Κάποτε, ένας νέος, όλη του τη ζωή έψαχνε να βρει την Αλήθεια και δεν μπορούσε. Ταξίδεψε πολύ και γύρισε όλες χώρες του κόσμου, αλλά μάταια, δεν είχε αποτέλεσμα..

Ωσπου μιά φορά, όταν βρισκόταν σε μια μικρή χώρα και ένιωσε αποκαμωμένος και απελπισμένος, κάθισε κοντά σε μία σπηλιά. Ξαφνικά από το εσωτερικό της σπηλιάς ακούστηκε θόρυβος, του φάνηκε σαν γρύλισμα. Σηκώθηκε και πλησίασε την είσοδο διστακτικά, με μαχαίρι στο χέρι γιατί φοβόταν τι παραμόνευε εντός της σπηλιάς. Ξεχώρισε μια σκοτεινή μορφή που του φάνηκε ότι ανήκε σε γυναίκα. Προχώρησε στη σπηλιά που επικρατούσε φοβερή δυσοσμία. Όταν τα μάτια του εξοικειώθηκαν με το σκοτάδι είδε πράγματι μια γριά, αποκρουστική, ρυτιδιασμένη, τριχωτή και βρωμερή, με όλα τα άσχημα πάνω της....
Εκείνη σήκωσε προς το μέρος του τα θολά και σκοτεινά μάτια της και τον ρώτησε, τι θέλει.
- Ψάχνω την Αλήθεια, απάντησε εκείνος.
- Τη βρήκες, του είπε η γριά.
- Εσύ είσαι αυτή;
- Ναι.
- Πώς μπορώ να σιγουρευτώ;
Εκείνη για αποδείξεις του απαρίθμησε τα πάντα για αυτόν: το όνομά του, την ηλικία του, τις περιπέτειές του. Ο άνθρωπος ήταν αποσβολωμένος και απογοητευμένος και ρώτησε αμήχανα:
- Είσαι τόσο άσχημη, ποτέ δεν συνάντησα τίποτα πιο τρομερό από 'σένα. Όμως όλοι θέλουν να σε γνωρίσουν! Θα με ρωτήσουν! Τι να τους πω; Κάτι θα πρέπει να τους πω !
- Πες τους ψέματα, είπε η Αλήθεια, πες τους ότι είμαι νέα και ωραία και όλοι θα σε πιστέψουν.

Κωνσταντίνος (ενίοτε και ΄΄Αιθεροβάμων΄΄).

(Η ιστορία είναι παρμένη τόσο από το βιβλίο που έχω ήδη αναφέρει με το ΄΄Δάσκαλο κα το Μαθητή΄΄ αλλά κυκλοφορεί και σε πολλές παραλλαγές στο διαδίκτυο)