Περπατώ αμέριμνος προς την εικοσιτετράωρη πολιτεία όταν φτάνω στο πέρασμα της ζέβρας. Εκεί όλα κοκαλώνουν στο πέρασμά μου και νιώθω μετά απο 8 χρόνια - ξανά - Ευρωπαίος. Οι οδηγοί πίσω απο τα δεξιά τιμόνια μου χαμογελούν και δεν κορνάρουν για να περάσω γρήγορα δυσαρεστημένοι απο την παρουσία μου. Περνάω ένα πολιτισμικό σόκ και γελάω νευρικά. Δέν είναι δυνατόν λέω απο μέσα μου. Περνάω ήρεμος και όλοι με περιμένουν.

Φτάνω στον προορισμό μου όταν αρχίζω και βλέπω καινούριες έννοιες που δεν έμαθα στο Oxford English ντιξιονάρυ. Roll back, top up, pay as you go,custard...κοιτάζω σαν πρωτόγονος τα αντικείμενα του πόθου τοποθετημέναστα ράφια και τις ετικέτες που περιέχουν οδηγίες. Άλλες έξυπνες και άλλες χαζές όπως "Soya drink: Warning contains soya" - προχωρώ ακάθεκτος στο να μαθαίνω κάθε μέρα όλο και πιο πολλά. Όμως όσο εγώ διαβάζω τις ετικέτες σαν σε μια καινούρια βιβλιοθήκη τσούρμο ανθρώποι κάθε εθνικότητας συνοστίζονταν σε έναν συγκεκριμένο διάδρομο. Πάω να δώ περι τίνος πρόκειται.

Πάω απο κοντά και βλέπω και εγώ του λόγου το αληθές. Προϊόντα κάθε λογής σε τιμές απο 12 λεπτά εώς 1 περίπου ευρώ, (1GBP), όταν κανονικά κάναν απο 1 εώς 8 να τοποθετούνται σε αυτό τον διάδρομο επειδή ήταν το διήμερο της ημερομηνίας λήξης τους. Περιέργως στον μέρος αυτό η ημερομηνία λήξης έχει σημασία και δεν αλλάζουν οι συσκευασίες με αλλαγή της ημερομηνίας ή επιστρέφουν στην εταιρεία για βράσιμο και ανακύκλωση σε ίδιο ή άλλο προϊόν,όπως τα αγαπημένα μας παγωτά, που ήταν πολυβρασμένα γάλατα και θα γίνουν γέμιση μπισκότων που θα γίνουν ότι χωρά η κάθε διαφημιστική καμπάνια στο ξαναμετέπειτα.

Κοιτώ την ταμπέλα της μείωσης. "Whoops! Was 3.95 now 99p" 4 μπιφτεκάκια."REDUCED - 10p" ψωμί του τόστ. 5 τυρόπιτες 95p, 12 donuts 2,40 όταν νοτίως αγοράζεις μονο ένα. Με μία λίρα εδώ και σύνεση γεμίζεις καλάθι. Αλλα πρέπει να προλάβεις. Πρέπει να παρατηρείς πότε αλλάζουν οι τίμές, ποιός τις αλλάζει. Και ναί! Είναι η κοπελιά με το άσπρο καπέλο που κουβαλάει ένα μεγάλο τσουλιώμενο καφάσι με την πραμάτια απο διάφορα ράφια, στα οποία βγήκαν αυτά που θα λήξουν σήμερα και αύριο και κοληθήκαν τα whoops κίτρινα αυτοκόλλητα. Καταλαβαίνω οτι πάσχω απο κατοχικό σύνδρομο. Δέν φταίω εγώ (λέω) - φταίει η κατοχή.

Παίρνω την μακροσκελέστατη απόδειξη. Αν δεν είστε ευχαριστημένος με κάτι γυρίστε το πίσω θα σας δώσουμε τα λεφτά σας πίσω. Επίσης άν δεν είμαστε οι πιό φτηνοί σας δίνουμε τα χρήματά σας πίσω. Μπείτε στη χ-ψ διεύθυνση στο internet χτυπήστε τους κωδικούς της απόδειξής σας και τυπώστε τα voucher που σας δίνουμε χρήματα. Μαθαίνω την επόμενη μέρα ότι άνθρωποι μαζεύουν αποδείξεις απο κάτω και τις δίνουν για να έχουν χρήματα απο την διαφορά των αγορών τους. Πιό κερδισμένοι αυτοί που μαζέψαν καμια δεκαριά αποδείξεις την ημέρα με 2 λίρες την καθεμιά και με μία λίρα αγοράσαν πράγματα 21 λιρών σε τιμές ημερομηνίας λήξης.

Δηλαδή περίπου με ένα ευρώ πραγματικά γεμίζεις όλο το καλάθι. Ούτε  στην Βουλγαρία και στο Μπαγκλαντές δεν γίνεται αυτό - παρατηρώ εγώ κοιτώντας τα πραγματικά δεδομένα. Αλλα λίγοι το κάνουν αυτό εδώ. Δέν είναι η ανάγκη δεν είναι η μοναξιά που εκεί θα τους φέρει. Αλλα το national minimum wage. 6.08 λίρες την ώρα δλδ. 7,3 ευρώ το κατώτατο.Το καθαρό οκτάωρο χωρίς υπερωρίες γύρω στα 59 ευρώ. Και άν βγάλεις απο τον Απρίλη οτι είσαι αφορολόγητος με 8287 λίρες = 9,950 ευρώ αναρωτιέσαι γιατί να σκάς για τα προς το ζήν.

Κοιτάω την ζυγαριά μου τις τελευταίες μέρες. Θα πρέπει να σταματήσω την κατανάλωση του κατοχικού συνδρόμου. Ναί μπορώ να φάω αξιοπρεπή και βιολογικά προϊόντα έξυπνα και σωστά. Το πρόβλημα πλέον δεν είναι πείνας αλλα δίαιτας. Καθότι όλη η υδρόγειος πεινάει. Απλά η μισή δεν έχει να φάεικαι πεινάει, και η άλλη μισή πεινάει γιατί κάνει δίαιτα.

Θα μπορούσα να το αναλύσω αλλα θα πρέπει να τρέξω για το whoops girl. Σαλατούλες, φρουτάκια, βιολογικά σε τιμές ευκαιρίας ότι πάρεις 10 λεπτά.