Πολεμικές κραυγές αντηχούν στα μήκη και στα πλάτη της Ελλάδας!

Ο Λεωνίδας και οι τριακόσιοι μας ξύπνησαν άγριες μνήμες, δίνοντας φόρα στο εθνικό μας φρόνημα. Τώρα οι εθνοτέτοιοι είναι έτοιμοι να ξεσπαθώσουν κατά του εχθρού!

Οι εθνοτέτοιοι έχουν πιάσει το νόημα. Αυτοί δεν είναι που φωνάζουν κάθε τρεις και λίγο να πάρουμε τα όπλα, (εγώ έχω ένα ψαροντούφεκο-κάνει?)  και ν’ ανέβουμε στα βουνά? Είναι πολύ μπροστά. Ας το παραδεχτούμε. Γιατί θα είχαμε διδαχτεί πολλά…

Σ’ έναν μελλοντικό πόλεμο…

Θα είχαμε λύσει μικροέξοδα (τσιγάρα-καφές). Η κυβέρνηση βλέποντας ότι δεν μπορούμε να πάρουμε τα πόδια μας στο μέτωπο από τη νύστα και απ’ την κουλαμάρα μας να σημαδεύουμε τα κοτσύφια, θα μας μοίραζε δωρεάν κάθε πρωί ένα φακελάκι nes café και ένα camel μαλακό.

Με τέτοια φυσική κατάσταση και με το άθλιο σημάδι, θα κάναμε το όνειρο των εθνοτέτοιων πραγματικότητα, μαθαίνοντας όλη την ελληνική ιστορία ατόφια, καθώς γρήγορα θα συναντούσαμε τους πρωταγωνιστές να μας τα διηγούνται από πρώτο χέρι…

Θα βλέπαμε τα πραγματικά φιλικά αισθήματα των Αμερικάνων. Δε θα πετάγαμε πια ρουκέτες στη πρεσβεία τους. Θα μας πέταγε αυτή.

Θα ξαναγυρνάγαμε στην παράδοση και στην εκκλησία κάνοντας υπερήφανους τους εθνοπαπάδες. Θα κάναμε δεήσεις μπας και πετύχουμε κανέναν επιτέλους.

Θα μας έγραφε η ιστορία (με μαύρα γράμματα)

Οι γυναίκες, πίσω στην πόλη, θα έκαναν συνέχεια bachelor party, και θα τραγουδούσαν τα βράδια στους κατακτητές για να τους αποσπάσουν πληροφορίες. Δε θα είχαν απαιτήσεις από εμάς, παρά μόνο να τις ειδοποιήσουμε πότε ακριβώς θα γυρίσουμε από το μέτωπο.

Οι εθνοτέτοιοι θα ξεμπέρδευαν μια για πάντα από τους gay. Θα τους στέλνανε στο μέτωπο πρώτη γραμμή. Αυτοί με το που βλέπανε τον Τούρκο θα του φωνάζανε,

-         Heloooooooo!

-         + + + + + + + 

Θα βρίσκαμε ξανά τις χαμένες πατρίδες. (κι οι από πίσω θα ψάχνανε τους χαμένους φαντάρους)

Θα κόβαμε τις μάχες σε ημίχρονα, γιατί συνεχόμενα διήμερα δε θα παλευόντουσαν. Θα πεθαίναμε από τη νύστα!

Θα φτάναμε επιτέλους στην κόκκινη μηλιά (κάνοντας διαδοχικά παγκόσμια ρεκόρ στο άθλημα «τρεχάτε ποδαράκια μου»)

Θα μεταμορφωνόταν η Μαρία η άσχημη σε τρελλό παίδαρο. Τόσο καιρό ποου θα είχαμε να δούμε γυναίκα…

Θα στέλναμε Eurovision το Γαϊτάνο, να πει κανένα τροπάρι υπέρ πεσόντων βαριόμοιρων-μπαρουτοκαπνισμένων-χολοσκασμένων!

Οι φοιτητές θα φώναζαν ν’ ανοίξουν τα πανεπιστήμια κι η κυβέρνηση θα τα έκλεινε με το έτσι θέλω τραγουδώντας το εθνικό εμβατήριο «Και πάλι-και πάλι-βενζίνη και μπουκάλι».

Θα προσφέραμε κοινωνικό έργο στους Έλληνες ηλικιωμένους που θα μας χάζευαν από την τηλεόραση, προσφέροντας τους θέαμα ισάξιο του παρά πέντε!

Οι πολιτικοί-μεγαλοεπιχειρηματίες-δημοσιογράφοι θα την έκαναν αλά γαλλικά, συνεχίζοντας τον αγώνα για λευτεριά από το εξωτικό Μπαλί. Τουλάχιστον θα πολεμούσαμε με την ησυχία μας…