"Στην πρώτη συνάντηση του με την Λίζα ο άνθρωπος του Υπογείου φαίνεται ισορροπημένος, όπως θα τον ήθελε η ολότητα, ενώ στην δεύτερη φανέρωσε όλες τις ανασφάλειες και τις μικρότητές του. Φανερώνοντας την σκοτεινή του πλευρά θέλησε να την προφυλάξει. Δεν την αγάπησε, γιατί κινδύνευσε να την αγαπήσει. Και την ανάγκασε να φύγει εξαιτίας της αβεβαιότητάς του για τον χαρακτήρα του. Απέμεινε μόνος (όπως τα νησιά;), υπέφερε πολύ, αλλλά κράτησε για τον εαυτό του το δεύτερο σκέλος του ερωτήματος που απηύθυνε στους αναγνώστες: Τι είναι προτιμότερο, η ευτελής ευτυχία ή τα υψηλόφρονα μαρτύρια;

και μονολογεί κάτω από το χιονόνερο: "μήπως δεν έμαθα και πάλι σήμερα, για εκατοστή φορά, πόσο αξίζω; Μήπως δεν θα την καταβασανίσω;"

απόσπασμα από το βιβλίο του Φ. Μ. Ντοστογιέφσκι

"Σημειώσεις από το Υπόγειο" και συγκεκριμένα κάποια σημεία από το επίμετρο της Ελένης Λαδιά όπως αυτό υπάρχει στην έκδοση 2003 από τις εκδόσεις "Αρμός".

(η παρένθεση δική μου..)