«Πρέπει. Οπωσδήποτε, ν΄ αλλάξω ζωή, αλλοιώς

είμαι χαμένος. Βέβαια, έχω καιρό μπροστά μου, είμαι ακόμα

νέος. Αν μπορούσα να ξεφύγω αυτή την άθλια καθημερινό-

τητα,

υποχρεώσεις και συνήθειες και συμβιβασμοί, αν σταθώ λιγώ-

τερο εύκολος

στις διάφορες προφάσεις –μα ιδιαίτερα

αν βάλω πια ένα τέλος σε τούτες τις αιώνιες αναβολές.

Τότε, αλήθεια, ίσως φτιάξω κάτι, ίσως μάλιστα και κάτι το

 μεγάλο

Όπως ονειρευόμουν από παιδί…»

Έτσι έγραφε κάποιος ένα βράδι με χέρια που τρέμανε.

Κι έκλαιγε. Ύστερα νύσταξε κι αποκοιμήθηκε.

Το πρωί, μόλις θυμόταν κάτι αόριστα. Και σε μερικά χρόνια

Πέθανε.

Τάσος Λειβαδίτης

Καλή εβδομάδα, γεμάτη όνειρα που δε θα παραμένουν απλά όνειρα… :) (Ξεκινήστε να βάζετε ένα μικρό λιθαράκι από σήμερα κιόλας...)