, κα- ποιος αλλος χρειαζεται εκεινο. Βλεπετε κι οι δυο, ο ενας για τον αλλο μια ευκαιρια για ικανο-ποιηση αναγκων. Ετσι, συμφωνειτε σιωπηρα σε μια ανταλλαγη:θα σου δωσω αυτο που εχω αν μου δωσεις και συ αυτο που εχεις.Ειναι μια συναλλαγη. Ομως δεν λες την αληθεια γι αυτην. Δεν λες "Σε ανταλασσω παρα πολυ!". Λες "Σ'αγαπω παρα πολυ" και τοτε αρχιζει η απογοητευση.

Το ξαναπες αυτο.

                Ναι και συ το ξανακανες αυτο, οχι μια αλλα πολλες φορες...

 

Απόσπασμα απ'το βιβλίο1 "Συζήτηση με το Θεό, 'Ενας ασυνήθιστος διάλογος", Neale D. Walsch

         

3 σχόλια - Στείλε Σχόλιο

Emaki (20.02.2007)
Πολύ ωραίο και αυτό το απόσπασμα απ’ το βιβλίο.
Όμως , δεν θεωρώ ότι είναι ακριβώς η έννοια της συναλλαγής όπως την παρουσιάζει…
Όλοι έχουμε ανάγκη να νιώσουμε πως ο άλλος μας θέλει , μας αγαπάει ή είναι ερωτευμένος μαζί μας, πώς θα γίνει αυτό αν δεν του δώσουμε κάτι από εμάς και αν δεν μας δώσει και εκείνος κάτι απ’ τον εαυτό του;

Giorgos_arazei (23.02.2007)
Σ'ευχαριστω για το σχολιο Εμυ. Εγω παλι πιστευω οτι η καθαρη αγαπη ειναι να δινουμε οτι εχουμε χωρις να περιμενουμε ανταποδωση..Απλα το κειμενο νομιζω πως εστιαζει στα "Σ'αγαπω" τα ψευτικα που λεμε καθημερινα, χωρις να τα εννοουμε.
Emilia_ (26.02.2007)
Αποσπάσματα από το βιβλίο «Μικρή φιλοσοφία του Έρωτα» του Αλαιν Ντε Μποττον :

«Σύμφωνα με τον Όσκαρ Ουαιλντ, κάθε φορά που ερωτευόμαστε, απαιτείται να θριαμβεύσει η ελπίδα επί της αυτογνωσίας. Ερωτευόμαστε ελπίζοντας ότι δεν θα βρούμε στον άλλο όσα γνωρίζουμε ότι ενυπάρχουν σε μας: τη δειλία, την αδυναμία, την οκνηρία, την ανειλικρίνεια, τους συμβιβασμούς, την ωμή βλακεία. Κυκλώνουμε σε ένα ερωτικό σιρίτι τον καλό μας ή την καλή μας, και αποφασίζουμε πως, κατά κάποιον απροσδιόριστο τρόπο, ότι περικλείεται από αυτό δεν θα βαρύνεται από τα δικά μας ελαττώματα και άρα θα είναι αξιέραστο. Βρίσκουμε στο προσφιλές μας πρόσωπο μια τελειότητα που αδυνατούμε να την διακρίνουμε στον εαυτό μας και ελπίζουμε ότι, μέσω της ένωσης μας μαζί του, κάπως θα γίνει και θα καταφέρουμε να διατηρήσουμε (παρά τις αντενδείξεις της αυτογνωσίας μας) μια έστω επισφαλή πίστη στο ανθρώπινο γένος.»

«Ο Άμπερ Κάμυ υποστήριξε ότι ερωτευόμαστε επειδή οι άλλοι, έξωθεν, δείχνουν πλήρεις, σωματικά και συναισθηματικά ακέραιοι, ενώ εμείς έσωθεν νιώθουμε σκόρπιοι, μπερδεμένοι. Επειδή δεν έχουμε συνεκτική αφηγηματική δομή και σταθερή ταυτότητα, σαφή κατεύθυνση και συνάφεια περιεχομένου, καλλιεργούμε την ψευδαίσθηση ότι όλα αυτά ενυπάρχουν στον άλλο.»

«Συνήθως υπάρχει κάποια στιγμή μαρξισμού στις περισσότερες σχέσεις (το σημείο στο οποίο γίνεται σαφές ότι ο έρωτας ανταποδίδεται ) και η έκβαση της εξαρτάται από την ισορροπία ανάμεσα στην αγάπη και το μίσος που τρέφει καθένας για τον εαυτό του.»

«Η ανικανότητα μας να ζούμε στο παρόν έγκειται μάλλον στο ότι φοβόμαστε να αποδεχτούμε ότι ίσως επιτέλους συμβαίνει εκείνο που περιμέναμε σε όλη μας τη ζωή, φοβόμαστε να εγκαταλείψουμε τη σχετικά προφυλαγμένη θέση της προσμονής ή της ανάμνησης και άρα να παραδεχτούμε σιωπηρά ότι (αν δε βάλει ο θεός το χέρι του) αυτή, κατά πάσα πιθανότητα, είναι η μόνη ζωή που θα ζήσουμε.»

« …Τι έκανα και μου αξίζει έρωτας? Ρωτά ο ταπεινός΄ δεν μπορεί να έκανα κάτι. Τι έκανα και μου στερήθηκε ο έρωτας? Διαμαρτύρεται ο προδομένος, διεκδικώντας αλαζονικά την κτήση του δώρου που δεν δίνεται ποτέ από οφειλή. Και στα δύο ερωτήματα, αυτός που (καλείται να) προσφέρει τον έρωτα μπορεί μόνο να απαντήσει Επειδή είσαι εσύ – απάντηση που ωθεί τον άλλο να αμφιταλαντεύεται επικίνδυνα και απρόβλεπτα μεταξύ μεγαλείου και κατάθλιψης.»

