-         Μη φεύγεις…

-         Θα φύγω. Δε γίνεται αλλιώς…

-         Πώς θα ζήσω πια χωρίς εσένα?

-         Θα είναι δύσκολο. Αλλά δε γίνεται να συνεχίσουμε…

-         Και πού αφήνεις τα σχέδια που κάναμε?

-         Στο δεύτερο συρτάρι του κομοδίνου κάτω από το down town.

-         Πού αφήνεις τα παιδιά μόνα τους?

-         Μη φοβάσαι και τα σκέφτηκα κι αυτά. Στο ίδρυμα θα βρούνε παρέες…

-         Κι εμένα? Τι θα κάνω εγώ τώρα μόνος μου?

-         Μπορείς να ανοίξεις καινούργιο σπίτι. Δε σε φοβάμαι, έχεις ταλέντο…

-         Κι όσα ονειρευτήκαμε μαζί? Όλα στη φωτιά?

-         Δυστυχώς…Όλα λειτουργούν με κωδικούς πια, τίποτα δε μένει στο συναίσθημα. Δυο άνθρωποι δε φτάνουν για την επαγγελματική καταξίωση, για την προσωπική ευτυχία…

-         Και το σπίτι που ανοίξαμε μαζί?

-         Σου  ανήκει…Ούτως ή άλλως εγώ τσίλιες φύλαγα!

-    ΤΟ ΕΠΙΣΚΕΠΤΗΡΙΟ ΤΕΛΕΙΩΣΕ. ΣΤΑ ΚΕΛΙΑ ΣΑΣ!