Μία από τις πιο γοητευτικές προσωπικότητες που επηρέασαν σε μεγάλο βαθμό τον τρόπο σκέψης μου υπήρξε ο Αλέξανδρος Παναγούλης. Το βιβλίο «Ένας Άντρας» της συντρόφου του δημοσιογράφου Οριάνα Φαλάτσι ήταν –όπως έχω ξαναγράψει- ένας σταθμός στη ζωή μου. Από τις πρώτες κιόλας σελίδες του κάτι άρχισε μέσα μου να αλλάζει…

 Επειδή, λοιπόν, πλησιάζει η επέτειος του Πολυτεχνείου και, επειδή, με όλα όσα συμβαίνουν το τελευταίο διάστημα στην χώρα μας, η ανάγκη για λαϊκή «επανάσταση» είναι εμφανής, ώρα να θυμηθούμε αυτόν τον σπουδαίο Άνθρωπο, που τόλμησε να εξεγερθεί σε μία από τις «δυσκολότερες» περιόδους της ελληνικής ιστορίας….

ΣΥΝΕΧΙΣΤΕ

Καλή η Λογική κ η Σωφροσύνη,

όταν όμως υπάρχει Λευτεριά.

Οι τυραννίες γκρεμίζονται με αγώνες

της Λευτεριάς το παραμύθι με αίμα γράφεται.

Αδέλφια που θα ζήσετε μετά από μας,

μη καταριέστε τους δειλούς

που δίστασαν να μπούνε στον αγώνα.

Λυπηθείτε τους και σ υ ν ε χ ί σ τ ε το δρόμο μας.

ΘΕΛΩ

Θέλω να προσευχηθώ

με την ίδια δύναμη που θέλω να βλαστημήσω.

Θέλω να τιμωρήσω

με την ίδια δύναμη που θέλω να συγχωρήσω.

Θέλω να προσφέρω

με την ίδια δύναμη πούθελα στο ξεκίνημα.

Θέλω να νικήσω

αφού δεν μπορώ να νικηθώ.

……………………………………………………………………………….

«Καλύτερα να πεθάνεις όρθιος, παρά να ζήσεις σκυμμένος»

Καλή εβδομάδα