Γενικότερα, δεν είμαι άνθρωπος που προσπαθεί να φορτώσει τα προβλήματά του ή τις ευθύνες του σε άλλους. Λογικό είναι, αφού είμαι έτσι, να έχω και τις αντίστοιχες απαιτήσεις από τον κόσμο γύρω μου. 

Έχω βαρεθεί συντρόφους, αφεντικά, φίλους, οικογένεια να προσπαθούν να βρουν λύσεις στα προβλήματά τους και μη όντας ικανοί να δουν δεκτικά το πρόβλημα, να προσπαθούν να το ρίξουν σε άλλους. 

Για τον Κ. φταίω εγώ, που δεν περνάμε πολύ χρόνο μαζί, όπως παλιά, όταν εγώ τρέχω για δουλειά από τις 12 το πρωί μέχρι τις 9 το βράδυ κ αυτός δουλεύει 1-10. Οκ, το βρίσκω λογικό να λέμε "πάλι καλά που έχουμε δουλειά", αλλά υπάρχουν κάποιες πρωινές ωρίτσες που θα μπορούσαμε να εκμεταλλευτούμε και αφού εσύ κοιμάσαι μέχρι μισή ώρα πριν τη δουλειά σου, γιατί είχες βγει το βράδυ κ γύρισες στις 5 το πρωί, δεν μπορείς να μου ζητάς τα ρέστα... 

Για το Γ. φταίω εγώ που δεν πάνε καλά οι δουλειές του, γιατί δεν μπήκα στη διαδικασία να φτιάξω ένα προφίλ στο facebook για να τον βοηθάω με το διαφημιστικό κομμάτι της ΔΙΚΗΣ του επιχείρησης. Ναι οκ, γνωριζόμαστε καιρό, αλλά εγώ δεν έχω χρόνο να μπαίνω κάθε μέρα στο ίντερνετ, πόσο μάλλον να κάνω και τη δική σου δουλειά.

Για τη Β. φταίω εγώ που ο Ν. προέρχεται από οικογένεια φυλακόβιων και δεν μπορεί να κάτσει δυο ώρες σε ένα θρανίο χωρίς να μας σπάσει τα νεύρα.

Για τον Χ. φταίω εγώ που έφτασε 30 χρονών κ δεν έχει τελειώσει με υποχρεώσεις όπως το πτυχίο του και το φανταρικό του και δεν έχει ούτε ένα ένσημο (λες κ εγώ που έχω, θα βγω ποτέ στη σύνταξη...) γιατί τον άφηνα να αντιγράφει στο σχολείο και δεν έμαθε ποτέ να διαβάζει.

Για την Π. φταίω εγώ που κοντεύει τα 40 κ δεν έχει βρει τον πρίγκιπα του παραμυθιού, ενώ είναι η ιδανική σύντροφος... Ψευτοκουλτουριάρα, εισοδηματίας, με μπαμπά χωμένο στην πολιτική ζωή του τόπου και μία φανταστική δήθεν ανορεξία, για να δείξουμε ότι η πληθώρα των προβλημάτων της ύπαρξης, μας δημιουργεί ψυχολογικά.

Για την Ε. φταίω εγώ που δεν έχει δει τους γονείς της 3 χρόνια, γιατί δεν έχει λεφτά να πάει να τους δει, ενώ "βαριέται" να πάει να αφήσει ένα βιογραφικό και πάει κάθε μέρα για δύο (εφτά) μπύρες...

Για την Κ. φταίω εγώ που την χώρισε ο Χ. επειδή αυτή πήρε κάποια κιλά, ενώ του μαγείρευε, του 'πλενε και του σιδέρωνε και έγινε ίδια η μάνα του. Δεν ήθελε μητριά, γκόμενα ήθελε.

Για τον Χ. φταίω εγώ που δεν του έδωσα τα κλειδιά του σπιτιού μου να έρθει να μπει στο ίντερνετ, για τις δύο ώρες που είχε διακοπή ρεύματος η περιοχή του... Ρε τζάνκι... Πιες ένα καφέ... Ολόκληρη μεζονέτα σου πήρε ο μπαμπάς...

Για το Ν. φταίω εγώ που έχει κολλήσει με την πρώην του, που φώναζε μέσα στα barάκια -ενώ συνοδευόταν από αυτόν- "Αχ, ζεσταίνομαι, πάω στην τουαλέτα να βγάλω το βρακί μου" κ αυτός γέλαγε...

Για την Μ. φταίω εγώ που "χαθήκαμε... Να πιούμε έναν καφέ", όταν την έπεσε στο σύντροφό μου, την τελευταία φορά που είχαμε βρεθεί, πριν 3 χρόνια.

Φταίω για το ότι δεν τους έχω στείλει όλους στο διάλο και για το ότι δεν πήρα ένα τηλέφωνο την Β. να πιούμε έναν καφέ κ τελικά δεν είδα τη Μ. όταν ήρθε από Αγγλία, γιατί την Τρίτη που με πήρε βαριόμουν και μέχρι να ξυπνήσω, είχε φύγει πάλι... Όλοι οι άλλοι να πάτε να ακούσετε λίγο Ratos de Porao...

Χαρά.