Τις τελευταίες μέρες βρίσκομαι σε ένα στάδιο μελέτης σύντομων βιογραφι(κ)ών σημαντικών ανθρώπων των τεχνών, και όχι μόνο. Στις πρόσφατες…, ανασκαφές που έκανα στο ροζ αγαπημένο δωματιάκι μου στο πατρικό μου σπίτι, ανακάλυψα μεταξύ άλλων και κάτι τευχάκια, που συγκέντρωνα το…2002, από την εφημερίδα το βήμα. Το λεξικό των ονομάτων που άλλαξαν τον κόσμο. Με κύριο τίτλο «Οι πρωταγωνιστές του 20ουαιώνα», ό, τι πρέπει δηλαδή για την παρούσα αναγνωστική μου διάθεση.

Προς το  παρόν έχω σημειώσει τα εξής ενδιαφέροντα (και συνεχίζω), είπαν:

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ: «Το ιδανικόν μου δεν είναι να πλουτίσω ούτε να ζήσω ευτυχής, αλλά να εργασθώ, να δράσω, να δημιουργήσω, να κάμω κάτι τι αντάξιον ενός ανθρώπου ηθικού και δυνατού».

-Σήμερα, πόσοι άνθρωποι σκέφτονται έτσι; Δε θέλω να είμαι απαισιόδοξη, σίγουρα θα υπάρχουν (;) κάποιοι ε…

ΤΖΕΙΜΣ ΝΤΙΝ: «Κάνε όνειρα σα να πρόκειται να ζήσεις για πάντα. Ζήσε σαν να πρόκειται να πεθάνεις σήμερα».

-Σωστός!

ΤΖΟΡΤΖ ΜΠΕΡΝΑΝ ΣΟ: «Βλέπεις πράγματα και λες Γιατί; Εγώ ονειρεύομαι πράγματα που ποτέ δεν υπήρξαν και λέω Γιατί όχι; »

-Σωστός στο τετράγωνο!!

ΑΜΕΛΙΑ ΕΡΧΑΡΤ: «Τόλμη είναι ένα τίμημα που απαιτεί η ζωή για να σου δώσει την εσωτερική γαλήνη».

-Ελπίζω να το εμπεδώσω πριν είναι αργά…

ΝΕΛΣΟΝ ΜΑΝΤΕΛΑ: «Hambe Kahle», δηλαδή «να προχωρείς αργά».

-Παλιά συμφωνούσα απόλυτα. Τώρα, όσο περνούν τα χρόνια, βιάζομαι, δεν μπορώ να περιμένω…

και, του ίδιου,

«Αγαπώ την ιδέα μιας ελεύθερης και δημοκρατικής κοινωνίας στην οποία όλοι θα ζουν αρμονικά μαζί και θα έχουν ίσες ευκαιρίες. Είναι ένα ιδανικό που ελπίζω να ζήσω και να επιτύχω. Αλλά, αν χρειαστεί, τότε είναι και ένα ιδανικό για το οποίο είμαι έτοιμος να πεθάνω»

-Θέλουμε κι άλλους τέτοιους ανθρώπους…

Τυχαίο ότι αυτές οι προσωπικότητες καθόρισαν τον αιώνα τους;  Δε νομίζω…

Πόση ανάγκη έχουμε από ανθρώπους που θα εμπνεύσουν σήμερα… (Κάπου θα βρίσκονται θέλω να πιστεύω. Και ελπίζω να τους ανακαλύψω το συντομότερο…)