«Από την στιγμή που το ένα μέλος της σχέσης παύει να ενδιαφέρεται, φαίνεται ότι το άλλο μέλος ελάχιστα μπορεί να κάνει για να ανατρέψει την κατάσταση. Όπως και η απόπειρα μας να εμπνεύσουμε έρωτα, η αποχώρηση ασφυκτιά κάτω από ένα πέπλο σιωπής, ανομολόγητη αν και εξίσου κεντρικό ζήτημα : Σε επιθυμώ / Δε σε επιθυμώ – και στις δύο περιπτώσεις το μήνυμα θέλει αιώνες για να αρθρωθεί με λόγια. Η έλλειψη επικοινωνίας, μάλιστα , συζητιέται ακόμα πιο δύσκολα, εκτός αν και τα δύο μέρη επιθυμούν όντως να την αποκαταστήσουν. Αυτό θέτει τον ερωτευμένο σε απελπιστική κατάσταση : βλέπει ότι ο θεμιτός διάλογος έχει χάσει πια τις χαρές και την γοητεία του, ότι προξενεί μόνο εκνευρισμό. Ακόμη κι αν επιχειρήσει κάποια θεμιτή (τρυφερή) πράξη, η απόπειρα του ασφαλώς ειρωνική, καταπνίγει τον έρωτα καθώς προσπαθεί να τον αναβιώσει. Κι έτσι , στο σημείο αυτό ο ερωτευμένος, στην απελπισία του να ξανακερδίσει με κάθε κόστος το προσφιλές πρόσωπο, καταφεύγει στην ερωτική τρομοκρατία, όπως προκύπτει μέσα από ανεπανόρθωτες καταστάσεις, φάσμα ολόκληρο από κόλπα (μούτρα, σκηνές ζηλοτυπίας, ενοχές ) που επιχειρούν με το ξέσπασμα (σε δάκρυα, σε θυμό ή ποιος ξέρει τι ) να εκβιάσουν τον έρωτα του άλλου. Ο τρομοκράτης γνωρίζει ότι δε δύναται να ελπίζει ρεαλιστικά πως θα δει τον έρωτα του να ανταποδίδεται, αλλά η ματαιότητα δε συνιστά πάντα επαρκές αντεπιχείρημα ( ούτε στον έρωτα ούτε στην πολιτική ) . Ορισμένα πράματα λέγονται όχι επειδή θα εισακουστούν, άλλα επειδή έχει σημασία να ειπωθούν.»

Ο συγγραφέας κλείνει το βιβλίο του :

« Συνειδητοποίησα, λοιπόν, ότι το δίδαγμα που χρειαζόταν να αντλήσω ήταν πιο σύνθετο, έπρεπε να επιλύει τις αντιφάσεις του έρωτα, να εξισορροπεί την ανάγκη για σοφία με την ανημποριά που ενδεχομένως τη συνόδευε, να αποδέχεται ότι το ξεμυάλισμα είναι ανόητο και ταυτόχρονα αναπόφευκτο. Έπρεπε να εκτιμήσω τον έρωτα χωρίς να κρύβομαι πίσω από κάποιο δογματικό οπτιμισμό ή πεσιμισμό, χωρίς να μετατρέπω σε φιλοσοφία το φόβο μου ή σε ηθική την πικρία μου. Ο έρωτας δίδασκε στο αναλυτικό πνεύμα μια κάποια ταπεινοφροσύνη, το δίδαγμα ότι όσο κι αν πάσχιζε η ανάλυση να καταλήξει σε ακλόνητες βεβαιότητες (αριθμώντας τα πορίσματα της και παρατάσσοντας τα σε ακολουθίες), δεν μπορούσε παρά να είναι ατελής – και επομένως, πάντα, να αγγίζει την ειρωνεία.

Τα διδάγματα όπως αυτό μου φάνηκαν ακόμα πιο ρεαλιστικά την επόμενη βδομάδα, όταν η Ρέιτσελ αποδέχτηκε την πρόσκληση μου σε δείπνο, αφού και να τη σκεφτόμουν μόνο άρχιζε πάλι να φτερουγίζει εκείνη η περιοχή που οι ποιητές αποκαλούν καρδιά, με ένα σκίρτημα που ήξερα ότι μόνο ένα πράγμα μπορούσε να σημαίνει – ότι ξανάρχιζα να ερωτεύομαι.»

:-)

Για να στείλετε σχόλιο πρέπει να έχετε συνδεθεί ως μέλος. Πατήστε εδώ για να συνδεθείτε ή εδώ για να εγγραφείτε.

Επιστροφή στο blog
Συγγραφέας
giorgos_arazei
Γιώργος
Λαβύρινθο και πόρτα μυστική σκάβω στο χώμα σαν σκαθάρι
από Αθήνα (εύχομαι να 'ναι προσωρινό...)


Περί Blog
blogs.musicheaven.gr/giorgos_arazei

Όλες οι καλές φαντασίες εδώ, θα βρουν χαραμάδα για να τρυπώσουν...

Tags

έντεχνο νέα μέτρα ευρώπη



Επίσημοι αναγνώστες (10)
Τα παρακάτω μέλη ενημερώνονται κάθε φορά που ανανεώνεται το blogΓίνε επίσημος αναγνώστης!

Πρόσφατα...
Δημοφιλέστερα...
Αρχείο...


Φιλικά Blogs

Links